Lambrini Girls, het duo bestaande uit Phoebe Lunny en Lilly Macieira uit Brighton, trapt het jaar af met een gloednieuw debuutalbum. Het tweetal liet de afgelopen jaren al meermaals van zich horen. Zo verscheen in 2023 de ep You’re Welcome en werden we in 2024 alvast warmgemaakt met de singles “Company Culture” en “Love”, die beide op het nieuwe album staan. Dit bleef niet onopgemerkt. In 2024 stonden de Lambrini Girls op diverse festivals, verzorgden ze het voorprogramma van IDLES en dit jaar mogen ze zelfs The Libertines supporten. Oh, en alsof dat allemaal nog niet genoeg was, verklaarde niemand minder dan Iggy Pop dat hij de dames tot zijn favoriete punkbands rekent. Dat schept verwachtingen. Tijd om deze nieuwe plaat eens onder de loep te nemen.
Who Let The Dogs Out telt elf tracks die als een losgeslagen TGV voorbijrazen, van Brussel naar Parijs, maar dan met een stevige omweg door een punkkelder. Zonder ook maar één keer te remmen, ragbeukt het duo uit Brighton de ene punchline na de andere uit hun strot. De gemiddelde track duurt, met een enkele uitzondering, tussen de tweeënhalve en drie minuten. Kort, krachtig en explosief knallen de dames door het album heen. Onderweg nemen ze kritische noten mee over de maatschappij, feministische tirades en een flinke dosis humor.
De openingstrack “Bad Apple” zet meteen de toon. Ondersteund door de noisy baslijnen van Macieira is dit een directe aanklacht tegen de gevestigde orde. Vervolgens krijgen vrouwonvriendelijke managers en CEO’s er flink van langs op “Company Culture”, een keiharde middelvinger naar het door mannen gedomineerde bedrijfsleven. En ja, met titeltracks als “Big Dick Energy”, “No Homo” en “Filthy Rich Nepo Baby” kun je al raden welke boodschap de rest van het album met zich meebrengt: het is tijd om af te rekenen met alle patriarchale onzin.
Het album barst van energie, woede, humor en scherpe kritiek op genderongelijkheid. Maar waar je bij sommige bands een lezing krijgt, worden die hier overgoten met een rauw punksausje. Neem bijvoorbeeld “Cuntology”, niet bepaald een nummer om aan je moeder voor te stellen, maar het geeft wel een perfect college over de onderwerpen waar de dames mee afrekenen.
Dat het er muzikaal gezien niet rustig aan toegaat, mag voor zich spreken. Lambrini Girls blijft ongenaakbaar staan tussen de harde punkteksten, felle baslijnen en drums die rechtstreeks richting moshpit sturen. Elf tracks, een halfuur, en je staat gegarandeerd in het zweet. Vergelijkingen met bands als Hole en Amyl and the Sniffers zijn snel gemaakt, maar toch heeft Lambrini Girls een eigen unieke sound. Dit is geen band waarvan je een ballad verwacht of een rustige interlude. Nee, deze dames gaan ervoor. Dit is punk zoals punk bedoeld is: vuil, scherp en onvervalst authentiek. Deze dames kom je liever niet in een donker steegje tegen — tenzij ze je meesleuren naar hun volgende optreden.
Met Who Let The Dogs Out levert Lambrini Girls een album af dat alle hokjes afvinkt: hard, rauw, maatschappijkritisch en met humor. Dit is een band die je live móét zien. En met hun energie? Grote kans dat je ze binnenkort tegenkomt op het festivalseizoen. Of je daar nu klaar voor bent of niet. Lambrini Girls is een frisse wind in de punkwereld — en die ruikt verrekt lekker naar rebellie.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Love”, ons favoriete nummer van Lambrini Girls, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
