Madison Beer @ Ancienne Belgique (AB): Volg het witte konijn

Popsterren komen en gaan, maar Madison Beer is gekomen om nog even te blijven. Sinds ze werd ontdekt door ene Justin Bieber, ondertussen ook alweer tien jaar geleden, bleef ze gestaag stijgen in de hiërarchie van het popolymp. Tot het hoogste schavot heeft ze het nog niet geschopt, maar met ruim vijfendertig miljoen volgers op Instagram behoort ze wel tot een van de meest gevolgde sterren van de planeet. Haar muziekcarrière blies ze begin afgelopen jaar nieuw leven in met haar tweede album Silene Between Songs waarmee ze bewust eens haar zachtere kant openbaarde. Die zachtere kant kreeg ook haar voorkeur in een uitverkochte Ancienne Belgique, maar ook haar hitjes kregen een prominente plek in de setlist.

Er baande zich buiten nog een lange rij naar binnen toen Jillian Rossi haar eerste zangnoten op de vroege vogels afvuurde. Om half acht was de zaal al behoorlijk gevuld en vooral opgewarmd, zo bleek aan de losse sfeer die er in de lucht hing. Die sfeer was helemaal naar de zin van een overenthousiaste Rossi, die gisteren bijgestaan werd door een gitarist die er meer voor de show dan voor de muzikale meerwaarde stond. Ze liet in ieder geval het publiek meeklappen met haar middelmatige popnummers die hun oorsprong leken te kennen in de tijd dat Zac Efron in High School Musical hip en trendy was. Het was van de meet af aan niet al te best, en dan drukken we ons nog enigszins gematigd uit, maar echt beter werd het niet. Het geroezemoes nam halfweg haar acte de présence toe en met haar laatste single “Tourist” sloeg ze de bal nog eens volledig mis. Flauw en kleurloos.

Kon Jann dit nog overtreffen? Reken maar van wel. In een niet al te ver verleden waagde hij nog een poging om zijn land te mogen vertegenwoordigde op het Eurovisiesongfestival, maar de Pool haalde de schifting uiteindelijk niet. In de AB deed hij zijn uiterste best om twaalf punten te scoren, maar hij moest het uiteindelijk met een klein breukdeel doen. In eerste instantie was het geluid van begin tot einde een catastrofe en kwam geen enkel nummer goed tot haar recht. Vooral de zangstem was bijzonder zwak afgesteld, maar misschien wou de geluidsman ons gewoon besparen voor de nogal onzuivere tonen die er uit zijn strottenhoofd kwamen. Dat brengt ons meteen tot de tweede instantie, want de zang was echt ondermaats. De show die hij daarbij verkocht met allerlei danspasjes, maakte het alleen maar erger en gênanter. Jann was zonder enige twijfel een van de zwakste vertoningen die we in lange tijd in de AB moesten ondergaan.

Eigenlijk moest Madison Beer alleen maar opkomen om beter te doen dan haar twee supports, maar daarvoor liet ze ons wel eerst een kwartier lang wachten. Een aftelklok verhoogde de anticipatie in de zaal en toen een schim van haar op het podium te zien was, ontplofte die voor het eerst. Een noot horen van “Home To Another One” was haast onmogelijk, want de muziek werd simpelweg overstemd door het hysterische meezingen van de fans. Ook “Good In Goodbye” kreeg eenzelfde dosis euforie over zich heen, waardoor we Madison Beer eigenlijk pas bij “Showed Me (How I Fell In Love With You)” voor het eerst echt konden horen zingen. Met een flinke dosis sensualiteit verleidde ze de zaal in een handomdraai en liet ze iedereen uit haar handen eten.

Optisch had Madison Beer haar team behoorlijk wat werk geleverd. De productie werd opgebouwd rond een tweede podium, een grote ledwall en heel wat lichten om de ogen ook wat kost te kunnen geven. Het zag er in ieder geval best indrukwekkend uit en zorgde er voor dat minder spannende passages toch nog wat peper kregen. “I Wonder” werd heel subtiel in scène gezet, terwijl haar hitje “Dear Society” er een leuk feestje van maakte. Niet veel later wou Madison Beer uitpakken met confetti (een van haar favoriete momenten van de show), maar naar eigen zeggen werd dat niet toegestaan door de AB. Om dat een beetje goed te maken, speelde ze gisteren voor de allereerste keer “Nothing Matters Out You”, een nummer van haar laatste album dat klaarblijkelijk veel betekende voor haar Belgische fans. Mooi gescoord bij het publiek, noemen ze dat.

Muzikaal hielden haar twee muzikanten, die ze zelf als haar band introduceerde, zich wat op de achtergrond. Er liep bij de meeste nummers een tape mee, al kon dat de pret niet drukken. De twee deden hun uiterste best om de klank iets voller te maken, zodat de stem van Beer nog net iets beter naar voor kon komen, zoals bijvoorbeeld tijdens “Envy the Leaves”. Dat het soms ook iets rustiger kon en mocht, maakte “Tyler Durden” duidelijk. Enkel begeleid door twee akoestische gitaren zorgde ze voor wat emo tijdens de show. “Homesick” en het luid ontvangen “Selfish” bleven de rustige lijn doortrekken, en dat maakte dat de vaart wel wat uit de show was verdwenen. Voor “At Your Worst” pakte ze zelf een akoestische gitaar in de hand, maar echt beklijven kon ze pas gedurende “Ryder”. Opgedragen aan haar jongere broer, rakelde ze oude herinneringen vanuit hun kindertijd op met de bijbehorende beelden op de achtergrond.

Naar het einde toe voelde je dat er wat haast in zat met de naderende curfew en ging het misschien net iets sneller dan had gehoeven. De kleine vertraging van bij het begin konden ze in elk geval niet zomaar wegwerken, zeker als je met een dergelijke show zit waar zo goed als alles getimed is. Haar hitje “Reckless” kreeg de zaal alvast moeiteloos mee en je voelde dat we aan het afstevenen waren richting een climax. “Make You Mine” en “BOYSHIT” (inclusieve coole overgang) deden wat ze moesten doen en als afsluiter van de reguliere set zette ze nog een konijnenmuts op voor het toepasselijke “Follow The White Rabbit”. De piek was bereikt en daar kon ze met haar verplichte bis, in de vorm van “Spinnin” en “King of Everything” nog maar moeilijk over. Met dat laatste zorgde ze wel nog eens voor een maximale ontlading en dat deed de fans klaarblijkelijk nog eens deugd net voor het naar huis gaan.

De perfecte popshow bracht Madison Beer hoe dan ook niet. Daarvoor was het allemaal net iets te gemakkelijk en voorspelbaar. De Amerikaanse leerde wel uit haar fouten van de voorgaande tours en had ook budgettair meer ruimte om een degelijke productie neer te zetten. Die verhief het optreden met momenten naar een hoger niveau, maar kon ook niet camoufleren dat het soms nogal veel gelijkaardige nummers waren. Alleszins kregen we een goedgezinde ster te zien en te horen, die onmiskenbaar nog wel wat stappen wil en kan maken. De AB vond het gisteren, voor zover we konden aflezen aan de gezichten, een geslaagde avond en dat is uiteraard nog altijd het belangrijkste.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Home To Another One
Good In Goodbye
Showed Me (How I Fell In Love With You)
17
Sweet Relief
I Wonder
Nothing Matters but You
Silence Between Songs
Dear Society
Envy the Leaves
Tyler Durden
Homesick
Selfish
At Your Worst
Ryder
Reckless
Make You Mine
BOYSHIT
Baby
Follow The White Rabbit