Echo & The Bunnymen @ Ancienne Belgique (AB): Nostalgisch neuriën

Echo & The Bunnymen, een van de meest invloedrijke Britse bands uit de geschiedenis, trad gisterenavond op in een uitverkochte Ancienne Belgique. De verwachtingen waren hoog en fans stonden al vroeg in de rij. De meerderheid van het publiek leerde de band kennen in de jaren tachtig toen The Bunnymen opkwam. Eind vorig jaar kondigde de band hun Very Best of-tour aan met de naam ‘Songs To Learn And Sing 2024’. Die naam verwijst naar de titel van hun eerste compilatiealbum dat in 1985 werd uitgebracht, een verzameling van hun eerste vier legendarische studioalbums: Crocodiles, Heaven Up Here, Porcupine en Ocean Rain. Hun tour begon begin maart in het Verenigd Koninkrijk, loopt via Europa, en bij ons de Ancienne Belgique, naar de Verenigde Staten en eindigt in augustus opnieuw in het Verenigd Koninkrijk

De band werd in 1978 opgericht onder de creatieve impulsen van zanger Ian McCulloch en gitarist Will Sergeant. Vandaag de dag – en negen albums en meerdere hits later – staat het duo nog steeds aan het roer van de band, met nog steeds dezelfde authenticiteit als in de beginjaren.

Een doordringende drumcomputer die bijna deed denken aan een hartslag. De avond werd ingeleid door de Engelse singer-songwriter Erica Nockalls. De klassiek opgeleide altvioliste met een glasheldere stem, stoomde samen met haar partner Jean-Charles Versari het publiek klaar met snijdend gitaarwerk en haar experimentele viool. Het duo bracht nummers met grimmige drummachines van het album Dark Music from a Warm Place, wat deed denken aan een moderne Cocteau Twins met industrieel kantje. Haar composities varieerden van emotioneel geladen ballades tot energieke, krachtige songs. Ze bedankten het publiek in het Frans en Nockalls sloot haar set af met het nummer “Making Friends With An Alien”. Het publiek zat aan haar lippen gekluisterd tot bij de laatste song, toen het ongeduld bij sommigen toch de bovenhand kreeg. Mensen begonnen wat bij te praten en wachtten vol enthousiasme en spanning op The Bunnymen.

Voorzichtig was het publiek voordat The Bunnymen de eerste noten van het openingsnummer “Going Up” liet klinken, maar het was snel duidelijk dat hun geluid en dynamiek op punt stonden. De band had nog zijn bekende melancholische uiterlijk, Sergeant speelde moeiteloos zijn heldere gitaarriffs en McCullochs stemgeluid klonk grotendeels hetzelfde. Toch kwamen doorheen de set sommige tongbrekers en melodieën moeilijker over door zijn hese stem. Het live geluid van Echo & The Bunnymen was een mix van atmosferische gitaarlijnen, melancholische melodieën en krachtige ritmes.

De huidige bandleden van Sergeant en McCulloch krijgen de eer en opdracht om de plaats van Les Pattinson en Pete De Freits in te nemen. Maar bassist Stephen Brannan en drummer Simon Finley zijn die plek zeker waard. McCulloch vernoemde zijn speciale connectie met Brussel, ‘de eerste stad buiten het Verenigd Koninkrijk die hij bezocht’. Hij luidde daarmee het onuitgebrachte nummer “Brussels is Haunted” in, een nummer dat gaat over de schoonheid van melancholie. En zo kwam ook de titel van hun tour als een machine op gang. Het publiek begon wat losser te komen en zong zachtjes mee. Ondanks dat Sergeant en McCulloch onmiskenbaar de draagkracht zijn van de band legden de andere muzikanten een prachtig en betrouwbaar muzikaal tapijt neer. Bij de huidige band spelen ritmegitarist Peter Riley en toetsenist Mike Smith. Riley’s felle ritmische gitaar en de atmosferische synth van Smith kwamen perfect tot uiting in het nummer “Never Stop”.

Het tweede deel kende een overvloed aan magische momenten. Ook McCullouch leek het echt te voelen en sprak het publiek meer aan. In nummers zoals “Over the Wall” en “The Cutter” verdwenen de jaren en explodeerde de sfeer. Ook meer ingetogen momenten kregen plaats in dit deel van de show. Het nummer “Nothing Lasts Forever / Walk on The Wild Side”, verweven met McCullouch’s poëtische teksten, zorgde voor een oprecht samenhorigheidsgevoel in de zaal. Het onuitgebrachte nummer “Unstoppable Force” had een hint kunnen zijn naar de toekomst en een aankomend langverwachte studioalbum. Nadat de band even van het podium verdween zorgde de toegifte en hit “Lips Like Sugar” voor de laatste heupbewegingen van de avond. De laatste toegift van de avond was de ontroerende “Ocean Rain”: het titelnummer van het album dat ze in mei van dit jaar veertig jaar geleden uitbrachten. ‘Songs To Learn And Sing’ had tal van mooie en krachtige momenten, een tevreden publiek en nostalgisch gezang.

De terugkeer van Echo & The Bunnymen zorgde voor een avond van nostalgie en verbondenheid. Als pioniers van de Britse muziekscene uit de jaren tachtig, vervulden ze moeiteloos de verwachtingen van een uitverkochte zaal. Het meezingen duurde misschien langer dan verwacht, maar elk nummer bracht een golf van emotie teweeg onder het publiek. Het was duidelijk dat de essentie van Echo & The Bunnymen onaangetast blijft, ondanks de jaren en wissel van bandleden. Hun Very Best of-tour bewijst dat hun muziek nog steeds krachtig relevant is, zeker met een setlist die zowel diehardfans als nieuwkomers kunnen pruimen. Songs To Learn And Sing 2024 is een gedenkwaardige viering van een legendarische carrière.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Going Up
All That Jazz
Flowers
Rescue
Brussels Is Haunted
All My Colours (Zimbo)
Never Stop
Bring On the Dancing Horses
Show of Strength

Over the Wall
Seven Seas
Nothing Lasts Forever / Walk on the Wild Side
Unstoppable Force
Bedbugs and Ballyhoo
The Killing Moon
The Cutter

Lips Like Sugar
Ocean Rain