Tegenwoordig kan je verscheidene artiesten niet meer in één hokje onderbrengen. Denk maar aan de Brusselse producer en multi-instrumentalist Kuna Maze, alias Edouard Gilbert. In 2022 bracht hij zijn debuutalbum Night Shift uit, waarop hij de sfeer van broeierige jazzclubs combineerde met hedendaagse elektronische invloeden. Een stijl die ons alvast op Couleur Café 2023 aansprak. Zijn optredens slaan onder meer aan door hun energieke improvisatie en de manier waarop hij live de spanning opbouwt, wat bijdraagt aan zijn groeiende reputatie, iets wat ook werd bevestigd door zijn passage op ESNS. Beter gekend als het festival dat jaarlijks artiesten voorstelt die het waard zijn om in de gaten te houden. Verder kreeg hij lof van invloedrijke namen als Gilles Peterson, Nubya Garcia en Lefto, die zijn veelzijdigheid en unieke benadering van jazz, broken beat en elektronische muziek prijzen. Op zijn tweede album Layers probeert hij opnieuw die succesformule uit.
Kuna Maze opent zijn nieuwe Layers met de vertrouwde jazzy en elektronische invloeden. Toch weet het begin van de plaat niet meteen een blijvende indruk na te laten. Zo zet “Backlash” bijvoorbeeld een dromerige sfeer neer met een gelaagde opbouw, maar mist het nummer een echt meeslepende climax. Het nummer hint wel naar wat het zou kunnen worden, maar komt net niet ver genoeg. “Jolt” en “Maina” voegen respectievelijk een laidback groove en speelse ritmewissels toe, maar blijven nog wat te braaf binnen de lijntjes kleuren. Hoewel de muziek een warme gloed uitstraalt en subtiliteit ademt, dreigt de aandacht na enkele nummers te verslappen, doordat het de verwachte verrassingen of sterke wendingen mist.
Halverwege krijgt het album dan eindelijk een nodige injectie energie. Onder meer “Blast” en “Bristol Changes” schakelen een versnelling hoger, met oppeppende drums en een dansbare groove die het album naar nieuwe hoogtes tillen. Toch voelt “Bristol Changes” wat repetitief door het veelvuldige gebruik van de saxofoon, waardoor de dynamiek soms niet volledig tot zijn recht komt. Het instrument zorgt voor een levendige touch en tilt meerdere tracks naar een hoger niveau, al slepen sommige passages nét iets te lang voort. “Tangle” en “Hazy Day” brengen dan weer speelse en funky accenten in de mix, waardoor de muziek iets losser en spontaner aanvoelt. De stijgende lijn in dynamiek in beide nummers maakt deze fase van het album interessanter, al blijft de verrassing grotendeels uit. De artiest speelt hoorbaar met ritmes en texturen, maar behoudt steeds een gecontroleerde aanpak, waardoor het nooit écht explosief of grensverleggend wordt.
Naarmate Layers vordert, blijft de charme van Kuna Maze’s muzikale benadering duidelijk aanwezig, maar de energie neemt gaandeweg af. Zo heeft “Stab” een dansbaar ritme en brengt het house-invloeden naar voren, wat zorgt voor een frisse vibe. “Scraps & Pièces” biedt op zijn beurt meer ruimte voor experiment en speelt op subtiele wijze met verschillende geluiden, wat zorgt voor een interessante luisterervaring. Toch blijft het nummer binnen een veilige marge, waardoor het vernieuwende potentieel niet volledig tot zijn recht komt. Afsluiter “Kuna’s Dub” heeft een dromerige, meditatieve sfeer die het album mooi afrondt. Het nummer weet een kalme, reflectieve sfeer neer te zetten, maar mist de impact die je eventueel zou verwachten van een krachtige finale track.
Al met al is Layers een album dat de muzikale veelzijdigheid van Kuna Maze goed weerspiegelt. Het biedt een mix van jazzy, elektronische en experimentele invloeden die op sommige momenten weten te overtuigen, vooral in de energiekere tracks. De dynamische verschuivingen tussen rustige en energieke momenten geven de plaat een zekere gelaagdheid, maar de overgangen tussen nummers voelen soms gefragmenteerd aan, wat de coherentie van het album teniet kan doen. Het vernieuwende potentieel van Layers wordt niet altijd gerealiseerd, waardoor de plaat geen echte ‘wow-momenten’ biedt. Het resultaat is een luisterervaring die aangenaam is, maar niet altijd de diepgang en spanning levert die je zou verwachten. Layers is zonder twijfel een werk dat de kenmerkende stijl van Kuna Maze verder uitdiept, maar het mist de gedurfde stappen en samenhang die het album naar een hoger niveau hadden kunnen tillen. Het blijft daardoor een solide, maar niet onvergetelijke plaat.
Kuna Maze stelt zijn tweede plaat alvast vanavond voor in de AB.
Ontdek “Tangle”, ons favoriete nummer van Layers, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
