Kids With Buns @ De Roma: Het einde van het begin

Kids With Buns nadert het einde van haar tour met debuutalbum out of place; een herfstplaat om U tegen te zeggen. Alvorens het Liefde Voor Muziek-avontuur van start gaat, mochten we het duo daarom nog eens aan het werk zien in De Roma. Dat was meteen ook de grootste zaalshow tot op heden, maar daar was op het podium niet veel van te merken – de dames lijken een dergelijke zaal te kunnen entertainen alsof het dagelijkse kost voor hen is. De ‘uit de hand gelopen hobby’, die ondertussen al vijf jaar (en still counting) bezig is, kende gisterenavond dus tegelijkertijd een hoogtepunt én een mooie afsluiter van een hoofdstuk.

Om in de trend van beloftevolle vrouwen te blijven, mocht de Nederlandse TEUN het publiek klaarstomen. Dat deed ze gezellig en gemoedelijk, maar na een drietal nummers mocht ze wel wat meer van zich afbijten. Wel beschikte de zangeres over een enorm krachtige stem, waarmee ze niet alleen haar eigen nummers onderstreepte, maar ook een verrassende cover van Outkasts “Hey Ya!” bracht. TEUN bewees in ieder geval dat ze meer was dan de achtergrondzangeres van Eefje de Visser, maar ook zelf stevig op haar benen kan staan.

Kids With Buns zette onmiddellijk de toon voor de hele avond met hitnummer “daughter”. Al snel werd duidelijk hoe de stem van Marie Van Uytvanck en het sterke gitaarspel van Amber Piddington ongelofelijk goed samenvloeiden met de akoestiek van De Roma. Stevige gitaren maakten erna ruimte voor meer melancholie met “stubborn mind”. De liveversies van “waiting room” en clutter” daaropvolgend bevestigden wederom hoe Kids With Buns de voorbije vijf jaar enorm gegroeid is in haar vakgebied en dat het nooit eerder zo standvastig klonk als nu. Los van de muziek blijft de interactie tussen de twee keer op keer amusant om naar te kijken. Doordat ze zo goed op elkaar zijn afgestemd, zie je dat ze zich gewoon vermaken op het podium.

Een groot talent van de dames is dat ze elke zaal weten om te vormen tot een safe space voor iedere aanwezige. Zo benadrukte Marie bij de aankondiging van “nothing new” dat het een nummer is over jezelf kunnen zijn en dat dat iets is wat in deze tijden vaker gevierd zou moeten worden. Met een prachtig a capella einde liet het duo dit moment nog even nazinderen. Het fragiele “colder” dat daarop volgde, vertelde hoe je iemand die je graag gezien hebt, soms moet loslaten. Het nummer begon innig en beheersd – met alle verdiende aandacht – en resulteerde in een zotte gitaarsolo van Amber met een razend enthousiast publiek. Het contrast was groot wanneer er daarna een kort duostuk zonder band, met slechts één spotlight op hen, plaatsvond; exact op de manier hoe het vijf jaar geleden begon. Amber en Marie gaven aan dat “words” een van hun eerste geschreven nummers is en ze het nog maar weinig live spelen, maar gisterenavond telde met een goed gevulde Roma als een speciale avond. Een cover van Dodie Clarks “she” met een akoestische gitaar van Amber en een breekbare zangstem van Marie maakte dit moment enkel nog intiemer.

Niet enkel de zaalcapaciteit droeg bij aan de bijzonderheid van de avond. Zo was er het gastoptreden van gitariste Charline D’hoore tijdens “how bad could it be”, wat nog eens extra benadrukte dat grieten met gitaren zo. ongelofelijk. stoer. zijn. Verder werden we, voor de tweede keer sinds het optreden in de Buzz op Pukkelpop, getrakteerd op de Gorki-cover van “Geef Al Je Geld Aan De Arme Kinderen”. Amber kreeg de hele Roma gedurende enkele minuten muisstil – je kon een speld horen vallen – terwijl ze de accuraatheid van dit nummer bij de genocide in Gaza benadrukte en dat we dit helaas veel te vaak als een ver-van-ons-bedshow bekijken. Dat de authenticiteit van Luc De Vos niet evident na te bootsen valt, weet de gemiddelde Vlaming. Toch slaagde Kids With Buns daar in op haar eigen manier; met de overtuiging waarmee Amber en Marie, vergezeld door het publiek, ‘We willen niets en we hebben niets’ riepen, was kippenvel niet langer weg te denken. Als kers op deze taart brachten de dames een nieuw nummer. Opvallend tegenover hun huidige discografie klonk het even dromerig, maar toegankelijker en meer feelgood. Daarnaast was dit keer niet Marie haar zangstem dominant, maar was er een mooie harmonie met die van Amber.

Dat Kids With Buns bekend staat om sad bangers, is geen geheim. En laat “bad grades” daar nu het perfecte voorbeeld van zijn. Met dergelijke catchy gitaardeuntjes was het publiek enorm geneigd om mee te dansen en zingen. En of de dames dat aanvoelden: ‘Ik wil even een moment nemen om merci te zeggen, want Scala is er niks tegen’, dixit Amber. Voor de bisronde doken Amber en Marie terug het podium op met het prachtige, intieme “what happens in your brain” en “1712”; een ogenblik om te bekomen van het ruwe gitaarwerk en even volledig tot rust te komen. Het ideale moment om nog een laatste keer op adem te komen voor afsluiter “bathroom floor”, waarvoor de twee de zaal in gingen om zo met hun publiek de nacht in te dansen.

Dat Kids With Buns het hoofdstuk van haar debuutplaat op een mooie manier afsluit, mag gezegd worden. Het voorproefje van het nieuwe nummer smaakt voor ons alvast weer naar meer.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

daughter
stubborn mind
waiting room
clutter
nothing new
colder
words
she (Dodie Clark cover)
bad grades
Geef Al Je Geld Aan De Arme Kinderen (Gorki cover)
the balance
(nieuw nummer)
how bad could it be

what happens in your brain
1712
bathroom floor