IJzersterke teksten en catchy producties zorgen ervoor dat de Nederlandse Froukje op 22-jarige leeftijd al een behoorlijke reeks hits op haar naam kan schrijven. Na haar maatschappelijk getinte debuutsingle “Groter Dan Ik” uit 2020 ging het razendsnel voor de artieste. Een inmiddels welbekend virus probeerde het rempedaal meermaals in te drukken, maar de populariteit van de Nederlandse leek exponentieel toe te nemen. Met twee ep’s in handen en shows op alle grote podia in België en Nederland, lijkt de tijd rijp voor die langverwachte debuutplaat. Op Noodzakelijk Verdriet neemt de zangeres ons mee op een bedje van aanstekelijke beats en scherpe woorden, op reis doorheen haar gedachten en ervaringen. “Als Ik God Was“, “Naar Het Licht” en “Houden Van Mij” wisten ons de voorbije maanden al een hint te geven van wat ons te wachten stond, maar dat bleek slechts het tipje van de sluier te zijn.
‘Happy New Year, de wereld staat in de fik’ klonk het in 2020 en hoewel die woorden nog steeds bitter relevant zijn, is het inmiddels vooral de carrière van Froukje die in vuur en vlam staat. Dat wordt al bij de eerste track van het album duidelijk, want “Kwijt” windt er geen doekjes om. Op sociale media waren al enkele snippets van de song te horen, waardoor het catchy refrein niet geheel onbekend klinkt. Pulserende bassen stuwen het geheel moeiteloos verder, waarna de eer in handen van de zangeres ligt om haar verhaal te brengen. Dat doet Froukje op deze plaat beter dan ooit tevoren, want de liedjes lijken kleine verhalen die op opvallend poëtische en slimme wijze verpakt zijn. ‘Ik ben alleen met de tijd / Ik ben al mijn vrienden kwijt / En het verkeer raast voorbij’ leent zich bijzonder goed om door een mensenmassa meegeschreeuwd te worden. In de bridge wordt het tempo nog even opgevoerd en daarom is het contrast met de volgende song al meteen groot.
De kalmte lijkt terug te keren op “Nu Ik Niet Meer Over Je Schrijf”, waardoor de nadruk nog meer op de tekst komt te liggen. De coupletten krijgen kleur door de spoken word performance, terwijl het refrein net een melodisch geheel vormt. Froukje reflecteert over zichzelf en over situaties die buiten haar eigen controle liggen, maar toch behoorlijk herkenbaar klinken voor de gemiddelde luisteraar. De taalkundige kronkels waarlangs de song zich beweegt lijken bij momenten heel voor de hand liggend en laat het net die relatieve eenvoud zijn die ervoor zorgt dat de boodschap binnenkomt. Waarom Froukje de sterkste songs van haar album zo geconcentreerd heeft, blijft ons een raadsel, maar met “Zonder Liedjes” snijdt ze een heel persoonlijk en interessant onderwerp aan. De Nederlandse stelt zich namelijk heel kritisch op en vraagt zich af wie ze is zonder muziek en dus ook het succes dat daarmee gepaard gaat. ‘Wie ben ik op een donderdagmiddag in november?’, klinkt het en zo komt haar twijfel en onzekerheid even bovendrijven.
Hoewel “Leeg Restaurant” amper anderhalve minuut aantikt, is het misschien wel een van de interessantste songs van de hele plaat. Ingetogen pianoklanken hullen het geheel in een melancholische sfeer, terwijl de Nederlandse een banale situatie omschrijft. Toch zijn het de woorden ‘Ik hoop dat ik het ergste heb gehad’ die dieper snijden dan eender welke catchy hook. Vocaal lijkt Froukje een stuk sterker te staan dan op haar twee ep’s, want terwijl ze af en toe ook een ietwat hoger register verkent, blijft het geheel fijn wegluisteren.
Met maar liefst vijftien titels levert Froukje een lijvig debuutalbum af en dreigen sommige songs overschaduwd te worden. Zo krijgen we na het duistere doch aanstekelijke “Drijfzand” twee liedjes die meer tijd nodig hebben. “Zeeën Van Liefde” doet ons een beetje heen en weer wiegen, maar kan ons ondanks de mooie tekst niet helemaal overtuigen en ook “23 Mei” waarop we voor het eerst een gitaar op de voorgrond krijgen, voelt als een te veilige keuze. Dat gevoel wordt al gauw gecompenseerd door de herkenbare klanken van de al uitgebrachte nummers. Dat Froukje die eerder verschenen singles pas zo laat op het album plaatst, is een gedurfde keuze die we zelf niet gemaakt zouden hebben. De luisteraar wordt op deze manier heel erg uitgedaagd en in tijden waarin onze aandachtspanne steeds korter wordt, zou dat weleens in haar nadeel kunnen spelen.
Titeltrack “Noodzakelijk Verdriet” is een verborgen pareltje dat een paar luisterbeurten nodig heeft om zijn volledige potentieel te bereiken. Er wordt heel erg ingezet op de opbouw van de song en daarmee lijk je steeds verder in het labyrint van Froukje verstrengeld te geraken. Op de achtergrond vecht een dansbare beat met een onzichtbare barrière om uiteindelijk toch naar voor te treden en vooral de tweede helft van de song om te toveren in een geheel dat bijzonder goed zou gedijen op een festivalweide of in een overvolle club. “We Hebben De Tijd” vat alvast goed samen hoe onze dag eruitziet op het moment dat we Noodzakelijk Verdriet in zijn geheel beluisteren. De lente lijkt in het land door de vrolijke klanken die het liedje kleur geven. De eerdere zwaarmoedigheid lijkt in het verleden te liggen, terwijl Froukje de toekomst met een open blik tegemoet gaat. Daarnaast leent de song zich uitermate goed tot soundtrack voor een zonnige roadtrip en valt ons op hoe mooi de Nederlandse de cirkel rond maakt. ‘Ik ben alleen met de tijd’ vormen de eerste woorden van haar debuutplaat, terwijl haar laatste song eindigt met de wijze woorden ‘We hebben de tijd’.
Met Noodzakelijk Verdriet snijdt Froukje diep in de wonden om uiteindelijk sterker dan ooit en met opgeheven hoofd door te gaan. Hier en daar dreigt de lengte van de plaat in het nadeel van de Nederlandse te spelen, maar gelukkig weet ze telkens net op tijd het roer weer om te gooien. Al snel profileren enkele songs zich tot uitgelezen soundtracks voor een bloedhete festivalzomer waarin we Froukje ongetwijfeld zullen tegenkomen.
De komende maanden kan je Froukje aan het werk zien in onder meer Den Haag, Antwerpen, Brussel, Utrecht en Amsterdam. Alle tourdata kan je hier raadplegen.
Facebook / Instagram / Twitter (X)
Ontdek “Zonder Liedjes”, ons favoriete nummer van Noodzakelijk Verdriet, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
