LiveRecensies

Inhaler @ De Roma: Onuitputtelijke energie

© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)

België houdt van Inhaler en die liefde is duidelijk wederzijds. Dat is te merken aan de talloze shows die het Ierse kwartet de afgelopen jaren speelde in ons Belgenlandje. Eerder dit jaar kon je ze nog aanschouwen in een tweemaal uitverkochte AB en ook afgelopen zomer waren ze te vinden op het hoofdpodium van Rock Werchter. Voor wie dat nog niet voldoende was, maakten ze vandaag nog een tussenstop in een hopeloos uitverkochte Roma.

Voor het aan Inhaler was, mocht Nieve Ella de spits van de avond afbijten. Al snel werd duidelijk dat ze onder het jongere publiek geen onbekende naam meer was. Fans schreeuwden alsof Inhaler reeds aan de beurt was en zongen de nummers luidkeels woord voor woord mee. Vooraan zat de sfeer er dik in, al hielden ze het achteraan nog wat rustig. Daar probeerde de drummer wat verandering in te brengen en aan zijn enthousiasme moest quasi iedereen toegeven. De sfeer zat alvast goed en dat kon ook over de klank gezegd worden. De band speelde foutloos en zo bewees Nieve Ella vandaag dat ze duidelijk thuis hoort op een podium en klaar is voor grotere shows. Eén ding was zeker, de stembanden waren alvast goed opgewarmd.

© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)

Wie na Nieve Ella dacht dat het getier niet luider kon, werd direct het tegendeel bewezen. Toen de lichten iets na negen uitgingen, schoot de decibelmeter meteen de lucht in. We kunnen je alvast vertellen dat die trend doorheen het hele optreden werd verder gezet. Met “These Are The Days” begonnen de Ieren aan een avond vol catchy indierocknummers waarop veel gedanst, gezongen en gekrijst zou worden. De sfeer zat er meteen goed in, extra opwarming had het publiek duidelijk niet nodig. Inhaler zelf had er ook zin in en dat werd meteen bewezen toen de grootste verrassing van de avond kwam. Als tweede nummer kregen we “We Have To Move On” voorgeschoteld. Na het nummer een jaar lang niet live te spelen, was er duidelijke verbazing en blijdschap te zien op de gezichten van de fans. Tijdens de opbouwende bridge gingen zanger Elijah Hewson en gitarist Josh Jenkinson zoals vroeger weer op hun typische wijze bij elkaar gitaar spelen en als resultaat gingen tientallen gsm’s de lucht in. Ondanks dat het lied op geen enkel album staat, zou het wat ons betreft een standaard waarde in de setlist mogen zijn.

Het tempo lag al hoog en ging nog hoger bij “When It Breaks”. Er werd behoorlijk wat gesprongen en geduwd op de strakke gitaarriff en het explosieve refrein. Al snel werd duidelijk dat het vanavond geen avond zou zijn om stil te blijven staan. Amper drie nummers ver, maar de fans aten nu al uit de handen van frontman Elijah Hewson. Hoewel hij niet de man van de bindteksten is, werd toch verschillende keren ‘I love you Antwerp’ gezegd en telkens opnieuw smolten de harten van talloze fans. Die liefde werd nog eens extra benadrukt tijdens liedjes als “Valentine” en “Love Will Get You There”. Het is inmiddels geen verrassing meer dat bij die laatste de fans weer dansten alsof hun leven ervanaf hing. Het toont aan dat ook met hun iets softere indierocknummers de zaal te overtuigen viel. Het enthousiasme van het publiek weerspiegelde zich op de bandleden. Het plezier was gedurende het hele optreden af te lezen van hun gezicht, wat het allemaal een tikkeltje leuker maakte om naar te kijken.

© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)

Met nummers als “Totally” en “The Things I Do” werd de schwung deels uit het concert gehaald. Qua instrumentatie zijn ze niet zo boeiend en we moeten toegeven dat de meesten onder ons toch liever de rockende Inhaler met catchy refreinen horen. Dat lieten de fans natuurlijk niet aan hun hart komen. Tijdens “Totally” namen de fans het refrein volledig voor zich terwijl Hewson wat met zijn heupen schudde, want dat is nu eenmaal voldoende om joelende tienermeisjes te veroorzaken. Of de papa’s wat verderop in de zaal daar even enthousiast van werden, valt te betwijfelen. Na een rustiger moment verzocht Hewson de fans om mee te dansen op de aanstekelijke beat van “Who’s Your Money On (Plastic House)”. Tot helemaal achteraan in de zaal zagen we mensen mee springen om vervolgens tijdens de rustige outro allemaal hun zaklampjes boven te halen. Dat creëerde een heel mooi effect, al is melancholische gitaarmuziek als afsluiter niet helemaal waarop we zaten te wachten bij een Inhaler-concert.

Er volgden nog een hele hoop hits die luidkeels meegebruld werden met als luidste moment de al te goed gekende zin ‘I f*cking hate that bitch’ tijdens “My King Will Be Kind”. De aanwezige cowboyhoeden werden op het podium gesmeten, maar de bandleden lieten ze ditmaal toch maar gewoontjes liggen. “Dublin In Ecstasy” zorgde vandaag voor het muzikale hoogtepunt van de avond. De Ieren bewezen dat ze er ook echt wat van kunnen als muzikanten en niet gewoon een hoop simpele, sfeerbrengende nummers hebben. De lyrics werden logischerwijs aangepast en zo zong Elijah ‘Antwerp in ecstacy’, wat gedurende de hele avond ook effectief het geval was. “If Your Gonna Break My Heart” heeft dan weer heel wat minder om het lijf en het voelde dan misschien ook ietwat overbodig aan tijdens een liveconcert. Gelukkig werd dat snel vergeten toen de eerste noten van “It Won’t Always Be Like This” doorheen de zaal klonken. Net zoals bij “Cheer Up Baby” greep Josh Jenkinson nogmaals de kans om met zijn puike gitaarwerk te bewijzen dat Inhaler heel wat in zich heeft. De mannen waren op geen foutje te betrappen en zijn duidelijk gegroeid in hun liveprestaties. Na een groot uur verliet Inhaler het podium om, zoals wel voorspeld kon worden, terug te keren met “My Honest Face”. Het lijkt bijna onmogelijk om niet meteen mee te grooven op de aanstekelijke baslijn van Robert Keating. Tijdens de bridge werd met de steady drumbeat nog eenmaal opgebouwd tot het absolute hoogtepunt van de set. Voor de laatste maal ging de sfeerbarometer volledig de lucht in en zong iedereen de longen uit zijn lijf.

Inhaler speelde een fantastische set, die enkele leuke verrassingen bevatte, maar ook de nodige hits. De harten van de indierockfans werden vanavond meer dan gevuld. Geen tierlantijntjes, gewoon strak spelen en dat blijkt dan ook voldoende. Terwijl de krijsende tienermeisjes vanaf de eerste seconde smolten door de charmes van Elijah Hewson, genoten de U2-fans op een ietwat rustigere manier achteraan in de zaal ook mee. Inhaler bewees vandaag opnieuw hun populariteit en met shows als deze zal die ook alleen maar stijgen.

Facebook / Instagram / Website

These Are The Days
We Have To Move On
When It Breaks
The Things I Do
Totally
Who’s Your Money On (Plastic House)
Valentine
Perect Storm
My King Will Be Kind
Dublin In Ecstacy
Love Will Get You There
Cheer Up Baby
If You’re Gonna Break My Heart
It Won’t Always Be Like This

Just To Keep You Satisfied
My Honest Face

Related posts
LiveRecensies

The Flaming Lips @ De Roma: Een psychedelische rit doorheen Yoshimi Battles the Pink Robots

The Fearless Freaks, het prettig gestoorde vijftal, Oklahoma’s finest, The Flaming Lips: niemand anders die platen maakt met plastische titels als In…
InstagramLiveRecensies

Das Pop @ De Roma: Brandend verlangen

Hoewel Das Pop officieel nooit uit elkaar is gegaan, dook het woord ‘reünie’ overal op toen de Belgische band rond Bent Van…
LiveRecensies

S10 @ De Roma: Ingehaald en meer dan voldaan

Op enkele jaren heeft de Nederlandse zangeres S10 zich gevestigd als een prominente en vooral ook consequente waarde in de Nederlandstalige popwereld….

2 Comments

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.