Against The Current @ Ancienne Belgique (AB): Te aaibare eenheidsworst

De concerten van het Amerikaanse trio Against The Current volgen elkaar in sneltempo op. Na het tweede deel van hun Nightmares & Daydreams-tour door Azië, volgt het derde deel in Europa met als kick-off de Brusselse AB. Starten deed de band in 2011 met covers op YouTube, die al snel plaats ruimden voor eigen materiaal, zoals de alombekende soundtrack van de League of Legends-World Championship, “Legends Never Die”. De catchy, poppy rocknummers met een braaf imago worden kleur gegeven door frontvrouw Chrissy Costanza, die zich enkele maanden na het ontstaan van de band aansloot. Ondertussen zijn we twaalf jaar verder en blijft de echte doorbraak – naast het succes van “Legends Never Die”- uit.

Wie ook op jacht is naar zo’n doorbraak bij het grote publiek, is de 26-jarige LØLØ. De Canadese singer-songwriter is met haar covers van populaire nummers een product van de TikTok-generatie. Ze vierde afgelopen week haar verjaardag en mag vandaag voor de eerste keer het voorprogramma van ATC doen. De zangeres heeft een drummer en een gitarist meegebracht en haalt af en toe ook haar eigen gitaar even van de staander om het geluid wat voller te laten klinken. De geluidsmix zit helemaal goed, waardoor “u turn me on (but u give me depression)” zeer sterk binnenkomt en meteen van eenzelfde muzikaal kaliber is als de hoofdact. De zachte stem van LØLØ gaat hand in hand met de ruigere gitaar en drumklanken. “hot girls in hell” ligt in dezelfde lijn; de lijn waarop we de zangeres trouwens het liefst horen en waarmee ze volgens ons het meest kans maakt om zich steviger te wortelen in het muzikale collectieve geheugen: stevig, maar melodisch en zo nog toegankelijk voor het brede publiek. Een TikTok-elementje krijgen we nog met korte interpretaties van “I Love It”, een cover van Icona Pop, en “Faceplant” met een verse van “Mr. Brightside”. Het is duidelijk niet de eerste keer dat LØLØ op een podium staat en ze geniet ingetogen van deze kans, net als wij oprecht van haar set kunnen genieten.

Het eerste nummer van de hoofdact “good guy” komt wat platjes binnen, zo vindt ook het publiek, want als band hoop je op een enthousiastere welkomstreactie. Een paar nummers later noteren we de eerste publieksparticipatie met handgeklap en een voorzichtige poging om de terugkerende kreet mee te roepen. Een eerste aanzet naar een geslaagde avond is zo gegeven, maar vervolgens blijven we een tijdlang op onze honger zitten. Hoewel “Strangers Again” nog maar het vijfde nummer is, voelt het al als het zoveelste in een eentonig rijtje.

Aan de energie en de inzet van frontvrouw Chrissy Costanza zal het niet gelegen hebben. Zij geeft lichamelijk alles wat ze heeft, maar in haar lichtjes geautotunede stem en in de rest van de band missen we wat pit en variatie. De soms wat vreemd aanvoelende eindes van de nummers maken die ervaring er niet beter op. Als je deze eerste nacht van de laatste leg van je world tour omschrijft als de ATC-versie van Taylor Swifts Eras tour, mag je toch iets meer verwachten.

Gelukkig is er “Silent Stranger” om dat patroon te doorbreken, met krachtigere uithalen, aanwezigere drums en meer epicness. Daarmee is de kentering eindelijk ingezet, na een tiental inwisselbare muziekjes. Een andere identiteit kunnen we het niet noemen, maar van een andere gemoedstoestand kunnen we wel spreken. Vanaf nu gaat het er met onder andere “Lullaby” iets intenser aan toe, waardoor de eerste reeks nummers wat in het ongewisse verdwijnen.

Nieuwkomer in de setlist voor dit deel van de tour “Dreaming Alone” en “Almost Forgot” tonen zich in een akoestische versie. Ook “Chasing Ghosts” erna klinkt wat intiemer met een mooi melodielijntje. Naarmate het vordert, breekt het toch open wanneer de drummer met Freddie Mercury-moustache zijn akoestische gitaar inruilt voor zijn vaste plekje. Als bonus spelen de Amerikanen nog het epische “Legends Never Die” en het meer uptempo “Weapon”. Toch lijkt het publiek ook tijdens die – op plaat zeer degelijke – nummers moeilijk op dezelfde golflengte met de band te komen.

Zo zal ATC toch met iets dat meer afwijkt van hun huidige discografie moeten komen om van dat one-hit-wonderimago af te geraken. Alle scherpe, ruwe kantjes zijn van de muziek afgeschuurd. Mochten ze iets meer durf tonen en afstappen van dat brave, aaibare rockprofiel, dan zouden we veel enthousiaster terug huiswaarts keren. Nu overheerst het gevoel dat het hoogtepunt van de avond evengoed al om half negen op het podium stond, want LØLØ zorgde wel voor een heel leuke set. Begrijp ons niet verkeerd: slecht was het niet, maar de groep probeert erg rock-‘n-roll te zijn en slaagt daar niet genoeg in om anderhalf uur boeiend te blijven.

Vandaag staat Against The Current nog in een uitverkochte Melkweg.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Instagram / Website

Setlist:

“good guy”
Wildfire
Talk
Running with the Wild Things
Strangers Again
I Like the Way
Runaway
Voices
blindfolded
silent stranger
lullaby
that won’t save us
Dreaming Alone
Almost Forgot
Chasing Ghosts
again&again
jump
Another You (Another Way)
Gravity
Wasteland
Legends Never Die
Weapon