Rhiannon Giddens @ Ancienne Belgique (AB Flex): Een avondschoolles over verschillende muziekculturen

Niet heel veel mensen kunnen zeggen dat ze Valentijn gevierd hebben met een tweevoudig Grammy-winnares, maar wie gisteren in de Ancienne Belgique was, kan dit vanaf nu zeggen zonder daarbij echt te hoeven liegen. Rhiannon Giddens, die zichzelf nog voor ze doorbrak omdoopte van operazangeres naar een inventieve rootsartieste, stond namelijk gisteren voor het eerst sinds 2017 weer solo op een Belgisch podium. We mochten ons opmaken voor een concertavond die moeiteloos country, folk en blues met elkaar verbond, zoals maar weinig artiesten dat kunnen.

Al van bij het begin werden we meegezogen door een band die al die muzikale structuren moeiteloos in elkaar deed vloeien. Tijdens de instrumentale opener “Following the North Star” imponeerde Giddens meteen op de banjo met haar kenmerkende clawhammertechniek, die ook op de recentste single van Beyoncé te horen is. De accordeon en de contrabas, met strijkstok bespeeld, zorgden voor een vol en imposant geluid, terwijl de viool van Dirk Powell het geheel naar een ander niveau tilde. Er valt wat te zeggen voor hem, want zijn adelbrieven bij grootheden als Eric Clapton en Joan Baez verklaarden zichzelf moeiteloos toen we hem van het ene naar het andere instrument zagen overschakelen. Viool, keys, gitaar, accordeon en zelfs zang; hij demonstreerde het allemaal.

Naast haar enorme kunnen op banjo is Giddens natuurlijk ook een fantastische zangeres met een zeer soulvolle stem. Ze wachtte dan ook niet lang om ons ook daarmee te verwennen tijdens het zeer groovy “The Love We Almost Had”. Na een ferme keyssolo van Francesco Turrisi, met wie ze in 2019 ook op tour ging, liet ze zich gaan in een soort vocale jamsessie die de gemiddelde Belgische muziekfan qua structuur aan Selah Sue zou linken. Tijdens “Wrong Kind Of Right” waren die korte en altijd volledig gecontroleerde vocale uithalen zelfs hetgeen dat het traag openbloeiende nummer tot een heel fraai einde bracht.

Dat de Amerikaanse uiterst charmant is en altijd authentiek overkomt, bleek ook uit de vele korte bindteksten die ze op het publiek afvoerde. Van de draak steken met het mooie ‘dorp’ Brussel, tot eens goed lachen met Spotify en het publiek aanraden om cd’s te kopen, omdat je er je drankje dan kunt opzetten terwijl je naar Spotify luistert. We kregen er zelfs een soort cultuur-en muziekgeschiedenisles bij. Powell kondigde twee oude Creole-nummers aan, waaronder “Dimanche après-midi”, dat door hem en Giddens natuurlijk in het Frans werd gezongen, zij het wel met een onverbloemd Amerikaans accent. De tweede zorgde dan weer voor een dansend en meeklappend publiek, wat doorheen de avond een rode draad bleek te worden.

Ook Turissi kreeg de kans om ons wat bij te brengen, in zijn geval over accordeons en Braziliaanse volksmuziek. Dat deed hij in betrekkelijk beter Frans dan zijn collega’s, maar daarnaast ook in het Nederlands, wat ertoe leidde dat Giddens hem een show-off noemde. De amicaliteit spatte er de hele avond van af en dat werkte ook aanstekelijk op het publiek. Dat “Briggs’ Forró” daarna op gang werd getrapt door een vraag en antwoord tussen zijn accordeon en Giddens’ banjo, dat Turissi telkens moeilijker maakte om het Giddens moeilijker te maken, droeg daar nog verder aan bij.

Na het haast catchy “Louisiana Man” werd een pauze van een twintigtal minuten ingelast, voor het ontlasten van Giddens’ stembanden. De zangeres onderging twee maanden geleden nog een operatie aan haar stembanden en hoewel ze vocaal zeer sterk was, moest ze dus wel de nodige rust nemen om dit zo te kunnen houden. Dat die rust haar goed gedaan had, bleek al meteen na de pauze toen ze het aan Aretha Franklin opgedragen “Too Little, Too Late, Too Bad” vol panache en met een vocale overdrive bracht. Het hoogtepunt van de avond, “Another Wasted Life”, werd dan weer opgedragen aan Kalief Browder, een jongen die op vijftienjarige leeftijd ten onrechte werd opgesloten in de gevangenis en er meer dan twee jaar in een isolatiecel verbleef. Toen Browder werd vrijgelaten ontnam hij zichzelf het leven. Giddens riep met het aangrijpende verhaal op om te blijven vechten tegen de fouten in het rechtssysteem en op te komen voor iedereen die ten onrechte werd en wordt bestraft. De daaropvolgende mistroostige, desolate en ook kwade instrumentatie zorgde voor een kippenvelmomentje van jewelste, terwijl Giddens het venijn in haar stem legde om vervolgens ferm de hoogte in te gaan.

De gemoedstoestand ging daarna weer de lucht in met twee nummers die door de gitarist van de band, Niwel Tsumbu, werden geschreven. Het tempo werd daarmee verschroeiend omhooggetrokken en Tsumbu nam ook de zang voor zich, waarmee hij de Congolese volksmuziek in de kijker zette. Met het zeer funky “Hen In the Fox House” kregen we nog zo’n heerlijk uptemponummer, waarbij het deze keer weer Giddens was die de klasse van haar stem mocht etaleren. Wederom leverde dat een enthousiast dansende en meeklappende menigte op, die ook tijdens “Breaking Up Christmas” – met de band heel dicht bij elkaar en een trommel in plaats van drums – aan zijn trekken kwam wat dat betreft. Als we met twee woorden de avond zouden moeten samenvatten, dan was dat simpelweg met ‘good vibes’.

Na “Yet To be”, waarop Giddens nog eens viool speelde, zat de tweede set er ook op, maar met een publiek dat zó enthousiast was, zat er natuurlijk niets anders op dan nog een mooie toegift te doen. De keuze viel op “The Lonesome Road / Up above My Head” van Sister Rosetta Tharpe. Het was de ideale afsluiter, want het refrein ‘up above my head / there’s music in the air’ werd afwisselend gezongen door Giddens en het publiek, waardoor de Amerikaanse opeens over een gigantisch achtergrondkoor beschikte.

Rhiannon Giddens was één en al goede sfeer. Diverse muziek uit alle uithoeken van de wereld die mooi in elkaar overvloeide en hier en daar een vlotte bindtekst. De Amerikaanse stuurde het publiek alleszins in uitstekende gemoedsstemming naar huis en eerlijk is eerlijk, niemand had ons deze Valentijnsdag een warmer gevoel kunnen bezorgen dan Rhiannon Giddens en haar band.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!