© Geldbier
Wie aan hardcorepunk denkt, denkt al snel aan boze mensen met net iets te veel testosteron in het lichaam. Of aan opgepompte types die vol ijdelheid iedere spier van het bovenlichaam tentoonstellen. Maar weinigen zullen een groep voorstellen die gehuld is in strakke witte polo’s en net gestreken overhemden, terwijl ze hardcore moeiteloos combineren met funkinvloeden van de eerdere Red Hot Chili Peppers.
En dat is precies hoe de band Slope zichzelf in de picture zet. De groep is alles behalve een doorsnee hardcoreband en weet met hun opvallende funk-invalshoek zowel binnen het genre te blijven als er netjes buiten te kleuren. Met het pas uitgebrachte Freak Dreams gaven ze ons een fijne combinatie van Turnstile, Beastie Boys en RHCP, waarbij het ons liet glimlachen van oor tot oor. En die combi, die wilden we wel eens graag in het echt ervaren. We trokken daarom richting Tilburg voor een bezoek aan de Little Devil, waar ze samen met landgenoot Dagger Threat en het Nederlandse Dogma een avondje flink herrie gingen schoppen.
Die laatst genoemde mocht het spits afbijten. Waar we in het begin van het artikel hadden over de stereotype hardcorepersoon, kruisde Dogma alle vakjes aan. Opgepompt en vol agressie begon de frontman aan de lijst van hardcorepodiumgimmicks en vinkte ze een voor een af. Opgeblazen wangetjes, stoer ijsberen over het podium, vuistjes in het luchtledige gooien, het kwam allemaal voorbij. Door de overdaad aan clichémoves van de zanger leek hij het qua stemgeluid niet altijd te redden, waardoor het publiek al snel afhaakte en het belangrijker vond om met elkaar luidop het aankomende weekend te bespreken. Jammer, want de band zelf speelde goed en zat instrumentaal ijzersterk in elkaar, waarbij vooral de bassist en drummer het onderste uit de kan haalden om iedereen met hun solide sound te proberen te imponeren. Volgende keer minder gimmicks en clichés en meer concentratie op de zang, want qua sound zit het wel goed.
Even was het nog spannend of Dagger Threat de Little Devil ging halen, maar ondanks een toerbus vast in de modder slaagde ze erin om het metalcafé van Tilburg te bereiken om een dikke bak hardcore op het publiek uit te storten. En die bak kwam al snel, want met nummers als “Hollow” en “Cut the Cord” liet het meteen horen wat het in huis had. Snoei en snoeihard doorliep de band hun setlist, waardoor al snel de eerste spinkicks van de avond in het publiek zichtbaar werden. Daar bleef het niet bij, want na een vijftiental minuten was de vloer veranderd in een draaikolk waarbij nabije toeschouwers zowat moesten vrezen voor hun leven. Dagger Threat was aan en met hun grootste hit “Coffin Nail” sloeg het ook de laatste spijkers vol op zijn kop. Lekker opwarmertje, en dan moest de hoofdact nog komen.
Met Freak Dreams vers onder de arm, stormde Slope vol enthousiasme het podium op en wilde ze maar al te graag de nieuwste plaat voorstellen. Lang moesten we niet wachten op jong bloed, want met “It’s Tickin'” werd al meteen een van de grote klappers van het album op het publiek losgelaten. Het nummer was meteen een schot in de roos, waardoor de band zonder enige moeite meteen iedereen in de zaal meekreeg.
Ondanks dat ze met Freak Dreams alleen al een aardige setlist konden vullen, werd er zo nu en dan terug gegrepen op het eerdere werk en kregen we ook hardcore voor onze kiezen waar geen enkel spoor van funk in te bekennen was. Met “Goodbye Mr. Dandy” deed het kwintet een greep diep in het arsenaal en was de groep voor even kneiterhard, om vervolgens weer met de vrolijke gitaardeuntjes van “Chasing Highs” terug te gaan naar het toegankelijke van het nieuwe werk. En dat maakt Slope nou net zo leuk. Het Duitse gezelschap balanceerde perfect tussen funk en hardcore, wist fijnloos hard met zacht te combineren en wist twee totaal verschillende werelden samen te smelten tot een solide act.
Rake klappen werden uitgedeeld, zowel in de muziek als in de zaal. De energie van de frontmannen Fabio Krautner en Simon Blümel werkten namelijk zo aanstekelijk dat de zaal veranderde in een groot slagveld vol moshende mensen. Wanneer ze tegen het einde van de set mensen op het podium vroegen, werden ook de eerste stagedivers gespot die met salto’s en al het publiek in doken. De band was waarschijnlijk wel gekkere dingen gewend en ging onverwoestbaar verder met hun veroveringstocht, waar ze met “Freak Dreams” opnieuw een hit van de laatste plaat op het publiek loslieten. Na nog een bisnummer werd het tijd om de toeschouwers naar huis te sturen, maar niet voordat het nog een oorverdovend applaus in ontvangst nam. Iets dat de groep volkomen terecht verdiende.
Slope zat gisteravond heerlijk in de wedstrijd en liet ons uitgesloopt en voldaan achter. Net als tijdens het album kregen we gedurende de show de glimlach niet van ons gezicht. De band bewees onder de bubbels van de bellenblaasmachine dat hardcore niet altijd boos en agressief hoeft te zijn om aan te slaan en dat er binnen het genre genoeg vrijheid is om lekker uniek uit de hoek te komen. Laat funkhardcore maar een ding worden, wij zijn er klaar voor.
Voor wie het concert van Slope gemist heeft, kan vandaag nog een poging doen in de Merleyn of kan er voor kiezen om morgen richting de Innocent Metropool in Enschede af te reizen. In België komt de band op 2 maart op bezoek, waar het samen met STAB het Wilde Westen gaat platspelen.
