Feid @ La Madeleine: Onbeperkte energie

De naam Feid doet in ons land niet bij iedereen een belletje rinkelen. Toch heeft hij nummers op Spotify staan met meer dan een miljard streams. De 32-jarige Colombiaan, afkomstig uit de stad van Pablo Escobar, mixt de melodieën van pop met dansbare reggaetondrums. Logisch dat hij te vergelijken valt met wereldsterren zoals J Balvin, Bad Bunny en KAROL G, want hij heeft met ze allemaal al samengewerkt. Hij is een van die artiesten die in de hitlijsten van elk Spaans sprekend land staat, en zo ook in Europa opgemerkt wordt. Dat levert hem nu een Europese tour op, waarbij hij La Madeleine in Brussel niet overslaat.

Aan opening acts doet Feid niet, maar goed op tijd komen, is toch nodig. Het is aanschuiven om binnen te geraken in een rij die helemaal tot aan het station reikt. Een halfuur op voorhand zit de uitverkochte zaal al propvol. Aan Colombiaanse en andere Latijns-Amerikaanse vlaggen geen gebrek, en de fans hebben er zin in. Een afspeellijst met wat zuiderse hits is genoeg om iedereen aan het zingen te krijgen nog voor er een artiest of DJ te bespeuren is. De sfeer zit dus al meteen goed, dus besluit DJ Sebaxxss om er een kwartier eerder aan te beginnen. Aangezien veel artiesten van dit kaliber wel eens te laat durven komen, mag dat ook eens. Er begint een cinematische intro te spelen waarop een overvloed aan gsm-camera’s de lucht in gaat. “ALAKRAN” is het eerste nummer van de show, en ook van het album FERXXOCALIPSIS waarnaar deze tour is vernoemd.

Terwijl La Madeleine volledig groen oplicht laat Feid al meteen zien dat hij een geboren entertainer is. Er valt geen foute noot te bespeuren, ondanks dat hij van links naar rechts over het hele podium dartelt. Deze Zuid-Amerikaan zit boordevol energie en dat werkt aanstekelijk. Iedereen zingt al vanaf het begin luidkeels mee. Nummers zoals “Lady mi amor” en “Castigo” lijkt het hele publiek woord voor woord vanbuiten te kennen. Wanneer de performer dan toch even tijd nodig heeft om op adem te komen, treden de andere muzikanten op de voorgrond. De vrouw van de achtergrondvocalen zingt ongestoord verder wanneer de hoofdartiest een paar seconden stopt. Er is ook nog een gitarist die zijn solomoment pakt. En hoe! Met de gitaar achter het hoofd laat hij het allemaal heel simpel lijken. Wanneer zijn korte solo voorbij is, besluit hij dan maar om zijn instrument in het publiek te gooien. Geen probleem! Van de assistent krijgt hij meteen een nieuwe toegeworpen, waarop hij een instrumentaal tussenstukje speelt. Ondertussen schreeuwt het publiek al voor de tweede keer om “PERRO NEGRO“, en deze keer geeft Feid daar ook gehoor aan. Bad Bunny heeft hij niet meegebracht om deze samenwerking live te brengen, dus laat hij dat stukje tekst maar aan de toeschouwers over.

Er moet wel bijgezegd worden dat veel van zijn muziek op elkaar lijkt. Dat komt omdat er in de drumpatronen van reggaeton nu eenmaal zelden variatie zit. Feid lost dat probleem handig op door in zijn show wél een moment van variatie te steken. Ofwel heeft zijn gitarist geld genoeg, ofwel wordt die stevig gesponsord, want deze keer pakt hij er een akoestische gitaar bij. De achtergrondzangeres komt mee naar voor en ze pakken er elk een stoel bij. Die laatste haar microfoon klinkt voor de volgende nummers ook iets luider. Dat zorgt voor een mooie samenzang van de twee over de akoestische gitaarakkoorden. Na een dik halfuur dansen en feesten krijgen we nu dus een intiem moment. Niet dat er mensen emotioneel van worden. Het houdt de show vooral interessant. Aangezien hij bijna dertig nummers speelt die qua productie allemaal op elkaar lijken, was het concert zonder dit akoestisch intermezzo ongetwijfeld te eentonig geweest. Feid lijkt dit te beseffen en speelt meerdere nummers op deze manier. De gitaarversie van “ESQUIRLA” slaat daar toch wel het meeste van aan. De artiest laat hierbij echt horen wat voor een getalenteerde zanger hij is door in één adem een vocale run van een vijftiental seconden te presteren.

Uiteindelijk schakelt de man in de achtergrond nog een laatste keer over naar een elektrische gitaar. Zo leidt hij weer een nieuw deel van de show in, waarbij de DJ niet meer werkloos is. We krijgen weer eens dezelfde soort beats te horen voor de resterende tijd, maar als je het publiek elk woord hoort meezingen, besef je toch wel hoe veel monsterhits Feid heeft gescoord. Bij “SE ME OLVIDA” en “SORRY 4 THAT MUCH“, maar vooral bij “FELIZ CUMPLEAÑOS FERXXO” barst het feest weer los. Vanaf dit moment overtreft elk nieuw nummer het vorige in niveau van euforie. Het absolute hoogtepunt komt er wanneer “LUNA” eindelijk door de speakers knalt. Zijn grootste hit waar iedereen ook duidelijk op zat te wachten. Van vermoeidheid geen last bij de entertainer, want hij blijft lopen en springen op het podium. Die energie is de rode draad doorheen de show.

La Madeleine was vandaag al licht ontvlambaar door al het Zuid-Amerikaanse temperament aanwezig. Feid deed wat hij moest doen en zette de boel in de fik. Zijn medemuzikanten waren een leuke toevoeging en zorgden voor leuke interactie met de frontman, zeker in het akoestische tussenstukje. Dat laatste was een broodnodige variatie, want wie niet alle nummers kent, zou zweren dat sommige meerdere keren zijn gespeeld. Toch houdt hij de aandacht op elk moment vast door zijn onvermoeibaarheid. Feid in Brussel was een show om niet snel te vergeten!

Facebook / Instagram / Website

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

ALAKRAN
50 PALOS
Chimbita
Lady Mi Amor
Castigo
BUBALU
FERXXO 151
FUMETEO
PERRO NEGRO
Brickell
El Cielo
Prohibidox

PORFA
ESQUIRLA

X19X
Monastery
LUCES DE TECNO
EY CHORY
Le Pido A DIOS
ROMANTICOS DE LUNES
Normal
Ferxxo 100
Yandel 150
Classy 101
CHORRITO PA LES ANIMAS

LUNA