© CPU – Marvin Anthony
Een kleine twee weken geleden was King Hannah te gast in de Radio 1-sessie van Sylvie Kreusch, en binnenkort staat het Britse duo in het voorprogramma van diezelfde zangeres in de Ancienne Belgique, maar afgelopen avond was de band zelf de ster van de avond in Kunstencentrum VIERNULVIER. Hannah Merrick en Craigh Whittle brachten enkele jaren terug een ijzersterk debuutalbum uit, dat werd opgevolgd door een iets minder goede, doch zeer sterke tweede langspeler. Big Swimmer werd in september al vier maal live voorgesteld aan het Belgische publiek, maar voor de dertigste verjaardag van boekingskantoor TOUTPARTOUT doet het duo dat nog een vijfde keer.
De Australische Jess Ribeiro mocht met haar gitaar in de hand het slagveld trotseren en deed dat op een relatief rustige manier. Beginnen deed ze met wat gitaargetokkel en een gesproken tekst, om daarna haar zachte zangstem te laten horen tijdens “Maybe If I Wore Sunglasses Inside I Won’t Feel Tired”. Het duurde dus niet lang vooraleer de singer-songwriter liet merken dat ze een gevoel voor humor had en dat schemerde ook door in haar bindteksten. “Hurry Back to Love” schoot een tikkeltje tekort door het gebrek aan een band (die voor een sterke ontknoping zou kunnen zorgen), maar toch slaagde Ribero er in om ons de hele tijd met volle concentratie te doen luisteren. Het was dan ook een voorprogramma dat goed aansloot bij King Hannah, aangezien de spanning in haar muziek soms op een gelijkaardige manier zenuwslopend was, zij het in een light versie. Voor afsluiter “It Will Come to Pass” vertelde Jess Ribero dat toen ze lesgaf aan kinderen in Australië de tekst door haar leerlingen werd aangepast. De set werd afgesloten met die kinderen hun versie en zo kwam het geheel tot een einde met een tekst over ‘ass’.
© CPU – Marvin Anthony
Ook King Hannah opende haar set met een gesproken tekst, in de vorm van “Somewear Near El Paso”. De spanning was meteen te snijden met een botermes en door het trage tempo van de opener kwam alles ook meteen goed binnen. Een gitaarriffje zorgde voor een eerste beetje verlossing, maar het was wachten tot de volledige band volluitging vooraleer we voor het eerst konden uitademen. King Hannah maakte vanaf de eerste song duidelijk dat dit een optreden met veel klasse en van hoogstaande kwaliteit zou worden. Hannah Merrick en Craigh Whittle maakten er nooit veel woorden aan vuil en lieten vooral hun instrumenten spreken. Het sluwe en slopende gitaarwerk van Whittle danste over de vloer met de zachte en sensuele zang van Merrick tijdens “The Mattress”. De zalige mix tussen de twee combineert twee rijken die King Hannah helemaal veroverd heeft en het publiek keek als voldane onderdanen in stilte toe, om na elk nummer een luid applaus te geven.
Het applaus was wat luider na “Go-Kart Kid (Hell No!)”, het enige nummer uit I’m Not Sorry, I Was Just Being Me dat gespeeld werd. De geringe aanwezigheid van die plaat was eigenlijk het enige minpunt van de avond. De uitvoering ervan was echter om de vingers bij af te likken en doorheen de rest van het optreden werd er vanuit het publiek soms nog ‘Hell yeah!’ geroepen als referentie hiernaar. De trage opbouw van “Go-Kart Kid (Hell No!)” zorgde wederom voor spanning in de lucht en eenmaal de band voluit ging, voelde het aan als een lang, sterk en intens orgasme na trage en intieme seks. Whittle gooide er nog een heerlijke gitaarsolo tegenaan; wat een vingerwerk.
© CPU – Marvin Anthony
Wat later werd een gelijkaardige strategie toegepast tijdens “Suddenly, Your Hand”, waarbij het – met een ander metafoor – aanvoelde als een theezakje dat lekker aan het trekken was in warm water, om plots een smaakexplosie te veroorzaken. Al onze papillen werden wederom bespeeld door het duo en hun twee kompanen. De vier muzikanten waren duidelijk goed op elkaar ingespeeld en zorgden met “New York, Let’s Do Nothing” voor een verandering in sfeer en setting. De moody sfeer werd eigenlijk al wat weggedreven met “Happy Birthday” voor TOUPARTOUT, maar het heupwiegen begon pas echt met dat aanstekelijke nummer van King Hannah. Het energieniveau bereikte een hoogtepunt (wat zich vertaalde in een luid en enthousiast applaus) en met “Davey Says” gingen we verder op hetzelfde elan. De eindspurt was inmiddels ingezet en met “State Trooper” bewees King Hannah dat het naast eigen muziek, ook werk van Bruce Springsteen de baas is. Tot slot werd “Crème Brûlée” als dessertje voorgeschoteld en net als bisnummer “Big Swimmer” kwam deze heerlijk traag binnen.
King Hannah toonde in Kunstencentrum VIERNULVIER aan dat het koningin is van de traag brandende en ‘moody’ rockmuziek. Op de juiste momenten ging het er harder aan toe en liet het duo zien dat het ook gewoon hard kan gaan, als het dat wil. De band speelt net in op het creëren van verlangen naar meer, en wanneer die verlangens worden ingelost, dan voelen we ons hele lichaam tintelen. Hannah Merrick en Craigh Whittle toonden opnieuw aan dat ze op hun eigen manier een krachtkoppel zijn waarbij ze elkaar constant ondersteunen en uitdagen. Hun slopende koppeldansen nemen ons keer op keer mee in de wereld van King Hannah en doen ons nu al uitkijken naar latere passages in ons land.
© CPU – Marvin Anthony
Wie er niet bij was, kan King Hannah nog op 19 december in de Ancienne Belgique aan het werk zien, al is het dan als voorprogramma van Sylvie Kreusch. Wie nog tickets wilt scoren, zal dat via Ticketswap moeten doen.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Somewhere Near El Paso
The Mattress
Milk Boy (I Love You)
Go-Kart Kid (Hell No!)
Suddenly, Your Hand
Happy Birthday
New York, Let’s Do Nothing
Davey Says
State Trooper (Bruce Springsteen-cover)
Crème Brûlée
Big Swimmer
