Vrijdag zagen we al de aankondiging dat we in 2025 opnieuw terechtkunnen in het Sportpaleis voor Rampage, maar voordat we daar aan denken was er natuurlijk eerst de zaterdag nog. Een tweede avond met iets meer dubstep dan de dag voordien en minstens even grote namen diende zich aan. Na een eerste dag vol subheadliners, was het gisteren aan kolossen als Sub Focus, NGHTMRE en Murdock om deel twee van Rampages verjaardag kleur en vooral muzikale invulling te geven.
Het eerste fluitsignaal werd daarbij gegeven door Abyssal, maar wij trapten onze avond af met A Little Sound. Ze mag haar naam dan wel te danken hebben aan haar kleine gestalte, op haar 25 jaar staat ze wel in het Sportpaleis. De Engelse dj en singer-songwriter had haar microfoon steeds binnen handbereik, want zo nu en dan gooide ze een streepje zang over haar beats. Memorabel was het allemaal niet, maar een aangenaam opwarmertje kunnen we het wel noemen en dan vooral haar laatste track, “Escape The Lights” met Disrupta.
Nog voor het elf uur was, waren daar al de eerste grote namen van de avond. Metrik blies ons in 2022 al omver met zijn futuristische Ex Machina A/V-show en brengt deze zomer een nieuw album uit. Grafix komt uit dezelfde muzikale stal als Metrik en de twee kunnen elkaar naast collega ook al ‘vriend’ noemen: samen hebben ze al enkele sterke muzikale kindjes gebaard, waaronder “Overdrive” en “Parallel”. Dansvloergerichte, kletsende drum-‘n-bass met in het geval van Metrik eigen vocalen stond dus op het menu en dat was “No Problem” voor de Britten.
Beide heren hadden nieuwe muziek meegebracht, en door een verschuiving in de timetable bereikte de lichtshow al relatief vroeg op de avond een hoog niveau. Een gekleurd skelet lanceerde de eerste lasers de zaal in en ook de moving heads draaiden al gretig rond hun as. “We Got It” kreeg een nieuw gezicht, met droge four to the floor-kicks en mooi in het ritme volgde “Dance All Day”. De versnellingsbak om van melodisch naar stevig te schakelen werd goed gebruikt, want het enthousiast meegezongen “Gravity” mondde uit in een gortige, heldere UK jump up-track. Ook zong Chester Bennington voor de gelegenheid een keer over dnb-ritmes in plaats van over gitaren en merkten we nog een Belgisch randje op door “Take Me” van Used en Andromedik. Om af te ronden – het kon niet ontbreken – showcasede het duo nog een nieuwe samenwerking, al was het niet per se de beste die we al hoorden van het duo.
Wie Murdock zegt, zegt Rampage. Als mede-eigenaar van het festival kan je het niet maken om als dj zelf niet te draaien. Dit jaar bood hij de bezoekers een doorlichting van de artiest Murdock aan met X-Ray, zijn album dat afgelopen maand het levenslicht zag, als omkadering. Een zware, diepe synth en een brandend koord begeleidden ons richting de set van de man waardoor we hier gisteren waren. Hij begon met een hypersnelle opeenvolging van drops. Een jump up-remix van “Trouble” zette de toon en wanneer even later de ledbalken aan het plafond neerdaalden op “Runaway”, hoorden we een collectieve ‘heeuuj’.
Murdock stelde gisteren niet voor de eerste keer zijn album voor met een X-Ray-set, maar wel voor de eerste keer in XXL-format. De haarscherpe visuals spatten van de schermen en als gevolg van de gesynchroniseerde lichtshow zullen mensen met epilepsie die de zaal nog niet verlaten hadden dat weldra wel doen onder begeleiding van een ambulancier. Op de tonen van een dikke remix van “Can’t Keep Me Down” en een stampversie van Basstrippers “In The City” maakten we ‘core memories’, zoals Murdock het de 15.000 soldaten toeschreeuwde. Met een set vol diverse albumtracks, remixes daarvan en persoonlijke favorieten van andere dj’s, en daarbij een van de betere audiovisuele shows die we al zagen doet hij zijn bijnaam bossman alle eer aan.
Murdock mag dan misschien de drijvende kracht achter Rampage zijn, internationaal gezien is NGHTMRE een klinkendere naam. Hij was van over de Atlantische Oceaan afgezakt om zijn album DRMVRSE ook een keer in Europa voor te stellen, al was dat met een releasetijdstip van september 2022 al wel een beetje gedateerd. Desondanks blijft zijn dubstep verfrissend, zo bleek na een zoveelste coole intro. Tot op de bovenste rijen van de eerste ring zwierden hoofden op en neer, en elke balustrade in het Sportpaleis werd optimaal benut om stabiliteit te vinden. Het aanbod in NGHTMRE’s set varieerde nogal: zowel die hard-dubstepfans als heaven trapliefhebbers vonden kun gading in zijn DRMVRSE-set, die “GUD VIBRATIONS” verspreidde over het middenplein.
‘Rampage… It’s time’, vertoonden de leds. Time for Sub Focus. Al op de eerste editie van Rampage, in 2009 in Trix, was hij erbij, en gisteren stond het boegbeeld opnieuw achter de draaitafels. Hem bestempelen als koning van het genre is zeker niet controversieel, want in zijn decennialange carrière was hij al verantwoordelijk voor enkele van de grootste hits binnen de drum-‘n-bass. Vorig jaar kwam daar met Evolve nog een lading bij; “Ready To Fly” en “Off The Ground” om er maar twee te noemen.
Twee tracks die ook voorbijkwamen in de vijftig minuten waar Sub Focus achter de decks stond. De Brit met Nederlandse roots teert voornamelijk op zijn ellenlange ervaring en uitgebreide verzameling nummers die altijd aanslaan, met culthits als “Timewarp” en “Solar System”, dat de mix ingaat met – één keer raden – “Baddadan”, maar ook nieuwere eigen muziek. Mixen deed hij secuur, zonder al te veel fantasietjes. Ook visueel was het wat beperkter dan bij NGHTMRE, maar de goed gekende, bijna uitsluitend eigen muziek maakte dat allemaal goed. Ook met een iets simplistischer vertoon dan zijn collega’s overtuigde de Brit met Nederlandse roots.
Space Laces staat zelden op festivalline-ups in Europa, maar dit weekend konden we hem liefst twee keer aanschouwen in het Sportpaleis. Op vrijdag nog in de Masterhand-formatie, maar gisteren voor een solo-optreden. Net zoals bij zijn opvolgers Panda Eyes en Madcore trakteerde de Amerikaan ons op verschillende facetten van dubstep, maar ook afgeleide genres waarvan we de naam niet eens kennen. Om onszelf echt te kunnen vermaken, zullen we ons eerst wat meer moeten inluisteren, maar dat het geen luie, gemakshalve set was konden we wel stellen. Madcore en Panda Eyes gingen nog een stapje verder, met ongeremde breakcore en dubstep vol computergeluiden.
‘Real dj’ing is not dead.’ Onder die slogan betrad Eskei83 de stage. Dat de dj een voortrekker is van écht live draaien, bleek al snel wanneer hij zijn vingers aan de knoppen zette. Heel vaak waren we niet zeker of een set live gemixt was, maar bij de Duitser hoorden we overduidelijk zijn realtime vingerwerk. We hebben dus te maken met een echte turntableist, die in 2016 al eens in de Gentse Charlatan optrad en voor zijn tweede show in België meteen in de grootste concertzaal van ons land aantrad. De “Bass Keeps Coming”, met inventieve en gecompliceerde mixes waarin “Want Me” en een “Sweet Dreams (Are Made of This)”-bootleg voorbij flitsen. Op de doorkijkschermen konden we zijn dj-kunsten live meevolgen.
In de vroege uurtjes merken we al een gestage leegloop van de zaal, maar de doorzetters (of bijpakkers in sommige gevallen) gingen nog even door op de beats van Black Sun Empire, Pythius en Jade. De plaats die vrijkwam op het middenplein werd goed gebruikt om de laatste beetjes energie in voorraad op te souperen en daar was de neurofunk van bovenstaande dj’s de ideale soundtrack voor. De gelegenheidsbezoeker zal wat op zijn honger blijven zitten, want populaire nummers of echte klassiekers werden bewust geskipt. Wij onthouden echter een solide set, die zich goed onderscheidde van de rest van de acts.
En zo was het laatste uurtje van Rampages verjaardagsweekend aangebroken. We verwachtten nog een laatste dj, maar na enkele minuten bleek dat die niet meer zou komen. YVM3 bleek namelijk een anonieme producer te zijn die niet live optreedt, maar gewoon een mix instuurt die dan de boxen door wordt gestuurd. Een beetje bizar, maar dat buiten beschouwing gelaten ontbonden de ravers nog een laatste keer hun duivels op de apocalyptische, onsystematische dubstep en riddim met metalvocals.
Rampage is alive and kicking: zoveel is duidelijk na dit pittige weekend. Met een hoop lekkere sets en slechts twee of drie sets die een beetje tegensloegen, bleek de programmatie weer op en top in orde, en ook qua showgehalte moeten we niet klagen. Dat het raveconcept nog een succesvolle toekomst tegemoet gaat, daar durven we ons hand voor in het vuur te steken. De soldaten keren voorlopig terug naar het thuisfront, met als volgende missie op de planning: Rampage Open Air, van 4 tot 7 juli in Lommel.
