In enkele dagen tijd is de gemiddelde temperatuur met zo’n tien graden gezakt, wat betekent dat het tijd is voor soep, warme chocomelk, zachte dekentjes en alles dat bij kil herfstweer komt kijken. Als iemand de ideale muziek maakt voor bij dergelijk weer, dan is het de Ierse singer-songwriter Glen Hansard wel. De altijd wat melancholische Ier weet al jaren mensen te raken met zijn warme stem en dat is ook op All That Was East Is West Of Me Now niet anders. Het sterke album is als soloalbum de opvolger van het in 2019 verschenen This Wild Willing.
Met “The Feast of St. John” opent het album nog op een ietwat rockende manier, waarbij de zwaardere elektrische gitaren voor het rockende gehalte zorgen, terwijl de altijd meeslepende viool van Warren Ellis van The Bad Seeds al voor het eerst een gevoelige snaar weet te raken. Heel verfijnd en technisch gezongen is het niet, maar de stem van Hansard zit vol met overtuigingskracht en passie; een lijn die hij doorheen het hele album weet door te trekken.
Toch is het niet allemaal mistroostigheid en emotie dat de klok slaat, want een nummer zoals “Down On Our Knees” laat zich voornamelijk kenmerken door zijn catchy refrein, de afstandelijke gitaren en de fantastische aandrijvende basgitaar. Op die manier is het lied een buitenbeentje op het album, waar All That Was East Is West Of Me Now misschien wel zonder had gekund.
Hansard is nu eenmaal op zijn best wanneer het tempo wat lager ligt en de instrumentatie voornamelijk akoestisch is. Dat illustreert hij ook op “There’s No Mountain“, dat zonder meer het mooiste nummer van het album is. De zeggingskracht waarmee de bard zinnen als ‘right as I thought I was losing, that truth came bruising and cut me right down in my pride’ zingt, is er eentje van hors categorie.
Het valt ook op hoe nagenoeg ieder nummer op het album vrij lang is, met een gemiddelde lengte van vijf minuten, de reprise van een minuutje op het einde niet meegerekend. Toch weet Hansard overal wel onze aandacht te houden. De naadloze productie die met kleine details na een zoveelste luisterbeurt nog weet te verrassen zit daar voor een groot deel tussen, maar ook de diversiteit wat betreft songs draagt daar aan bij. Hansard komt weer dichter bij zijn vertrouwde sound op All That Was East Is West Of Me Now, maar geeft alles een bepaalde eigenheid, waarmee hij eventuele herhaling makkelijk vermijdt. Van de Tom Waits-achtige muzikale indeling en de Franse strofe in “Sure As The Rain”, tot de trage bezwerende strijkers op de achtergrond van “Between Us There is Music” weet Hansard met muzikale nuances die toch in zijn comfortzone liggen en ook zo klinken, toch met ieder lied een ietwat nieuw geluid aan de man te brengen.
Naar het einde van de plaat toe wordt ook nog een pareltje voorgeschoteld. “Short Life”, dat, wanneer je de reprise niet meerekent, het slotnummer is, is er eentje die zich voortdurend vooruit sleept met sterke percussie en strijkers die voor een hogere muzikale intensiteit zorgen, die naar het einde toe tot op een maximum gedreven worden. Hansard zingt zijn hart en ziel eruit en eindigt het album zo net op de manier dat hij het begon, namelijk met zang die technisch niet perfect is, maar die zodanig oprecht is en tonnen zeggingskracht bevat.
All That Was East Is West Of Me Now is in zekere zin een terugkeer naar de folkachtige roots van Glen Hansard, al is de muziek intussen net wat gecompliceerder en gevarieerder geworden. De melancholie die Hansard nagenoeg altijd heeft gekenmerkt wordt ook deze keer op de luisteraar overgebracht, zij het deze keer naast met zijn stem ook meer met de straffe instrumentatie, die bovenal uitstekend geproducet is.
Op 3 november stelt Glen Hansard All That Was East Is West Of Me Now voor in het Koninklijk Circus.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “There’s No Mountain”, ons favoriete nummer van All That Was East Is West Of Me Now, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
