MorMor is een man die het liefst van al in zijn eentje in een kamer zit en aan muziek werkt. Heel af en toe komt Seth Nyquist uit zijn vertrouwde biotoop en dat om die creaties eens voor een publiek te brengen. Een live kennismaking met zijn bijna exact een jaar geleden verschenen debuut Semblance hadden we nog te goed van de Canadees en daarvoor moesten we gisteren in de Botanique zijn. De Rotonde was de ideale locatie voor een knus optreden dat tegen het einde meer en meer aan pit en energie won.
Er was gisteren geen voorprogramma en daarom kon er direct uitgekeken worden naar MorMor. Die liet wel wat op zich wachten, want pas een halfuur later dan op voorhand gecommuniceerd doofden de lichten van de Rotonde. Wat esoterische muziek moest ons daarvoor in de juiste stemming brengen, al deed MorMor dat ondersteund door twee muzikanten gewoon zelf. Een uitgerokken intro van “Dawn” was in het begin wat zweverig en dromerig, maar het nummer veranderde gaandeweg van gedaante. Tijdens het daaropvolgende “Seasons Change” ontdooide de Canadees een beetje meer en kon er zelfs een glimlach vanaf.
MorMor volgde de volgorde van zijn debuutalbum en bouwde op die manier gestaag verder. “Far Apart” was een goede stap in de juiste richting en zette op de juiste momenten de juiste accenten. Voor “Here It Goes Again” vroeg hij iedereen recht te staan en wat mee te bewegen met de muziek, wat voor Nyquist zelf ook het startschot was om buiten de lijntjes te beginnen kleuren. Zijn schuchtere houding tussen de nummers door stonden overigens in pril contrast met zijn poging tot interactie tijdens de nummers door met behulp van veel oogcontact. In elk geval was na “Here It Goes Again” de tijd aangebroken om iets verder het verleden in te gaan. Op die manier brak “Whatever Comes To Mind” het patroon van het concert en ging MorMor met zijn stem een aantal keer mooi de hoogte in.
Ongeveer halfweg het concert koos de Canadees om een paar publiekslievelingen na elkaar te spelen. “Pass The Hours” had van ons gerust nog net iets organischer en spontaner mogen klinken, maar dan zijn we echt al aan het muggenziften. Iets beter kwam “Outside” voor de dag, dat met een uptempo refrein de koepelzaal in haar ban wist te zuigen. Als oorworm nestelde het zich in een handomdraai opnieuw in ons gehoor en we zagen rondom ons zelfs een paar mensen heel zachtjes meezingen. Dat was ook MorMor niet ontgaan, die iets later voor “Some Place Else” een oproep deed om het refrein mee te zingen. De halfvolle zaal reageerde schuchter, maar deed in het laatste couplet toch wat er gevraagd werd.
Een flamboyante podiumprésence heeft de Canadees niet en ook zijn twee muzikanten hielden zich afzijdig en gefocust op hun respectievelijk instrument. Het concert moest het dus vooral van de nummers hebben en daar had MorMor er nog een paar van in petto. “Won’t Let You” was een welgekomen verademing en liet ons kennis maken met een andere facet en vertelstijl van MorMor. Meer dansbaar werd het kort voor slot door de groovy tunes van “Don’t Cry”. Echt crazy zoals gevraagd ging niemand, maar het ging wel lekker los. De verplichte bisronde begon dan weer klein met “Get Away”, waar hij zichzelf enkel op de gitaar begeleide. Het was niets minder dan een voorgeleide voor hét nummer uit zijn discografie: “Heaven’s Only Wishful”. In een extended versie werden we nog een laatste keer op onze wenken bediend met als gevolg dat het verslavende refrein nog een tijdje bleef naspoken in ons hoofd.
Sinds zijn laatste passage in ons land heeft MorMor duidelijke stappen kunnen zetten. Zijn show was interessant, bevatte een goede dynamiek en spanningsboog en herbergde een paar goede aanknopingspunten waar hij op kan verder bouwen. De balans zat met andere woorden goed en het concert zakte gevoelsmatig op geen enkel moment echt in. Graag meer van dat als het van ons afhangt en dan graag met iets meer volk in de zaal, want MorMor verdient het na een aantal jaar gestadig klimmen en groeien als artiest.
Setlist:
Dawn
Seasons Change
Far Apart
Here It Goes Again
Whatever Comes to Mind
Waiting on the Warmth
Pass The Hours
Outside
Nieuw nummer
Some Place Else
Make Believe
Won’t Let You
Don’t Cry
Get Away
Heaven’s Only Wishful
