Het moet ongeveer een jaar geleden zijn dat we samen met TJE in de catacomben van Trix zaten, te praten over de visie en toekomst van de band. We riepen het drietal toen namelijk uit tot een van onze ‘Grote Beren van Morgen‘, oftewel een band die we een mooie toekomst voorspelden. Bij de vraag wat de droom voor 2023 was, bleek het antwoord veelal neer te komen op het uitbreiden van de discografie. Iets wat nu ook lukte. Debuut-ep IDOLS maakt meteen ook die andere bevinding waar: TJE wil af van het kleine, maar mikt groots.
Dat wordt al meteen duidelijk aan de bezwerende, duistere gitaar die de intro van opener “white lizard” voor zijn rekening neemt. Op die manier krijgt de vibe meteen iets King Hannah-esque, wat we tot op heden nog niet echt hadden gehoord van TJE. Het blijkt uiteindelijk slechts een van de meerdere gezichten die het drietal tentoonspreidt doorheen IDOLS, want het nummer bloeit niet veel later nogal imponerend open op een bedje van elektronica en de onder je huid kruipende stem van Lindy Versyck. Invloeden komen van overal en nergens, maar passen als het ware altijd in de mysterieuze doch ietwat chaotische wereld van de band. Omverblazen doet het in elk geval altijd.
Het gebeurt doorheen IDOLS weliswaar altijd op een andere manier, maar ook altijd een beetje op dezelfde wijze. Opvolger “2 doves” lijkt zo bijvoorbeeld wat terughoudender te klinken dankzij de strijkers, maar naarmate het nummer vordert, krijg je steeds meer het gevoel dat het gevaar om de hoek loert. Een gewaarschuwd man is er twee waard en zo schrikt de ietwat psychedelische elektronica waarin de song ontaardt niet af, maar is ze net heel cool. Versyck blijft daarin ook telkens de lijm die de boel samenhoudt, zo bewijst ze nog maar eens in “echoes”, een nummer dat overigens misschien wel de volledige ep samenvat.
En als je dan een beetje verdwaasd achterblijft nadat de – toch wel lange – nummers je met hun ontplooiing richting ander universum hebben getrokken, dan is er met “days exist” op het einde nog een akoestische gitaar die je in slow motion lijkt te omarmen. Maar bij IDOLS is niets wat het lijkt en zo ontpopt ook de afsluiter in iets wat je totaal niet zag aankomen. Hierbij zorgt black metal psychedelica namelijk voor een epische outro van een ijzersterke debuut-ep.
Het heeft met andere woorden even geduurd, maar tegen het einde van het jaar maakt TJE dan toch met de beloofde woorden van in januari waar. Met IDOLS raakt het drietal helemaal af van het kleine aura dat al van bij de begindagen rond hen hing, maar schenkt de band zichzelf ook meteen een eigen smoel. Met zijn debuut-ep schept TJE een volledig eigen wereldje, waarin het een dikke twintig minuten cool vertoeven is. Gek, chaotisch maar vaak indrukwekkend. Wij zijn alvast benieuwd naar hoe de band dit verhaal live zal gaan vertalen.
Ontdek “white lizard”, ons favoriete nummer van IDOLS, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
