Glasvegas @ Trix (Club): Barsten, maar niet volledig breken

De hoogdagen van Glasvegas lagen eind jaren 2000 en dat is iets wat de band zeker niet ontgaan is. Om de vijftiende verjaardag van debuutalbum Glasvegas te vieren, gaat de groep nog eens op een Europese tour. Het was alweer tien jaar geleden dat de Schotten in België speelden, maar toch was de Club van Trix niet volledig uitverkocht. Je zou denken dat zo’n sterk debuut beter gevierd zou moeten worden. De stop in Antwerpen was de eerste van enkele shows en daarbij werd die debuutplaat integraal gespeeld om in de bisronde ook nog wat extra’s te brengen. Het werd een show die bol stond van nostalgie, maar evengoed een show waarmee werd aangetoond dat het moeilijk zal zijn om die hoogdagen nog te evenaren.

Openen werd gedaan door een lokale act en wel door ‘Grote Beer van Morgen’ The Christian Club. Voor ze met Brutus op tour vertrekt, mocht de jonge band in eigen land nog eens zijn kunnen tonen, al stond er voor de gelegenheid slechts een drietal op het podium. Dat kwam omdat de andere bandleden te kampen hadden met een klaplong, wat tamelijk laks werd verteld tussendoor. Hierdoor werden de mooie breekbare songs van The Christian Club tot het meest minimalistische geredigeerd met een gitaar, contrabas en natuurlijk de zware stem van de frontman. Zo betoverde het drietal de zaal op een intieme manier. Opwarmen zat er niet echt in, maar mooi wegdromen dan weer wel.

Iedereen die het debuut van Glasvegas een beetje kent, weet wat die kan verwachten, en James Allan en compagnie lieten ons integraal nog eens kennis maken met dat debuut. Het bombastische “Flowers & Football Tops” zette meteen de toon voor de rest van het concert met luide drums, snedige gitaren en vooral een donkere sound omgeven door de melancholische vocals van Allan. Omdat de band zich vasthield aan de volgorde van het album, kwam grootste hit “Geraldine” al als tweede in de set. Het nummer staat nog steeds als een huis en de volledige zaal kon zijn stembanden al uit het lijf brullen. Live komt de song nog net iets grootser en extatischer over dan op plaat, wat ervoor zorgt dat “Geraldine” eigenlijk een tijdloze klassieker is die er nooit een zal worden.

Ook “It’s My Own Cheating Heart That Makes Me Cry” werd door de volledige zaal nog eens luid meegekeeld; het ging zelfs zo luid dat zanger James Allan het even moet verwerken. Een oprechte dank kwam er niet veel later, al voelden we toch een bepaalde afstand tussen band en publiek. Een groots euvel met een gitaarpedaal vlak voor “Go Square Go” brak die ban wel volledig. De groep stond tien minuten stil om het probleem op te lossen en moest dus wat keuvelen. Het haalde jammer genoeg de schwung uit de set en ook de bandleden wisten niet goed hoe ze erop moesten reageren. Zo intens en krachtig het begin van de set dus was, zo dramatisch verliep het tweede deel.

Natuurlijk kan je niets veranderen aan technische problemen en als je een album integraal wilt spelen, kan je niets skippen. Dat maakte weliswaar dat “Go Square Go”, toen het uiteindelijk naar voor kwam, nog harder binnenkwam. ‘Here we fucking go’, zongen ze en het werd nog oprechter gebracht doordat de problemen van de baan leken te zijn. “Daddy’s Gone” was nog zo’n klassieker die als zevende op de plaat en in de set de revue passeerde. Allan hoefde hiervoor even geen gitaar vast te houden waardoor hij de emoties volledig naar voor kon laten komen, en dat kwam binnen.

Dat er nadien plots achter de piano werd gekropen, zorgde er weliswaar voor dat er een nieuw technisch euvel opdook: de piano bleek nog niet aangesloten. Ook nu zorgde dat bij het breekbare “Stabbed” voor iets minder intensiteit dan gehoopt en ook Allans vocals leden eronder. Waar hij in het begin van de set nog een krachtige fragiliteit in zijn stem liet horen, was het nu op het randje van vals. Dat is jammer, want we denken dat alle problemen die zich op podium voordeden, zich ook lieten vertalen in de manier waarop alles gebracht werd. Nadien volgden nog uitgebreide excuses, maar ons leek het dat Glasvegas tevreden was dat het uiteindelijk “Ice Cream Van” nog tot een goed en luid eind bracht.

De bisronde toonde op die manier ook aan hoe sterk de songs van dat debuut wel niet zijn. “The World is Yours” kon nog net tippen aan de nummers daarop, maar alles daarna en vooral nieuwste single “Holiday & Travel Brochure” was veel te zwak om nog iets over te schrijven. We onthouden deze show vooral als een ode aan Glasvegas en het debuut dat de band met twee immense anthems even op de kaart zette van de muziekliefhebber die Schotse muziek nauw aan het hart ligt. De show in Trix had zijn euvels en daardoor kwam het ook niet altijd even overtuigend binnen, maar de band probeerde wel en was zichtbaar aangedaan dat ze niet kon geven wat ze wilde.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Flowers & Football Tops
Geraldine
It’s My Own Cheating Heart That Makes Me Cry
Lonesome Swan
Go Square Go
Polmont On My Mind
Daddy’s Gone
Stabbed
S.A.D. Light
Ice Cream Van

The World Is Yours
Keep Me A Space
Holiday & Travel Brochure
If
Be My Baby