© Elysia Perkins
Met Letting Up Despite Great Faults kende het desbetreffende viertal zichzelf een naam toe die niet alleen een mondvol is, maar waar ook een raadselachtige mist omheen hangt. De band – die tegenwoordig in de Texaanse hoofdstad Austin resideert – is dan wel al bijna twintig jaar bezig, maar is er zo eentje wiens bestaan nog ergens in een obscuur, niche hoekje verscholen lijkt te zitten. Misschien is dat ook waarom de Californiërs hun muziek zelf als ‘existential crisis dreampop’ omschrijven. Invloeden van min of meer gerelateerde genres als shoegaze en indiepop blijken echter nooit veraf, al is de wat minder behapbare tweepop een term die deze band ook niet misstaat. Eerder dit jaar vierde het kwartet nog de vijftiende verjaardag van haar titelloze debuut. Over enkele maanden breidt ze haar oeuvre uit met alweer een vijfde album, waarvan ze met het verse “Powder” reeds drie van de tien tracks op de plaat lanceerde. Ook wel noemenswaardig is dat Simon Scott, gekend als drummer van de iconische shoegazeband Slowdive, meewerkte aan het zogeheten Reveries. Letting Up Despite Great Faults’ nieuwste creatie verschijnt op 11 oktober.
Eigenlijk kunnen we onze eerste indruk van “Powder” met één woord bestempelen: intrigerend. Het nummer is niet zozeer voor de hand liggend, en zelfs een tikje experimenteel. Letting Up Despite Great Faults biedt ons opvallend materiaal om te ontleden. Het curieuze, compacte singletje duurt niet veel langer dan twee minuten. Dat blijkt prima afgewogen, aangezien er toch voldoende gebeurt en we niet op onze honger blijven zitten. Een beknopt, glitchy introotje gevolgd door een smakelijke riff en baslijn introduceren “Powder”. We horen enkele elektronische bliepjes die in evengoed in een arcade zouden thuishoren; het klinkt alsof ze rechtstreeks vanuit een of andere retro videogame zijn geïmporteerd. Op de achtergrond paraderen een soort drum-‘n-bass maatslagen. Daardoor krijgt de song een cadans die bijna over zijn eigen voeten struikelt omdat die wil lopen alvorens te kunnen kruipen. Hoewel dat ritme enigermate ongemakkelijk overkomt, werkt het wel vrij aardig in het gehele plaatje. Daaroverheen horen we meeslepende, schemerige klanken in combinatie met zachte, mijmerende zang. Een vage indiefilm zou weleens baat bij zo’n liedje als “Powder” kunnen hebben, want het waarborgt eenzelfde mysterie als een slinks hoofdpersonage dat een figuurlijke mantel vol geheimen om zijn of haar schouders heen slaat. “Powder” schetst een bepaalde sfeer waar we de vinger niet goed op kunnen leggen; meer dan dat dit nummer als een quasi romaneske escapade weergalmt hebben we er verder dan ook niet aan toe te voegen.
Facebook / Instagram / X / Website
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
