© CPU – Chris Stessens
Joy Crookes gold enige tijd geleden al als een van de grootste nieuwe talenten van het Verenigd Koninkrijk, en loste die verwachtingen ook meteen in met debuutplaat Skin. Met dat album zette de Britse zich zonder moeite in het rijtje van grote soul- en r&b-namen als Jorja Smith, al lukte het haar achteraf gezien niet om enerzijds finaal door te breken bij het grote internationale publiek en anderzijds om de hype in leven te houden. Maar gelukkig lijkt daar nu een volgend hoofdstuk aan te breken, want waar Crookes in de loop van afgelopen jaar al hintte naar een opvolger, is daar nu eindelijk ook effectief een eerste streepje nieuwe muziek in lange tijd.
“Pass the Salt” toont dan ook een evolutie in geluid voor de zangeres. Haar zwoele, ietwat bezwerende stemgeluid is ze gelukkig niet kwijtgeraakt; wel richt ze zich meer op de zwoele kant van het genre. Dat Vince Staples voor dat idee een illustere toevoeging is, spreekt achteraf gezien voor zich. De single zit in elkaar met een baslijn en wat percussie die eerst een nachtje in de zwoelste neo-jazzclub van Londen heeft doorgebracht, waardoor de stem van Crookes nog wat mysterieuzer binnenkomt. Eenmaal Staples een verse voor zijn rekening neemt, kruipt “Pass the Salt” helemaal onder je huid. Het jammere daarin is echter dat je het gevoel hebt dat er net iets meer in zat. De single haalt de kaap van de drie minuten niet, en dreigt, ondanks dat het enorm goed in elkaar zit, zo te weinig gewicht in de schaal te kunnen leggen om echt iets te betekenen.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
