© Connie Swift
Een dik jaar geleden postte Erin Doyle een video op haar TikTok-profiel waarin een eerste versie van debuutsingle “low down” te horen was. Ze ging slapen, en toen ze wakker werd ging het lied plots viraal. Het nummer werd aan een recordtempo afgewerkt en uitgebracht, waarna de bal heel snel aan het rollen ging. Ondertussen stonden al vier van de tien nummers die venbee uitbracht in de Britse hitlijsten, met “messy in heaven” en “If Love Could Have Saved You” als paradepaardjes, en stond ze al op de grootste festivalpodia van het Verenigd Koninkrijk. Een nieuwe generatie drum-‘n-bass klopt met andere woorden op de deur, want de zangeres is klaar voor een internationale doorbraak. Onlangs bracht ze dan ook haar eerste mixtape zero experience uit, die ze afgelopen week voorstelde in een uitverkochte Witloof Bar van de Botanique. Een uurtje voor die show konden we Erin nog spreken over hoe gek haar leven tegenwoordig is.
Hoe voelt het nu om venbee te zijn?
Life’s sick. Ik voel me heel dankbaar, gezegend zelfs. Ik heb de tijd van mijn leven. Het einde van de tour komt nu ook in zicht, dus ik voel me heel blij.
Een tour met maar drie shows buiten je thuisland: is daar een specifieke reden voor? Zulke goede herinneringen aan het Belgische publiek?
Goh, de belangrijkste reden is volgens mij gewoon het aantal kaartjes dat ik in landen kan verkopen. (gniffelt) Ik speel veel in de UK omdat ik daar begonnen ben, nu gaat het er vooral om mijn muziek buiten die landsgrenzen te krijgen.
Je hebt wel al in België gespeeld, op Crammerock afgelopen zomer.
Klopt, dat was een hele leuke show. Maar dat was een festival en vandaag is het een headline show. Nu kopen mensen kaartjes specifiek voor mij. Als ze naar een festival gaan, kopen ze waarschijnlijk eerder een ticket voor andere artiesten waar ze fan van zijn. Het is dus een ander publiek en een andere sfeer, maar leuk is het zeker ook.
Betekent dat dat je voor eigen shows dan ook meer stress hebt?
Niet per se. Ik heb geen stress, want je kan je geen zorgen maken over een uitkomst die je toch niet kan veranderen. Oké nee, dat is de grootste leugen die ik ooit heb verteld. (lacht) Ik stress soms wel voor shows. Voor die van vanavond eerder enthousiast.
Misschien kan je er beter mee omgaan omdat je altijd al in een rush geleefd hebt.
Oh nee, ik heb altijd wel stress. Dat is dagelijkse kost voor mij. Om de vijf minuten raak ik gestrest over iets heel stoms, maar als het gaat om shows en alles errond, dan valt dat om eerlijk te zijn best wel mee. Al klopt het wel wat je zegt: mijn leven gaat momenteel erg snel.
En zo is het altijd gegaan, want je móést je eerste nummer heel snel uitbrengen.
Ja, dat was inderdaad heel stresserend – om het woord nog maar eens te gebruiken. Maar kijk, het is me wel gelukt. Toen volgde de tweede single, dan de derde en vierde en de vijfde, en nu is er de mixtape. Sinds die release voel ik me wel opgelucht, maar nu sta ik langs de andere kant ook weer aan de vooravond van een volledig nieuw project dat ik moet beginnen schrijven. Ook spannend!
En dit is nog maar het begin.
Klopt. Ik ben nog maar een kleine twee jaar bezig met muziek. Dat is nog niet zo lang, dus ik leer elke dag nog heel veel bij.
Toch noemen heel wat mensen je nu al ‘the next big thing’; dat lijkt ons soms ook minder leuk?
Goh, ook met die titel moet je elke dag vechten voor je plaats, want de rij van artiesten die het willen maken is lang. Niemand is veilig in dit spel, want bij elk nieuw project begin je letterlijk vanaf nul. Ik weet niet of ik de volgende grote artiest word en ik ben er vrij zeker van dat iedereen die in een soortgelijke situatie als mij zit, hetzelfde zal zeggen. Niemand kan de toekomst voorspellen, dus ik probeer er gewoon van te genieten en de tijd van mijn leven te hebben. Ik neem elke dag zoals hij komt.
Meteen ook een mooie boodschap voor elke artiest.
Neem de wins en wees niet te depressief om de losses.
Jouw eerste grote win had je te danken aan TikTok. Hoe ging dat juist?
TikTok en sociale media tout court inderdaad. Ik postte gewoon een video, om dan mijn telefoon een tijdje niet meer te gebruiken. Geen van mijn video’s gingen viraal, dus ik hield daar ook totaal geen rekening mee. Toen ik opnieuw keek waren mijn meldingen helemaal ontploft. En ik had zoiets van: ‘Oh, fuck.’ Niet veel later begonnen mensen het fragmentje ook te gebruiken en toen besefte ik dat het heel snel moest gaan. We maakten het af in mijn slaapkamer en via Zoom en brachten het niet veel later uit. Daarna was het al tijd voor een volgend nummer.
Een mix van talent, maar ook wel wat geluk dus?
Geluk speelde honderd procent zeker een rol. Veel mensen willen doorbreken via TikTok, maar ik heb geen idee wat ik anders deed dan de rest.
Het coole aan jou is wel dat je het profiel van TikTok-artiest niet hebt behouden: je doet gewoon je ding. Hoe ben je van dat imago afgeraakt?
Ik denk dat ik gewoon mijn niche heb gevonden door in mijn tuin te gaan staan en mezelf te zijn op een drum-‘n-basstrack. (denkt na) Kijk, ik film sowieso niet veel dingen, maar dit blijkt de makkelijkste manier voor mij om mijn muziek uit te brengen. Ik houd het eenvoudig… Ik hoef er niet echt over na te denken. Het enige wat ik moest doen was op ‘opnemen’ drukken, de video een beetje editen en toen ik wakker werd, ging ik viraal. Dat leek te werken en dus heb ik dat gedaan met vrijwel elk nummer dat ik heb uitgebracht. Waarom een formule veranderen als hij werkt? Waarom een nummer proberen verbeteren als het goed is?
En nu is er een mixtape. Hoe voel je je bij de release?
Ongelofelijk opgelucht. Het voelt alsof ik twaalf maanden zwanger ben geweest van liedjes. Misschien zelfs anderhalf jaar. Nu heb ik een gezonde baby op de wereld gezet. Het was zo stressvol, maar het was het waard. Ik heb het gevoel dat ik veel heb uitgebracht en nu kan terugkeren in schrijfmodus. Ik kan nu iets proberen maken dat dit weer overtreft.
Als je het zo zegt lijkt het bijna alsof je blij bent dat je er van af bent.
Van zodra ik een nummer maak, luister ik er een miljoen keer naar en tegen de tijd dat het uit is, heb ik zoiets van: ik heb dit nummer zo vaak gehoord, ik kan er niet meer tegen. (lacht)
Hoe lukt het je dan nog om zo energiek te blijven tijdens concerten?
Het publiek is altijd sick. Iedereen zingt elk woord dat ik schrijf en in mijn hoofd heb luidop mee, wat ervoor zorgt dat de nummers opnieuw helemaal tot leven komen. Het is een soort geven en nemen van energie, en dat werkt.
Je hebt voor zero experience ook samengewerkt met grotere namen als Rudimental. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?
Ik had “die young” geschreven en toen het af was, had ik het met mijn team over wie we konden contacteren om het nummer nog iets grootser te maken. We besloten om voor Rudimental te kiezen. Ik ben in hun DM’s geslided en zo zijn we beginnen samen te werken. Dat was een droom, met op het einde een zieke track. Het zijn geweldige jongens – bijna broers. Nu werk ik best vaak samen met hen. Het is heel fijn om hun steun te voelen. Ze helpen me ook met het produceren van tracks. “die young” hebben ze zich helemaal eigen gemaakt, precies wat ik wilde.
Je wordt nu ook, samen met labelgenoten als piri en PinkPantheress, gedoopt tot een van de leading ladies van de nieuwe generatie drum-‘n-bass. Wat doet dat met jou?
Is dat zo? Het doet me plezier dat te horen! (lacht) Ik weet niet of dat zo is, maar ik neem het compliment wel aan. Ik mik sowieso hoog, maar dit is wel echt geweldig. Fingers crossed, maar we zien wel hoe het gaat. Ik moet gewoon liedjes blijven schrijven en plezier hebben. Chill vibes.
Was het moeilijk om al die vibes nu om te zetten in een liveshow?
De liveshow is heel anders dan mensen hadden verwacht denk ik. Meestal heb ik een volledige band bij, dus drum-‘n-bassen we live. Dan is het iets meer grungy en een beetje meer punky. Het is niet de makkelijkste show om een full band voor te gebruiken, maar het is wel cool als je het doet. Vanavond heb ik weliswaar gewoon mijn dj bij. Mijn drummer is met een andere band op tour, maar ooit breng ik iedereen eens mee en dan wordt het fantastisch.
Wat zijn op dit moment je toekomstplannen?
Alles grootser maken. Ik ben nooit tevreden, dus ik wil doorgaan tot er niets meer te verbeteren valt. En dat is dus nooit mogelijk. Ik denk niet dat ik ook kan stoppen met werken richting een volgend doel.
Heb je specifieke doelen op je bucketlist?
Ik wil in de Brixton Academy in Londen spelen. Van zodra ik daar gespeeld heb, ga ik in de O2 Arena willen staan, en dan wil ik Wembley doen. (lacht) Ik wil zoveel mogelijk grenzen blijven verleggen.
En op muzikaal vlak? Wat is de volgende stap? Een album, een ep, een volgende mixtape?
Sowieso een nieuw project. En voor het overige gewoon doorgaan zoals ik nu bezig ben, zodat ik een community kan creëren. Ik zou graag al een volgende tour beginnen plannen, met volgende zomer ook heel wat festivals, ook buiten het Verenigd Koninkrijk en een paar shows in Amerika.
We hebben hier in België heel wat festivals…
Wel, wat kan ik daarop zeggen? Boek me. Ik pak mijn shit en get my ass to Belgium. Ik kan zelfs lopen, zo ver is het niet. Ik vertrek een paar dagen op voorhand, ik neem de band mee, met alle apparatuur op onze rug. We zullen er zijn.
venbees debuut-mixtape zero experience is vanaf nu te beluisteren op alle platformen.
Facebook / Instagram / Website
