© CPU – Fleur De Backer (archief)
Al sinds 2016 timmert Peach Pit aan de weg richting faam en dat begint geleidelijk aan wel te lukken. De Canadezen brachten zo vorig jaar reeds een vierde album uit met Magpie en dat is natuurlijk meteen een goeie reden om op tour te gaan door Europa. Die tour was bijna overal uitverkocht en ook in Antwerpen was dat niet anders. De club van Trix was namelijk heel enthousiast in volle getalen afgekomen om te zien hoe die nieuwe plaat live zou klinken. Toch werden er uiteindelijk slechts vier nummers uit dat album gespeeld en zou de set iets te mager uitvallen op het eind, maar plezierig en gezellig was het zeker.
Briston Maroney mocht de avond op gang trappen en hij kreeg daarvoor zelfs veertig minuten. Meer dan terecht wat ons betreft, want de zaal was al goed volgelopen om de man aan het werk te zien. Met een song die boven de 250 miljoen streams heeft op Spotify, heeft hij dan ook al een publiek weten te bereiken en wie weet was iedereen wel benieuwd om dat ene nummer live te horen. Maar ook buiten die song, was Briston Maroney de moeite om aan het werk te zien. Zo liet hij zien dat zijn songs zeker konden rocken met de nodige gitaarsolo’s tegen het einde van ieder lied en ook een duidelijke intensiteit vol aanstekelijkheid. Het deed bij momenten denken aan Royel Otis, maar dan net iets smeriger. Met afsluiter “Freakin’ Out On The Interstate” werd de set dan toch afgesloten met het hitje, maar veel hitjeszoekers waren er hoegenaamd niet te vinden. Het toonde aan dat iedereen echt genoot van de show van de man in Trix.
Daar kon Peach Pit natuurlijk niet voor onderdoen en zo begonnen ze hun set los met een cover van “War Pigs” van Black Sabbath. Niet de volledige song, gewoon de intro die werd vervolledigd door “Magpie” dat ook iets meer energie in zich had zitten. Om dan ook met de outro van Sabbath te eindigen. Origineel en het gaf ons meteen ook veel goesting om de rest van de set op ons bord te krijgen. Zo was “Drop the Guillotine” meteen ook een heel aanstekelijk deuntje dat wel iets kalmer voor de dag kwam, maar ook hier zat het venijn in de staart met een lekkere gitaarsolo.
Die solo’s kwamen wel al eens vaker naar voor tijdens de set van Peach Pit en dat gaf alles wel wat meer cachet. Want soms bleken de songs van de band iets te mager om echt te blijven boeien. Het was allemaal gezellig, maar het passeerde soms wat te veel zonder echt iets van extra angel of hoek bij te bieden. Gelukkig werden er ook genoeg leuke anekdotes verteld tegen het publiek om de ambiance hoog te houden, al werd het nooit te wild. Er werd gewoon gezellig mee gewiegd met ieder nummer en dat hoeft soms ook niet meer te zijn dan dat.
Maar als je een set van anderhalf uur boeiend wil houden, dan moet je natuurlijk ook net iets meer interactie met het publiek doen en iets meer pit in je set steken. Voor een band met de naam Peach Pit, was het van dat laatste toch wat te weinig. Het was allemaal heel braaf gebracht en met een zekere metier die wel aantoonde dat de bandleden wisten waarmee ze bezig waren, maar het voelde soms nogal eentonig aan.
Enkele leuke uitschieters waren weliswaar ook aanwezig met “Did You Love Somebody”, dat zich als een akoestisch en liefdevol hoogtepunt vertoonde, en ook “Private Presley” kon met zijn epische einde zeker bekoren. Zo zaten ook vele songs van de band in elkaar. Een gezapig en gezellig begin om tegen het eind toch nog eens fel uit te halen om iedereen bij de les te houden.
Daar wrong dus net iets te veel het schoentje, want normaal zou je altijd bij de les moeten kunnen blijven. Dat was bij Peach Pit iets te weinig het geval, al deed dat niets af aan hun performance en uitstekende songs. Alleen waren het te veel van dezelfde soort nummers waar ze live niets extra aan leken te brengen. Met een mooie akoestische versie van “Peach Pit” kregen we wel nog een leuk eerste bisnummer en een fijne anekdote over het ontstaan van de band om dan met het speelse “Tommy’s Party” iedereen feestelijk de nacht in te sturen. Peach Pit is dus een band die heel aangename muziek maakt en niemand kan storen, maar het mocht net iets meer zijn om echt van een geweldig concert te kunnen spreken.
Setlist:
War Pigs (Black Sabbath cover) / Magpie
Drop the Guillotine
Psychics in LA
Black Licorice
Up Granville
Am I Your Girl
Give Up Baby Go
Vickie
Live at the Swamp
Outta Here
Did You Love Somebody
Being So Normal
What Once Was (Her’s cover) / Techno Show
Alrighty Aphrodite
Shampoo Bottles
Private Presley
Peach Pit
Tommy’s Party
