Little Waves @ C-Mine: Alternatieve roadtrip doorheen het muzieklandschap

De laatste jaren is Little Waves steeds meer een gevestigde naam geworden in het festivalvoorjaar. Het alternatieve ontdekkingsfestival vindt al sinds zijn ontstaan plaats in C-Mine, de mijnsite van Genk en wordt mee op poten gezet door AFF. In 2024 is Little Waves zelfs al toe aan zijn tiende editie, reden te meer om de bloemetjes buiten te zetten, moet de organisatie gedacht hebben; er werd prompt een extra feestavond toegevoegd. Op vrijdag zakten Tiga, Ava Eva, Bibi Seck en Lander & Adriaan af naar Limburg om er al een eerste feestje te bouwen. Toch zou het zwaartepunt van Little Waves nog steeds op zaterdag liggen. Ook deze festivaldag kreeg een flinke upgrade, zo kwamen er niet één, maar twee nieuwe podia bij voor deze editie. Het Plein mocht zich opmaken voor stevige beats gedurende de hele avond en kwam in de plaats van de Compressorhal. Het Design Centrum beloofde dan weer een gloednieuwe locatie te zijn voor experimentele artiesten. Op die manier was er dit jaar plaats voor maar liefst zeventien artiesten.

Koala Disco @ Main Stage

Koala Disco kreeg de eer om de Main Stage te openen. De finalisten van Humo’s Rock Rally 2024 laten zich niet classificeren tot slechts één genre, maar hebben uit een waaier aan invloeden geput voor hun debuutplaat Tickling The Dragon’s Tail. De band uit Lommel speelde in Genk dus een Limburgse thuismatch en dat was er ook aan te merken, ze voelden zich duidelijk thuis op het podium en wisten met hun enthousiasme ook het opgedaagde publiek te amuseren. Ieder nummer bracht een ander genre met zich mee, of het nu meer aanleunde bij een kinderliedje, dan weer bij progressieve metal; verrassen deed Koala Disco iedere keer. Komende zondag staat de finale van Humo’s Rock Rally op het programma, en vandaag gebruikte de band dan ook maar al te graag als generale repetitie: niet te veel blabla, maar vooral veel spelen in het half uurtje dat de band op het podium stond. En alsof er nog niet gebeurde in hun muziek, bracht de bende ook nog een paarse paus op het podium; absurditeit ten top, maar het werkte wel en liet de aanwezigen achter met een glimlach op het gelaat, klaar voor de rest van de avond.

Dushime @ Design Centrum

De Belgisch-Rwandese Dushime mocht aantreden in het Design Centrum, een match made in heaven zo bleek. De omkadering paste perfect bij de beleving die de artieste creëert in haar optredens. Naast zang, krijgen ook storytelling en performance een belangrijke plek in haar shows. In Genk wist ze de ruimte volledig te vullen met wat ze bracht, al was het soms apart, het paste allemaal wel perfect binnen het plaatje en vormde een mooi geheel. Zelf ziet Dushime muziek als een genezingsproces en dat is ook te merken aan haar performance op het podium, ze lijkt als het ware in haar eigen wereldje te vertoeven. Haar zang werd vergezeld door krachtige muziek die een gitarist en drummer voortbrengen en ook de Afrikaanse invloeden passen zeer mooi in het geheel. Dushime bracht een mooi optreden; een naam om te onthouden voor de toekomst.

Picture Parlour @ Main Stage

Een eerste grote naam kwamen we al vroeg op de avond tegen op de Main Stage in Genk. Picture Parlour, een indierockband uit Manchester, werd voorheen al door ons getipt als Internationale Grote Beer Van Morgen en mocht in een recent verleden onder meer het voorprogramma verzorgen van The Strokes en Noel Gallagher. Toch hadden de aanwezigen in Genk niet helemaal begrepen dat dit wel eens een unieke kans zou kunnen zijn om Picture Parlour in een zeer intieme setting aan het werk te zien. Er waren slechts een tiental aanwezigen opgedaagd toen het Britse viertal het podium betrad, en ook zijzelf konden hun lichte teleurstelling niet verhullen. Dat ze op wat meer hadden gehoopt, werd duidelijk doorheen het optreden dat ze speelden; het leek meer op een verplicht nummertje zonder al te veel goesting. Naarmate het optreden vorderde, vonden meer mensen de weg richting het hoofdpodium en dit kwam ook de show ten goede. De dames en heer van Picture Parlour leken er wat meer energie in te stoppen en vooral de laatste twee songs beloven veel goeds voor het debuutalbum. “Judgement Day” is live een echte banger die volledig tot zijn recht komt, en ook “Norwegian Wood” heeft het potentieel om een publiek volledig in te pakken. Alles bij elkaar speelde Picture Parlour zeker geen slechte show in Genk, maar hun gebrek aan bindteksten en enthousiasme leek toch een beetje gebrek aan goesting uit te schijnen. Gelukkig krijgt de band zondag alweer een nieuwe kans in het Cactus Muziekcentrum.

Ão @ Main Stage

Na Picture Parlour, was het de beurt aan een Belgisch viertal om het hoofdpodium in te palmen. Ão is op korte tijd uitgegroeid tot één van de meest veelbelovende Belgische bands en wist al heel wat zieltjes voor zich te winnen met sterke optredens op onder meer Gent Jazz. De band onderscheidt zich van de massa door hun indiesound te mixen met subtiele elektronica. De stem van frontvrouw Brenda Corijn, die zowel in het Portugees als het Engels zingt, maakt het af tot een prachtig geheel. Hun debuutalbum brachten ze uit in oktober van vorig jaar, en het was dan ook dit album dat ze op Little Waves kwamen voorstellen aan het Limburgse publiek. Nog voor de eerste noten werden gespeeld, was het al dringen voor het hoofdpodium; Ão was duidelijk de band waarvoor velen naar Genk waren afgezakt. Hun zachte en bij momenten psychedelische sound raakte een gevoelige snaar bij het publiek, dat het voor het eerst vanavond echt mee leek in het verhaal. Alle verdienste voor Ão, die naast ontwapende bindteksten, ook gewoon een zeer sterke show neerzette die bol stond van de tempowisselingen. Eens te meer bewees het viertal dat ze live tot de beste Belgische bands van het moment horen.

Forest Swords @ Theater Stage

Na optredens op de Main Stage en in het Design Centrum was het hoog tijd om ook de Theater Stage te gaan ontdekken. Deze indrukwekkende setting leende zich perfect tot een artiest als Forest Swords. De Britse producer en kunstenaar brengt met zijn alternatieve beats een show die nooit gaat vervelen. Als verrassing had de Brit ook een saxofonist meegenomen, al was het niet echt helemaal duidelijk of deze nu effectief live speelde of niet. Het lag misschien aan ons, maar het leek alsof de man slechts enkele nummers had meegenomen en deze telkens op repeat afspeelde; er zat maar weinig variatie in de set en dat was ook te merken aan het publiek, velen verlieten de zaal na slechts enkele nummer gehoord te hebben. Gelukkig was Forest Swords’ set ook voorzien van leuke visuals die gedurende zijn set nooit verveelden, jammer dat muzikaal niet helemaal hetzelfde gezegd kon worden.

Selda Bağcan @ Main Stage

Als headliner pakte Little Waves uit met een zeer verrassende naam. De Turkse activiste Selda Bağcan mocht als 75-jarige het hoofdpodium onveilig maken. Ook het publiek was enthousiast over deze toch wel ietwat aparte headliner op een ontdekkingsfestival. Al in de jaren 60 van de vorige eeuw was Selda Bağcan één van de eersten om electronica, rock en Turkse folk in een mix te gooien, voeg daar nog wat psychedelische elementen aan toe en de sound van de Turkse was geboren. Daarnaast was ze ook één van de meest prominente stemmen in de Turkse protestbeweging. Als een sympathieke grootmoeder betrad Bağcan met gespreide armen het podium en de hele zaal voelde dat dit een optreden zou worden dat ze niet snel zouden vergeten. De Turkse zangeres begon prompt in het Turks te spreken; op enkelingen na, begreep de zaal er geen snars van, maar dat kon niemand deren, haar enthousiasme werkte aanstekelijk. Met haar energieke nummers wist Bağcan de volledige zaal aan het dansen en lachen te krijgen, en ook haar stem klonk nog kraakhelder, haast moeiteloos haalde ze de hoge noten van haar songs. Na enkele nummers moest de zangeres met haar toch al gezegende leeftijd eventjes op adem komen; het signaal voor de backing zangeres om een eigen versie van “Bella Ciao” te brengen, een beetje absurd en gewaagd om uitgerekend dat nummer in Genk te brengen, maar net de onverwachtheid zorgde ervoor dat het publiek opnieuw met en glimlach op zijn gezicht stond. Selda Bağcan ging nadien gewoon onverstoord verder door met het brengen van energieke nummers en onverstaanbare Turske bindteksten. Toen het opnieuw tijd was om even op adem te komen, nam Bağcan plaats op een stoel op het podium en kwam de backing zangeres met een nog grotere verrassing: ze coverde “Highway To Hell” van ACDC. De meerderheid van de zaal keek fronsend op, toch moeten we toegeven dat ze het zeker niet slecht deed. Selda Bağcan was ondertussen al eventjes over haar tijd gegaan, maar dat leek haar, noch het publiek wat uit te maken. De Turkse bracht met nog een drietal nummers meer van hetzelfde, en verliet onder luid applaus het podium. Het meest memorabele optreden van Little Waves 2024 kan ze alvast op haar naam schrijven.

Bolis Pupul @ Theater Stage

Een andere headliner van de avond was Bolis Pupul. Net voor zijn show pikte hij ook nog het optreden van Selda Bağcan en moest zich reppen om zelf op tijd op het podium te staan. Deze keer niet vergezeld door zijn muzikale wederhelft Charlotte Adigéry, maar helemaal klaar om zijn recent uitgebrachte soloplaat voor te stellen. De invloeden van de broertjes Dewaele, die Letter To Yu produceten, zijn hoorbaar in Pupuls elektronische sound; veel zang is er niet te horen op de plaat, het zijn de beats en klanken die centraal staan. Ook de visuals, die zijn voorgangers in het Theater Stage wel bij hadden, liet hij achterwege. Focus op muziek en dansen, moet hij gedacht hebben, en het werkte; het publiek bewoog duchtig mee op Pupul’s klanken en het deed hem zichtbaar deugd. Toch had de Gentenaar nog een leuke verrassing in petto, hij had zijn grote zus Sarah meegenomen naar Genk om samen het nummer “Ma Tau Wai Road”, een ode aan hun Chinese moeder, te brengen. Het intermezzo zorgde ervoor dat het nooit eentonig werd en iedereen het na het laatste nummer stiekem jammer vond dat Bolis Pupul’s set er al op zat.

Jungle By Night @ Main Stage

De Amsterdamse band Jungle By Night mocht komen opdraven om Little Waves 2024 af te sluiten. Hun veelal instrumentele muziek met invloeden van jazz, funk, dub en rock leende zich er perfect toe om al dansend de nacht in te gaan. Toch leek er initieel maar weinig volk aanwezig met nog dansjus in de benen. De mannen van Jungle By Night moesten hun stinkende best doen om het publiek mee te krijgen en ere wie ere toekomt, ze slaagden erin met glans. De talrijke opstelling van het podium, met zeven muzikanten als we nog goed konden tellen, en de vele instrumenten die naadloos in elkaar overgingen, zorgden ervoor dat het nooit saai werd om naar te kijken of luisteren. Ook de sympathiefactor van de jonge mannen zorgde er mee voor dat het een leuk feestje was op de instrumentale klanken van Jungle By Night; al moet ook gezegd worden dat enkele enthousiastelingen in het publiek met uitzinnige dansmoves mee voor de nodige animo zorgden. Kortom, Jungle By Night kreeg het publiek mee voor een last dance alvorens Little Waves 2024 af te sluiten.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!