Ze maakt nog maar sinds 2021 muziek, maar de wereld leerde Natalie Jane vorig jaar pas echt kennen toen ze viraal ging met haar cover van “Crazy“. Ze covert bekende hits op TikTok in een parking en staat gekend vanwege haar sterke uithalen. Ondertussen laat de zangeres haar eigen nummers ook horen op dat sociale medium, wat ervoor zorgt dat ze met gemak miljoenen streams kan binnenhalen. Na enkele hitjes is het dan ook tijd om met een groter project door te breken en dat doet ze nu in de vorm van Where Am I?
De titel van de plaat verklaart Jane in haar openingstrack, wat we eigenlijk niet als een eerste nummer beschouwen, maar eerder als een intro. Ze zegt dat ze niet weet in welke fase van haar leven ze zit, zowel op persoonlijk als professioneel niveau. Het zorgt direct voor een vorm van herkenning bij leeftijdsgenoten enerzijds, maar voelt anderzijds ook aan als een disclaimer. Alsof de zangeres wil zeggen: niet alle nummers hangen samen, omdat ze over verschillende dingen in haar leven gaan en ze niet weet welke richting ze heen wil. Toch valt ze inhoudelijk regelmatig terug op eenzelfde thema, waardoor ze snel terecht komt in het gat van de popclichés.
Zo vormt een groot deel van haar inspiratie de liefde, want maar liefst zeven van de tien nummers gaan daarover. Natalie Jane is nog maar negentien, wat ervoor zorgt dat haar ervaringen met relaties redelijk beperkt zijn, zo zegt ze zelf in “Mentally Cheating”. Daar bespreekt ze haar onzekerheid over dat onderwerp, maar de Amerikaanse belicht ook andere kanten van liefde. In “Do or Die” horen we haar hopeloos verliefd zingen over hoe die ene persoon alles is voor haar en ze alles samen doen. Het is enerzijds wat kinderachtig om zo te denken, al verklaart ze dit zelf ook door haar jonge leeftijd. Where Am I? bevat daarmee vooral tienerachtige liedjes die zeer gefocust zijn op een jong publiek.
Het zou geen echt tienerpopalbum zijn mocht het geen nummers over vreemdgaan bevatten, en dat bezit Where Am I? ruimschoots. Soms liggen die tracks zelfs iets te dicht bij elkaar, want “Seven” en “AVA” lijken hetzelfde verhaal te vertellen, al is bij die eerste de affairepartner anoniem en krijgt ze bij die laatste een naam. Ook “seeing you with other girls” past in dat rijtje en hoewel het door de stevige uithalen wel mooi klinkt, biedt het inhoudelijk niet veel meer dan ‘het doet pijn om mijn vriend met andere meiden te zien’. Door de disclaimer hadden we meer variatie aan thema’s verwacht, waaronder ook de weg van Natalie Jane naar volwassenwording. Helaas mondt de plaat al snel uit in een verzameling van liefdesliedjes waar er al te veel van zijn op deze wereld.
Niet enkel inhoudelijk, maar ook muzikaal trapt Jane in de val van cliché popliedjes. Een beatje hier, een beatje daar, een beatje overal. Dat was volgens ons de gedachte bij het maken van dit album. Het zorgt ervoor dat nummers als “Do or Die”, “AVA” en “Torture” ons het gevoel geven dat we dit al eerder hoorden, want de basis vormt telkens een beat met een duistere vibe, terwijl Jane erboven zingt met een lage stem. Ze kreeg al vaker complimenten vanwege haar stem, maar die tracks doen haar vocals geen eer aan. Vermoedelijk speelt het feit dat de Amerikaanse doorbrak met covers ook parten, aangezien we elementen herkennen van de alledaagse radiopop of zelfs andere artiesten. Zo geven “seeing you with other girls” en “Mentally Cheating” ons aanvankelijk een Billie Eilish-vibe, mede door de duistere sfeer die de nummers meedragen en bij die laatste het contrast tussen de stevigere refreinen en de zachtere strofes.
Mocht je verder luisteren dan de helft, dan zou je nog wel wat pareltjes ontdekken. “If You Died Today” en “Intrusive Thoughts” bijvoorbeeld doen Janes stem wel eer aan door het muzikaal simpel te houden met een piano of een tragere beat die meer naar de achtergrond verdwijnt. Die nummers bewijzen dat Natalie Jane wel potentie heeft om een deftigere plaat neer te zetten, al is het jammer dat we daarvoor moeten wachten tot het bijna einde. Ook inhoudelijk wordt het serieuzer en persoonlijker, met als hoogtepunt het breekbare “Intrusive Thoughts”. Natalie Jane laat haar gedachten de vrije loop en twijfelt aan alles, terwijl een simpele piano ervoor zorgt dat de focus op haar prachtige stem komt te liggen. Die uithalen laten onze nekharen rechtop staan en zorgen ervoor dat Where Am I? toch wel een deftig einde kent.
Natalie Jane schoot zich in de eigen voet door haar disclaimer aan het begin. We verwachtten een persoonlijk album met verschillende thema’s die haar nauw aan het hart liggen. Helaas valt de Amerikaanse al snel in de put van liefdesliedjes en krijgen we snel het gevoel dat we naar een rant over haar vreemdgaande ex-partner aan het luisteren zijn. Haar stem steekt er vaak wel bovenuit, maar kan Where Am I? niet altijd redden. Voor de beste tracks moeten we helaas wachten tot het einde, al zou het ons niet verbazen, mocht een deel van de luisteraars al ergens in het midden afhaken en die pareltjes missen. Jammer, want die laatsten bewijzen wel dat Jane het nodige talent bevat.
Facebook / Instagram / Website / Twitter (X)
Ontdek “Intrusive Thoughts”, ons favoriete nummer van Where Am I?, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
