Van het internet heeft Conan Gray intussen een van zijn beste vrienden gemaakt. Een groot deel van zijn bekendheid heeft de singer-songwriter de laatste tijd te danken aan TikTok. “Maniac” en “Heather”, van zijn eerste album Kid Krow, maakten van de Amerikaan met Iers-Japanse roots een waar fenomeen. Beide nummers gingen tijdens de coronapandemie viraal op de omstreden app. Van het aantal streams dat “Heather” intussen heeft behaald op Spotify moeten we toch even slikken: het zijn er namelijk ruim anderhalf miljard.
De vijfentwintigjarige zanger verkreeg een sterrenstatus waarmee hij zich aansloot bij popidolen als Clairo, Olivia Rodrigo, girl in red, Troye Sivan, mxmtoon… Gray schrijft teksten met een bijtende herkenbaarheid, waardoor hij niet meer weg te denken is uit het leven van vele tienermeisjes en jonge queer mensen. Ook opvolger Superache uit 2022 sloeg zeer goed aan met hits als “People Watching” en “Astronomy”. Twee jaar later is Gray terug met een nieuwe plaat getiteld Found Heaven. Hoe jammer we het ook vinden om toe te geven, is het album gewoonweg niet waarop we hadden gehoopt.
Voor Dua Lipa was het de discopop, die met een futuristische twist in een moderne Sophie Ellix-Bextor transformeerde op Future Nostalgia. The Weeknd gooide het over een andere boeg met nummers als “Blinding Lights” en “Take My Breath”. Nu heeft ook Gray de ‘80’s revival’ microbe te pakken, zo blijkt. De eerste twintig seconden van titeltrack “Found Heaven” worden gevuld met een engelachtig gezang dat ons niet bepaald deed vermoeden wat daarna komt. We horen synthesizers en vocale soundeffects waarmee Gray afstand doet van zijn indiepopgehalte, en ruilt dat nu in voor electropop. Aan die shift moeten we toch even wennen. Voor zijn vindingrijkheid moeten we hem dan wel weer kudos geven. De hele plaat houdt een soortgelijke ambiance aan, maar is wel gevarieerd genoeg om verveling tegen te gaan. “Fainted Love” bijvoorbeeld pakt aardig uit. Ondanks de simpliciteit ervan, zorgt de opzwepende beat voor een levendig hoogtepunt tijdens het refrein. Door de bijhorende, toegankelijke tekst zullen velen het ongetwijfeld luidkeels meezingen.
Gray draaide niet alleen aan de knopjes van het mengpaneel; ook zijn stembereik klinkt volledig anders. De vocals van Kid Krow en Superache loeren ergens in de verte om op zeldzame momenten terug te keren. Het schakelen tussen verschillende toonhoogtes maakt de manier waarop hij klinkt heel inconsistent. Pas in “Alley Rose” en “Final Fight” horen we Gray terug een beetje zoals we hem kennen. Het enige waar de artiest enigszins trouw aan lijkt te zijn gebleven, is zijn tekstuele stijl. In contrast met de dansbare, ritmische melodietjes stortte Gray zijn hart uit over momenten en herinneringen die littekens hebben gevormd. Hij geeft ons een kijkje in zijn muzikale dagboek door opnieuw een album te schrijven dat met thema’s gerelateerd aan liefdesverdriet en verlangen.
In Found Heaven passeren onderwerpen als seksuele geaardheid, kortstondige relaties en bedrog de revue. De tekst van “Forever With Me” lijkt in eerste instantie best romantisch, maar getuigt van een complexiteit aan emoties. ‘But I ain’t sorry / I wouldn’t change a thing / But it’ll take a lifetime to get better / I ain’t sorry / Know I should probably be / I think I’m gonna love you, you’re forever with me’, klinkt het refrein. Het is negende nummer op het album, maar wel het eerste waarin we nu ook een piano en enkele gitaarslagen te horen krijgen. Daardoor krijgt het, verrassend genoeg, een soort Queen-gehalte. De song is meezinger waarbij gsm’s tijdens concerten spontaan zullen worden bovengehaald om een sterrenhemel te simuleren met duizenden zaklampjes, wat beslist bij de song past. In afsluiter “Winner” wordt de stemming droeviger en ligt het tempo een stuk lager. In het gevoelige liedje geeft Gray toe dat iemand hem slimmer af was. ‘Hier, je kreeg wat je wou. Ben je nu tevreden?’ is de centrale boodschap. Hij verafschuwt de persoon die hem leed bezorgde, maar er zelf ongedeerd vandoor ging: ‘There’s nothing that ever did quite kill me / More than what you did / Now you really are the winner’.
Met Found Heaven leek het wel alsof Gray van gedaante veranderde en daarmee zijn karakteristieke stijl kwijt speelde. De artiest sloeg een andere richting in en daar hebben we niks op tegen, maar de manier waarop slaat gewoonweg niet aan. In de zesendertig minuten dat het album duurde kruiste de vraag ‘Waar is Conan gebleven?’ meerdere malen onze gedachten. Aan een spelletje verstoppertje hadden we ons niet verwacht en Found Heaven kon ons niet stimuleren om mee te doen.
Op 4 november komt Conan Gray naar Vorst Nationaal in Brussel met zijn Found Heaven On Tour tournee.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Winner”, ons favoriete nummer van Found Heaven, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
