De Australische Grace Cummings verscheen in 2019 op het toneel met haar beklijvend debuut Refuge Cove, maar dat bleef ondanks positieve recensies toch wat onder de radar van de meeste mensen. Nochtans slaagde ze erin om met slechts negen nummers een indrukwekkende verzameling folkliedjes samen te stellen, pareltjes waarop vooral de akoestische gitaar en haar magistrale stem centraal stonden. Cummings heeft dan ook een zangstem waar niemand omheen kan. Ondanks de kwaliteit van haar debuutalbum kreeg het helaas niet meteen de wereldwijde aandacht die het verdiende. Met Storm Queen ligt er nu eindelijk een opvolger op tafel en daarmee wensen we Cummings alvast een grote doorbraak toe.
Naast singer-songwriter is Grace Cummings ook een succesvolle actrice in de lokale theaterwereld van thuisstad Melbourne. Die acteerervaring hoor je in zekere mate ook naar voor komen in haar zang; Cummings is niet zomaar een muzikante, ze is bovenal een performer die zich inleeft in de nummers en ze vervolgens ook vol overgave brengt. Die manier van zingen zal niet iedereen aanspreken. Zo zullen sommige luisteraars Cummings lichtjes theatraal vinden en maar niets voelen voor haar intense zang. Zelf beweert ze dat ze haar nummers in de studio slechts een paar keer inzingt om zo de oprechte emoties van het moment te bewaren. Op Storm Queen boet ze in elk geval nergens in aan kracht en blijft ze met evenveel overgave haar nummers brengen.
Cummings bewijst haar intensiteit al meteen in de albumopener, de uitstekende single “Heaven”. Ze trapt af met haar rokerige stem en vult geleidelijk aan met een gelaagd patroon van akoestische en elektrische gitaren. Af en toe weerklinken zware aanslagen op de piano, en zo schept ze met beperkte elementen een grootse muzikale hemel. Wanneer je de mooie, poëtische tekst erbij neemt, kan je je amper voorstellen dat ze het nummer op even korte tijd schreef als dat het kostte om het in te zingen. Met “Heaven” opent Grace Cummings haar tweede album dan ook sterk, en het goede nieuws is dat het niveau doorheen de rest van de plaat nergens wegzakt. Zo is ook de single “Up In Flames” een dijk van een nummer waarin ze op verschroeiende toon zingt over de liefdesperikelen waarmee ze werd geconfronteerd terwijl op hetzelfde moment aan de andere kant van de wereld de Notre-Dame in vlammen opging.
Toch bevat Storm Queen voornamelijk bescheiden kunstwerkjes waarop de koningin niet kiest voor imposante pathos, maar eerder gaat voor ingetogenheid. De single “Raglan” bijvoorbeeld, waarop ze over liefelijke gitaartokkels en een warme basmelodie mijmerend zingt over een bezoek aan goede vrienden. Het nummer bezorgt je instant een warm gevoel, alsof je op een koude winterdag zelf aanschuift in de knusse woonkamer van Cummings’ gezelschap. “Always New Days Always” is een introvert juweeltje waarin afzondering en rust centraal staan en waarin je heerlijk wegdroomt bij de gloedvolle stem die in harmonie gaat met dromerige koorzang. Maar op vlak van bescheidenheid wint “Two Little Birds” waarschijnlijk de hoofdprijs: meer dan een repetitieve tokkel, een klaterende piano en haar breekbare stem heeft Cummings hier niet nodig om je hart te doen smelten.
Op Storm Queen stond Cummings zelf in voor de productie. Die klinkt rijker dan voordien, voornamelijk doordat nummers zijn opgebouwd uit meerdere lagen van akoestische gitaarpatronen. Andere instrumenten zoals de elektrische gitaar en piano worden meer op de voorgrond geplaatst, en op gepaste momenten horen we ook wat verrassende ingevingen. Zo kleuren speelse folkviolen “Raglan” en voegt een koor schoonheid toe aan “Freak”. We horen een jammerend orgel in het mooie “Dreams” en iets wat lijkt op een huilende synth in “Fly a Kite”. Een dreigende sax blaast het titelnummer dan weer naar een absoluut hoogtepunt en zorgt voor een gepaste sfeer om de dreigende tekst extra kracht bij te zetten. Het zijn allemaal kleine toevoegingen, maar Cummings doet je er wel meermaals mee naar adem happen.
Refuge Cove was al een sterk debuut, maar Storm Queen is nog een stuk beter. Door een goede opbouw, een rijke aankleding van de nummers en een uitstekende dosering tussen pathos en ingetogenheid slaagt Grace Cummings er in om een bloedmooi wereldje te scheppen. Ook al wordt het een koude winter, de Australische singer-songwriter zal ons de komende tijd ongetwijfeld blijven verwarmen met haar tweede langspeler.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!
