© Jacob Boll
Met Christian Lee Hutson streek vanavond een voorvechter van de zachte folkmuziek neer in de kleinste zaal van de Botanique. De Amerikaan mag zich lid van de dichte vriendenkring van Phoebe Bridgers noemen en carrièregewijs is dat een bepaald interessante positie. Zijn vorige doortocht in België was niet toevallig als voorprogramma van Better Oblivion Community Center, het eenmalige, uiterst fijne zijproject van Bridgers en Bright Eyes-bezieler Conor Oberst. Christian Lee Hutson ligt bovendien muzikaal niet al te ver van die voorbeelden. Akoestisch getokkel wordt nu al drie platen afgewisseld met slimme lyrics. Die nieuwe plaat Paradise Pop. 10 is daar weer een uitstekende illustratie van, maar toont eveneens aan dat de variatie in het spectrum van Hutson een stuk beperkter is dan bij de genoemde collega’s.
Christian Lee Hutson mocht dan wel jarig zijn, hij zou niets cadeau krijgen. De strategische podiumopstelling in het midden van de concertzaal kon niet verbergen dat er niet meer dan zestig mensen opgedaagd waren. Laura Tesoro zou er geen duurzame broodwinning in zien, maar Hutson kwam met het aura van grotere zalen het podium opgewandeld in een gepersonaliseerde trainingsjack. Ook muzikaal zou de Amerikaan zijn cool niet verliezen. Opener “Tiger”, op plaat een emotionele ballade, werd in Brussel voorzien van een gebald einde. Enkele minuten later was “Rubberneckers” toch echt een nummer dat een breder publiek verdient. Parels voor de zwijnen waren het allerminst, al mogen er de volgende keer meer juweliers opdagen.
Hutson en zijn twee muzikanten kozen vanavond duidelijk de weg van ‘de gemoedelijke avond onder vrienden’. Na elk nummer volgde wat interactie met het publiek. Zo ontstond er een debat over de culturele waarde van “Birthday Sex” van Jeremih en werd Hutson de nodige foutieve informatie aangeleerd over Manneken Pis. Over de nummers ook geen verkeerd woord: “Unforgivable” toonde zich perfect op maat van de wat geknepen stem van zijn uitvoerder, terwijl “Candyland” zich zowaar aan country waagde. Hutson zijn stem is duidelijk minder zeker van zijn stuk wanneer ze moet uitschieten, maar als de nummers sterk genoeg opgebouwd zijn, verwelkomen we die afwisseling juist.
De set van de Amerikaan bouwde niet meteen chronologisch op naar een climax. Het drietal leek de nummers lukraak in een volgorde te plaatsen waardoor de hoogtepunten ook onverwacht kwamen. In de middenbeuk was “Strawberry Lemonade” misschien wel het strafste van de avond. Heel klein vloeide het nummer over in meerstemmige zang om uiteindelijk uit te monden in een rammelende rockfinale waarbij zanger en bassiste beiden op de knieën neerdoken. Het is een kwaliteitsstempel voor artiesten wanneer hun nummers live een extra dimensie krijgen. “Flamingos” zou meteen daarna openbloeien van het fragiele muurbloempje dat het op plaat is tot een doorleefde danser die zich van weinig iets aantrekt.
De mix van gezelligheid en muzikale professionaliteit die Hutson de hele avond aan de dag legde, vormde de basis voor een finale waarin de band nog eens kon doortrekken. “Carousel Horses” eindigde de reguliere set op een intense noot met een drummer die zijn mond als een dorstige labrador liet openhangen. In de bisronde mocht het publiek nog enkele nummers aanvragen waarbij “Teddy’s Song” een onverwacht hoogtepunt bleek. Hutson had zelf maar weinig vertrouwen in het nummer dat hij slechts enkele malen live speelde, maar de uitvoering was van een frêle gevoeligheid. De aanvrager leek geraakt bij zoveel oprechtheid en hij was hoegenaamd niet de enige.
Christian Lee Hutson toonde zich vanavond in de Botanique een veelzijdigere artiest dan hij op plaat overkomt. Daar slaagde hij dan nog eens in zonder het breekbare van zijn luisterliedjes overboord te gooien. Met een set die de zelfrelativering niet schuwde, vloog een anderhalf uur voorbij terwijl geen enkel nummer langer duurde dan haar spanningsboog aankon. Toen de drummer tot duidelijke schaamte van de zanger “Happy Birthday” inzette, antwoordde het publiek met een collectieve, schattige “Joyeux anniversaire”. Illustratief voor een avond die tot in elk detail snor zat.
Setlist:
Tiger
Lose This Number
Rubberneckers
Twin Soul
Unforgivable
Candyland
Fan Fiction
Beauty School
Strawberry Lemonade
After Hours
Flamingos
Get the Old Band Back Together
Carousel Horses
Northsiders
Teddy’s Song
Keep You Down
