© CPU – Chris Stessens
Waar eindigt de muziek en begint de emotie? Kan je nog onbevangen naar muziek luisteren wanneer je weet wat de achtergrond van een song is? Versterkt de emotie de muziek of is het net omgekeerd? Vragen die spontaan in ons opwelden bij het beluisteren van “We Didn’t Know We Were Ready”, een samenwerking tussen de IJslandse pianovirtuoos Ólafur Arnalds en de Ierse muzikanten Niamh Regan, folkduo Ye Vagabonds en Talos. En dat is een samenwerking over de dood heen, want sinds de zomer van vorig jaar kwam de muziekcarrière van die laatste abrupt ten einde. Eoin French overleed toen na een kortstondige ziekte en liet niet alleen een (te kleine) muzikale erfenis na, maar ook een hoop treurende vrienden.
Die vrienden, Arnalds op kop, maar even goed Dermot Kennedy, JFDR, The Staves, Dustin O’Halloran en vele anderen, kwamen het voorbije jaar tijdens meerdere gelegenheden bij mekaar om French te eren met een door hemzelf en Arnalds geschreven stuk (recent nog op de Ierse tv), met deze opname als ultiem sluitstuk. De performances, waarbij steeds meer vrienden en collega’s zich rond de microfoon verzamelen, met de stem van French en de piano van Arnalds als rode draad, bouwen de door de omstandigheden extra emotioneel geladen tekst in laagjes op, kracht bijgezet door het visuele, met een tegen het einde goed gevuld podium waar de warmte en genegenheid van afstralen. ‘What if the silence said it?’… en dan is er alleen nog maar stilte… en gemis. “We Didn’t Know We Were Ready” is een mooi nummer, maar vooral een onvergetelijk eerbetoon aan een veel te vroeg gestorven vriend en collega.
Ólafur Arnalds: Facebook / Instagram / Website
De muziek van Talos kan je beluisteren op Spotify.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.