© Steve Gullick
Wanneer we naar de ingang van Trix wandelen, slaat de kilte van de novemberavond helemaal op ons lichaam. Eens binnen verandert ons gemoed volledig. Er hangt namelijk een voelbare, zinderende spanning in de Antwerpse concertzaal. Straks zal immers bar italia het podium betreden, een van de interessantste gitaargroepen die het bijna voorbije jaar aan de oppervlakte verscheen. De groep meet als volmaakte alchemisten de juiste invloeden uit de punk, gothic, shoegaze, britpop, grunge en allerlei subgenres af om er een ultracoole nieuwe sound mee te creëren die veel meer is dan haar som der delen. Trix gebruikt op haar site de term ‘nightmare pop’, wat waarschijnlijk nog de meest treffende omschrijving is.
Het aanzuigeffect van bar italia ligt ‘m in zijn zelf geschapen cultus. Toen het nog op het hippe World Music label van Dean Blunt zat, waren er zelfs geen persfoto’s of namen aan de groep te linken. Dat veranderde toen Matador de band tekende, en binnen het jaar met Tracey Denim en The Twits twee erg verschillende, zeer kwalitatieve langspelers tot bij de betere platenboer raakten. Het mysterie rond bar italia werd er enigszins mee opgeheven. Vandaag weten we dat Jezmi Tarik Fehmi, Nina Cristante en Sam Fenton de kernleden van de groep zijn. Ze worden op het podium bijgestaan door een ritmesectie om de sound ietwat uit te vergroten. De namen van deze muzikanten zijn tot op dit ogenblik niet geweten. Een en ander voedt onze verwachting dat we straks naar een concert gaan kijken en luisteren dat dicht bij performance art aanleunt.
Zoiets kon je op papier ook verwachten bij voorprogramma Rodolphe Coster, het alter ego van de Brusselaar Rudolph Coster. Die zindert als muzikant, hedendaagse danser en activist al jaren door de Brusselse scene. Zijn bestaan is een van vele levens, sterftes en verrijzenissen. Vorig jaar zag High With The People het levenslicht. Costers eerste album onder eigen naam klinkt als kille, ruwe rock die met heel wat levenswoede op je afdondert. Het album werd door een band ingespeeld, maar Rodolphe speelt ook als soloartiest met gelijkaardige klanken.
In Trix presenteerde Rodolpe Coster zich als een breekbare singer-songwriter met loops die vanaf de laptop zijn akoestische gitaarspel van de nodige decoratie voorzien. Rauw en recht in het gezicht, met Elliott Smith en bijwijlen Burial als duidelijke inspiratiebronnen. Om in diens voetsporen te treden, moeten de songs echter memorabeler. Op het moment dat we dit schrijven, kunnen we ons wél nog de bevreemdende monoloog waarmee het concert begon nog woordelijk herinneren. Rodolphe Coster vertelde ons hoe blij hij is met de kans om als support voor bar Italia op te treden, al is het mogelijk meteen ook zijn laatste kans. Iemand van de platenfirma tikte hem onlangs op de vingers vanwege vermeende pro-Hamas uitlatingen, waardoor Coster vreest in de komende periode door zijn werkgever gecanceld te worden. Hij oogst een ondersteunend applaus wanneer hij strijdvaardig verkondigt niet eens meer te willen werken voor mensen die zijn recht op vrije meningsuiting niet respecteren.
De recensies van Britse shows die we in de aanloop naar het Antwerpse concert lazen, waarschuwden ons al: bar italia probeert zijn gecreëerde aura op het podium te bewaren door een afstandelijke attitude aan te houden. Daarbij zien de bandleden eruit alsof ze recht uit het bed in hun hippe outfits zijn gestapt. Vormen van interactie met het publiek zijn uiterst schaars bij een bar italia-show.
Als verwittigde mensen waren we dan ook niet verrast dat de band en de stijf uitverkochte zaal een hele tijd als twee entiteiten opereerden. Tijdens de songs werd er hevig gedanst en met de hoofden geknikt, maar na elke applaus volgde er ook een ongemakkelijke stilte, alsof de groep zelf graag telkens de lont terug in het kruidvat propt. De vibe in de ruimte deed denken aan de begindagen van The Strokes, wiens koele manier van interactie voeren met het publiek nog meer buzz opleverde. Ook bij The Strokes – tevens ook qua sound een duidelijk invloed voor bar italia – waren en zijn de liveshows er ofwel boem pats bovenop, ofwel een regelrechte aanfluiting.
Een strakke vertaling van knallers als “Nurse!”, “my little tony”’ of “World’s greatest emoter” zijn voor bar italia dan ook absolute vereisten om van een geslaagd Belgisch weekend te spreken. Gelukkig was de band vanavond in goede doen. Uiteindelijk maalde niemand om de afstandelijkheid van het drietal. Waarom zou je ook? Elke song die bar italia inzet, blijkt een knaller. Naast de evidente singles raakt ook “Shoo” ons midscheeps. Met zijn slepende, repetitieve baslijntje en ultracatchy refrein groeit die song logisch uit tot een live favoriet, en de ideale opmaat voor een knetterende uitvoering van “Nurse!”.
Door de aanvulling met twee extra muzikanten klinkt de muziek van bar italia live een tikje voller dan op de twee studioplaten, en kan de grote ton aan invloeden optimaal tentoongespreid worden. Wij moesten doorheen het concert aan Sonic Youth, The Velvet Underground, The Cure, Cocteau Twins, Magnapop, The Breeders en The xx denken. En dan vergaten we nog een aantal referenties op te schrijven! bar italia weet die veelheid aan sounds tot iets nieuws te verwerken dat fris aanvoelt. Op het podium zijn de drie kernleden vocaal erg compatibel: Sam Fentons zachte stem zorgt voor rust in de tent, waar de lichtjes valse, scherpe en ongeïnteresseerde zangstem van Nina Cristante net extra pit aan de songs geeft. Waar de liedjes aangejaagd moeten worden, zetten ze de hogere, pulserende strot van Jezmi Tarik Fehmi in. Op plaat komt dit geweldig over, en op het podium nog meer. Alle drie zingen ze meer uit de toon dan erin, en toch is bar italia in korte tijd al tot een geoliede machine uitgegroeid.
Met twee sterke albums onder de arm en de lading buzz rondom bar italia is de groep ongetwijfeld op een festivalpodium deze zomer. Wij zijn benieuwd wat ze daar zullen teweegbrengen.
Setlist:
Polly Armour
calm down with me
my little tony
twist
Real house wibes (desperate house vibes)
Punkt
my kiss era
Brush w Faith
bibs
sounds like you had to be there
Shoo
Nurse!
worlds greatest emoter
Jelsy
glory hunter
Miracle Crush
skylinny
