We schrijven 2009. Jonathan ‘Jonny’ Pierce en Jacob Graham laten The Drums los. Met de ep Summertime! verwerft deze indieband uit New York al snel een veelbelovende cultstatus. Kort daarna fluit de hele wereld vrolijk mee met de hit “Let’s Go Surfing“. Het veelbelovend debuut The Drums plaveit de weg naar een succesvolle carrière. Wie ze in 2010 in de Ancienne Belgique zag, kan getuigen van een energieke en vooral excentrieke band, met de molenwiekende Pierce voorop.
Het album Portamento volgt vrij snel in 2011 en gaat door op het vrolijke elan van poppy nummers, volledig geïnspireerd op newwavegeluiden uit de jaren 80. Maar dan valt ineens alles stil en albums Encyclopedia, Abysmal Thoughts en Brutalism geraken moeilijk aan de straatstenen verkocht. Jonny, het zesde en nieuwe album van The Drums verklaart waarom.
Met het vertrek van Jacob Graham en een bezetting van steeds wisselende bandleden, valt The Drums uiteen en is deze band afgeslankt tot een soloproject van Pierce. De poppy songs maken dan ook plaats voor persoonlijke mijmeringen van de frontzanger. En dit is nu net waar het schoentje wringt. Jonny opent nochtans veelbelovend met “I Want It All”: een song die de tijd neemt om op te bouwen tot een meerstemmig pareltje. Ook met “Isolette”, Engels voor couveuse, horen we vintage The Drums: een schijnbaar vrolijk en zorgeloos popnummertje over donkere materie, of hoe Pierce veel liever in zijn cocon terugkruipt in plaats van zich onder veel mensen te mengen.
Jammer genoeg gaat het vanaf dan enkel bergaf met deze plaat. “I’m Still Scared” draait het roer te radicaal om en is opgezweepte elektronica die nergens op slaat. Daarna volgen nummers die Pierce vooral gebruikt om zijn introverte zelve bloot te leggen. Op die manier wordt de muziek al gauw gereduceerd tot wat achtergrondbehang. En tussendoor kiest The Drums voor steevast dezelfde muzikale ingrediënten van de eerste twee nummers, waardoor al snel een déjà-vu gevoel overheerst.
Pierce geeft op dit album inzage in zijn persoonlijke wereld, en daar is op zich niks mee, maar veelal legt hij hier te veel de nadruk op. Zijn nummers geraken zo niet verder dan slechts kladversies van zijn eigen dagboek. Iemand zou hem tot de orde moeten roepen, want getalenteerd is deze muziekmaker zeker. Denk hierbij aan “Best Friend”, “Forever And Ever Amen” of “Money” uit de eerste twee albums. De vraag vooral is of iemand Pierce wel wil of kan begeleiden. Met deze plaat blijkt Pierce dit zelf ook te beseffen. ‘I was hopeful that by now I could move forward. But I look around and nothing is emerging in my life. No one really knows me. I can’t trust myself or trust anyone’, zingt hij in “Isolette”. Nagel op de kop, Jonny.
Instagram / Facebook / Website
Ontdek “I Want It All”, ons favoriete nummer van Jonny, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
