© CPU – Chris Stessens (archief)
Bij veel jongeren zal de naam Fischer-Z misschien niet meteen bekend in de oren klinken, maar toch heeft de band rond zanger/gitarist John Watts in de jaren zeventig en tachtig enkele tijdloze hitjes uitgebracht. Nummers als “The Worker“, “Marliese” en “So Long” staan ruim veertig jaar later nog steeds als een huis en komen regelmatig terug in streaminglijsten met rockklassiekers. Red Skies Over Paradise staat algemeen bekend als een van de beste albums van de band en voor de gelegenheid van de veertigste verjaardag van de lp (coronajaren niet meegerekend) trekt frontman John Watts momenteel langs cultuurzalen om het album integraal in gestripte vorm te brengen. Het tweede deel van de setlist zouden de bezoekers zelf kunnen samenstellen via online stemming. Een klassiek album en een heleboel fanfavorieten? Reken maar dat wij van de partij waren!
In Duffel zou Watts voor een uitverkochte Cinema Plaza spelen, een kleine, maar stemmige cultuurzaal in, je raadt het al, een voormalige bioscoop. De tour bracht hem eerder deze week ook al naar Menen, Scherpenheuvel en Herent, maar nu was dus de ruime regio rond Antwerpen aan de beurt. Zoals wel vaker bij een voorstelling in een cultureel centrum was er in Duffel geen voorprogramma voorzien en dus beklom Watts omstreeks kwart na acht het podium, gewapend met slechts een elektrische gitaar om de arm en met z’n gekende hoedje op het hoofd. Watts besloot de avond af te trappen met een nieuw nummer, de ballade “Cherish It” die hij naar eigen zeggen pas afgelopen week bij elkaar schreef. Een vrij gedurfde zet, al liet het publiek het graag over zich komen omdat Watts’ stem loepzuiver doorkwam. Hij zou zich de rest van de avond alleen met zijn elektrische gitaar de klus klaren, wie hoopte op verstilde akoestische versies was er dus aan voor de moeite. Geen haan die daar naar kraaide want de gestripte elektrische versies lieten even goed horen dat Watts nog steeds een begiftigd gitarist is, eentje die niet uitblinkt met imposante solo’s of krakende riffs, maar gewoon catchy melodieën.
Voor de setlist puurde Watts zoals verwacht uit Red Skies Over Paradise, al werd het album niet in een aansluitend geheel, maar gespreid over de set gebracht. Dit zorgde ervoor dat de avond verrassend bleef. Naast het succesalbum bracht Watts ook een bloemlezing uit zijn oeuvre met Fischer-Z. Tussen alle klassiekers klonken de recente liedjes uit Building Bridges (2017) verrassend sterk; zo was “So Close” lekker vinnig en zorgde een akoestische klank uit Watts’ gitaar tijdens “There’s a Wilderness Here” voor een gloedvol, ingetogen moment. Ook de politiek-geëngageerde songs “Choose” en “One Voice” kwamen goed binnen en bewezen dat Watts na al die jaren nog even bevlogen is om de wereld te verbeteren. Verder bracht Watts ook enkele nummers uit zijn solo-carrière en daarvan sprong het tedere en speels door het publiek meegezongen “I Smelt Roses (In the Underground)” het meest in het oor. De recente, folky single “The Hamburg Beat” klonk eveneens fris en deed het beste vermoeden van de toekomstige langspeler van Fischer-Z.
Ondanks dat Watts alleen op het podium stond, werd het muzikaal niet saai of eentonig. De effecten op zijn elektrische gitaar gaven zijn songs dikwijls extra kleur. Natuurlijk werden de distortion-pedalen het meest gebruikt en dat zorgde onder andere voor heerlijk scheurende momenten zoals in “In England”, “Red Skies over Paradise” en “Song and Dance Brigade”. Af en toe zorgde een zacht gitaarecho-effect dat klonk als een begeleidende synth dan weer voor meer diepgang. Dit kwam vooral in de rustige nummers naar voren en het creëerde in combinatie met de bescheiden maar doeltreffende lichtshow de perfecte, gemoedelijke sfeer.
Andere reden waarom de verveling niet toeslag, was natuurlijk John Watts zelf; de man staat al jaren gekend voor zijn humor en verhalen en hij liet zich in Duffel ook van zijn meest vriendelijke en grappige kant zien. Zo gebruikte hij de ongemakken van een gebroken vingernagel als een terugkerende grap en verklaarde hij niet te veel te bewegen omdat hij anders de Vlaamse schelvis die hij als diner had gehad weer zou uitkotsen. Watts maande het publiek ook regelmatig mee tot meezingen, maar ondanks zijn enthousiasme bleef de zaal behoorlijk mak. Watts liet het niet aan zijn hart komen, was dankbaar voor de respons en maakte gretig grapjes verder. Op de juiste momenten schoof hij ook de klassiekers “Marliese” en “So Long” naar voren en die konden natuurlijk wel op wat extra weerklank rekenen.
Watts zocht regelmatig toenadering met het publiek. Zo verliet hij enkele keren het podium om vanuit de zaal op te treden en wandelde hij bij de start van de tweede helft al zingend vanuit de achterkant van de zaal binnen terwijl de lichten nog niet volledig gedoofd waren. Het zorgde er alleen maar voor dat Cinema Plaza hem nog meer ging gaan appreciëren. Op de koop toe kwam hij door z’n sympathiek gedrag ook makkelijk weg met enkele minimale foutjes in zijn gitaarspel. Doordat hij puur op het podium stond, viel het immers sneller op wanneer een akkoord niet helemaal juist werd ingezet, terwijl bij Fischer-Z de band dit zou overstemmen. Wij lagen hier echter allerminst wakker van en genoten van Watts gestripte versies van klassiekers.
In Cinema Plaza bracht Fischer-Z-frontman John Watts naast een integrale uitvoering van succesalbum Red Skies Over Paradise een mooie bloemlezing uit z’n hele carrière. Ondanks de 68 jaar op de teller klonk Watts in Duffel fris, viriel en nog steeds verbazend goed bij stem. Hij bracht de kracht van zijn songs naar voren in uitgebeende versies en grapte er tussendoor behoorlijk op los. Watts zorgde zo voor twee onvergetelijke uren op een zondagavond in Duffel.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Setlist:
Cherish It
The Writer
Bathroom Scenario
Song and Dance Brigade
Wristcutter’s Lullaby
Luton to Lisbon
Multi Nationals Bite
Huba
Choose
So Long
The Worker
There’s a Wilderness Here
Remember Russia
You’ll Never Find Brain Here
Berlin
So close
Red Skies Over Paradise
In England
Cruise Missiles
The Hamburg Beat
Battalions of Strangers
One Voice (solo-nummer)
Marliese
A Chance Right Now
I Smelt Roses (In the Underground) (solo-nummer)
Further From Love
