© CPU – Nathan Dobbelaere
Bij de debuutplaat van de Britse band The Amazons in 2017 was een veelbelovende rockgroep opgestaan, maar de verwachtingen die daarmee gepaard gingen, werden in de jaren nadien meer niet dan wel ingelost. Tweede langspeler Future Dust bevatte enkele leuke nummers, maar ook niets waar we lyrisch van werden. Bij het daaropvolgende How Will I Know If Heaven Will Find Me? werd die lijn doorgetrokken en kregen we het gevoel dat de band vooral een afkooksel van zichzelf was geworden. We luisteren echter bij iedere nieuwe release met uitgewassen oren en schrijven op een wit blad, want iedere gevallen steek kan met een nieuwe hersteld worden. Single “Living A Lie” was daar eind september nog geen voorbeeld van, maar met het nieuwe “Pitch Black” lijkt er een kleine verrijzenis aan de gang te zijn.
Het zijn de duistere gitaarklanken die tijdens de eerste tien seconden onze aandacht goed vastgrijpen, waardoor we geïnteresseerd aan dit nummer beginnen. Frontman Matt Thomson opent zijn keel op de gekende toonaarden, maar durft verderop wel met de bereikbare laagtes ervan te spelen. ‘Maybe you won’t miss me when I’m not around’ is de belangrijkste zin uit het refrein en daar wordt telkens met een bepaalde coolheid de nadruk op gelegd. Aan een gedegen tempo wordt richting een interval gelopen: middenin “Pitch Black” komt wat handgeklap aandraven en worden we als luisteraar getrakteerd op een fijne, mooi afgelijnde gitaarsolo. Naar het einde toe wordt er rustig uitgebold, waardoor we kunnen besluiten dat het een braaf nummer is waar de vuile rock die we eigenlijk willen horen nog afwezig is, maar het lijkt alsof hun kunde op dat vlak nog ergens in het achterhoofd zit. “Pitch Black” klinkt alvast completer dan “Living A Lie”, wat ons niet ontevreden stemt.
The Amazons kondigt met “Pitch Black” ook de komst van hun vierde plaat aan. 21st Century Fiction verschijnt op 9 mei.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.