Bumble B. Boy is de artiestennaam van Nederlander Tom Harden. Afgelopen zomer maakte het project van de man naam op verschillende Nederlandse festivals en als er over gesproken wordt, dan moet er wel iets van aan zijn. Bijgevolg werd er ook een tour aangekondigd buiten Nederland met op 8 februari een halte in Gent. De show werd een voorstelling van debuutalbum Bumble B. Boy dat op 15 maart verschijnt en toonde aan dat de absurditeit van het project ongekende hoogtes kende.
Voor we het noorden opzochten, werden we nog opgewarmd door een band uit het Hasseltse. Tonsils is al even bezig en verwent ons telkens met fijne, positieve indierockliedjes. Het grote publiek gaan ze er nooit mee overwinnen en het lijkt er ook op dat de band daar vrede mee heeft genomen. Als support van Bumble B. Boy leken ze zich dan ook vooral te amuseren. De leuke samenzang tussen twee zangeressen en daarbij een iets ruwere mannenstem, was het recept dat ze ons serveerden. Met behulp van catchy synths en leuke, aanstekelijke gitaartjes werden we zo een goed halfuur gezellig warm gemaakt voor de hoofdact.
Toen we de Charlatan terug binnenwandelden bij het begin van Bumble B. Boy zagen we plots drie imkers op het podium staan met achter hen drie muzikanten verkleed als insecten. Dat Bumble B. Boy zich als een mislukte kinderentertainer profileert, konden we zo al meteen plaatsen. Met zijn microfoon rond het hoofd leek hij een beetje op David Byrne, maar daar stopte de vergelijking ook meteen. Met twee danseressen die hem flankeerden, werd de show al meteen opgeleukt en konden we ook blijven kijken naar heus entertainment.
Het voelde bij momenten een klein beetje gimmick aan toen Bumble B. Boy af en toe deed dat hij kokhalsde omdat hij te hard ging, maar het ging hem wel af. Dat was vooral te danken aan de manier waarop de muziek gebracht werd. Muzikaal werden we namelijk overal naartoe geslingerd: van postpunk naar donkere rock tot new wave, we hoorden er alles wel in terug. Het enige wat altijd bleef, was de energie. Zo was opener “Klutz” al meteen een nummer waar moeilijk op kon worden stil gestaan en kon “Microplastic Person” zomaar een song zijn van black midi.
De chaos die in zijn muziek kroop, werd gecompenseerd door de taferelen die op het podium voortkwamen. Niet enkel smeet Bumble B. Boy zich voortdurend op zijn gitaar en liep hij constant heen weer, ook de danseressen hadden wat spektakel voorzien. Zo werden er bubbels geblazen bij “Dance At the Foot Of My Grave” en kregen we een heuse boksmatch te zien bij “Englebert The Fool I”. Het absurde dat dit allemaal was, droeg bij aan de chaos en het over the top gehalte dat zich ook in de muziek mengde. Zeker toen de effecten op de vocals voor een alienachtige sfeer zorgden.
Bumble B. Boy kon dus een heus spektakel neerzetten in Charlatan. De zaal was niet volledig gevuld, maar iedereen die er stond werd wel meegesleept in het verhaal. Er werd meegeklapt en meegedanst en als je zo’n show neerzet voor een kleiner publiek en toch vol inleving blijft gaan, dan weet je dat er ooit grotere shows zullen volgen. De inleving en de energie van Bumble B. Boy bleek ongeëvenaard en een ontdekking voor de toekomst.
Setlist:
Klutz
Bin Day
Microplastic Person
Laughing Locusts
This Boy Needs A Pair Of New Pants
Englebert The Fool II
Clap Your Hands
Dance At the Foot Of My Grave
Englebert The Fool I
Xmas
Water of the Last Moment
