© CPU – Cédric Depraetere
We schreven het al langer, maar na succesvolle shows op zowel Graspop als Jera on Air weten wij het zeker: 2023 gaat het jaar van Paledusk worden. De Japanse gigant in wording deed deze zomer hun eerste tour doorheen Europa en wist pas een platencontract bij SharpTone Records te verzilveren. Des te specialer was het dat frontman Kaito Nagai tijd voor ons vrij maakte tijdens hun drukke tourschema. Verborgen achter een grote, donkere zonnebril zat een uiterst spraakzame gesprekspartner die, ondanks dat hij zelf aangaf de taal niet goed beheerste, prima uit zijn woorden kwam.
Jullie zitten nu midden in jullie eerste Europese tour. Hoe voelt het om te touren doorheen Europa?
Om eerlijk te zijn was ik er voorafgaand best ongerust in. We spelen namelijk bijna dertig shows in net iets meer dan een maand, dus ik was best bang dat mijn stem het niet aankon. Toen de tour eenmaal begon, was ik een stuk opgeluchter en stond ik er ook steeds positiever in. We hebben hier zoveel bevriende bands die we al een langere tijd niet hadden gezien, ontmoeten nieuwe fans en speelden op de mooiste plekken, dat hielp allemaal om te kunnen aarden. We hebben er nu bijna drie weken opzitten en ik kan wel met zekerheid zeggen dat we van Europa houden.
Had je ook een hoogtepunt?
Dit vind ik lastig om te zeggen. Ik vond de clubshows heel tof om te doen. We mochten in veel steden en zalen optreden waarvan ik hoopte dat ik daar ooit mocht komen. Maar als ik moet kiezen, dan kies ik voor het festival Rock for People in Tsjechië. We stonden daar heel laat geprogrammeerd en op het hoofdpodium startte The 1975 tegelijkertijd met ons. Voorafgaand was ik een beetje gestresst, want ik wist dat die band echt groot en populair was. Dit was ook onze eerste late show in Europa dus ik was ook bang dat er niemand zou komen en iedereen naar het hoofdpodium zou gaan. Uiteindelijk was dit misschien wel onze drukste show tot nu toe en stond het plein bijna volledig vol. Iedereen in het publiek was wild en had ondanks het late uur nog volop energie. Ze zongen zelfs mee wat ik totaal niet verwacht had. Dat maakte die show zo speciaal en ik hoop echt dat we daar ooit nog eens mogen spelen.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Je zei ook dat je de clubshows tof vond. Wat maken die zo speciaal voor je?
We konden de afgelopen weken zoveel grote Europese steden ontdekken terwijl we met vele bevriende bands het podium mochten delen, dat is een droom voor iedere band die voor het eerst naar Europa komt. We mochten openen voor bijvoorbeeld Polaris, Bury Tomorrow en The Amity Affliction. Alle drie zijn supergroot waardoor de zalen bij de meeste shows bijna helemaal vol waren, of zelfs uitverkocht. Tijdens iedere show waren er ook steeds minimaal een of twee mensen die die avond speciaal voor ons kwamen. Het betekend veel voor mij dat mensen zeggen dat ze speciaal voor ons een ticket kopen en ons al enkele jaren kennen, ondanks dat we uit de andere kant van de wereld komen.
Het lijkt alsof jullie een speciale connectie hebben met Polaris.
Ja, klopt. Toen Polaris in 2019 voor het eerst naar Japan kwam, mochten wij openen voor hun. Je voelde dat er meteen een connectie was tussen ons en we zijn in zeer korte tijd echt vrienden van elkaar geworden. Ze hebben ons vanaf het eerste moment geholpen en ik ben ook enorm trots dat we nu met hen doorheen Europa mogen trekken.
Jullie stonden op Graspop en Jera on Air. Beide festivals zijn een van de grootste van het land als het gaat om harde muziek. Was je verbaasd dat je meteen op zulke grote festivals mocht spelen?
Ja eigenlijk wel. Op momenten voelt het nog steeds onwerkelijk aan en moet ik mijzelf soms even knijpen om te kijken of ik niet droom. Het is heel cool om te zien dat iedereen op die festivals van dezelfde soort muziek houdt. Ik heb vanaf het podium vaker dan eens genoten van het publiek. Het maakt niet uit hoe oud ze zijn, iedereen maakt plezier en vormt als het ware een grote groep.
De laatste tijd zijn er wat veranderingen gebeurd in jullie line-up. Hoe komt dat?
Er is eigenlijk niet veel speciaals gebeurd. De drummer die normaal bij ons in de band zit, wil liever enkel drummen en ziet dit als zijn passie. De verre reizen voor concerten kunnen hem niet echt boeien. Dat telt ook voor de andere oud-leden. Maar we zijn nog steeds bevriend met ze. Als ze terug bij de band willen, dan mogen ze dat. Het is een grote groep vrienden en we kennen elkaar al jaren.
Voor nu zijn jullie met vier. Komt er net als jaren terug nog een vijfde lid bij?
Dat is nog niet zeker, op zich gaat het met vier ook prima. Maar als we iemand vinden die goed is, bij de band wil en daar ook in past, dan mag die persoon er meteen bij.
Jullie hebben pas “I’m Ready To Die For My Friends” uitgebracht. Het nummer is net als de rest van jullie repertoire gekenmerkt door een chaotische stijl. Waar halen jullie de inspiratie hiervoor vandaan?
De muziek wordt voornamelijk geschreven door onze gitaristen, dus daar kan ik niet veel over zeggen. Ik ben enkel verantwoordelijk voor de songteksten. Ik heb niet echt een inspiratiebron hiervoor, de meeste teksten komen vanzelf in mij op. Misschien komt de titel “I’m Ready To Die For My Friends” heftig over, maar het gaat eigenlijk over onze vrienden. Het is een soort dank je wel voor hun vriendschappen. Ze steunen ons en geven Paledusk hierdoor bestaansrecht. Zij zijn de reden dat ik kan zingen in deze band. Vriendschappen zijn voor mij een van mijn kostbaarste bezitten en ik kan mijn geen leven zonder ze voorstellen.
Je vrienden betekenen duidelijk veel voor je.
Ja, als het nodig is ben ik klaar om voor hun te sterven. (lacht)
Kunnen we binnenkort nog meer nieuwe muziek verwachten?
We zijn wel met dingen bezig op dit moment en tijdens het touren zijn we ook nog steeds druk aan het schrijven. Eigenlijk stond de release voor deze zomer gepland, alleen kwam er een kleine kink in de kabel en ligt die single momenteel nog op de planken. Maar er gaat dit jaar nog nieuwe muziek komen, daar ben ik honderd procent zeker van.
Hoort daar ook een album bij?
Er zijn plannen om het werk te bundelen, maar ik denk dat dat niet voor dit jaar gaat zijn. De band bestaat nu acht jaar en ik denk dat, wanneer we over twee jaar ons tienjarig jubileum vieren, het een prima moment is om een album uit te brengen.
Kan je voor ons al een tipje van de sluier oplichten?
Oh, dat gaat lastig worden want tot nu toe zijn het slechts enkele krabbels die op papier staan. Het idee is wel om het album de naam Paledusk mee te geven. We willen laten zien wat we de afgelopen tien jaar bereikt hebben en dit allemaal bundelen op een compleet album. Veel verder dan dat zijn we op dit moment nog niet. Ik denk dat we pas over een jaar er echt voor gaan zitten en een plan bedenken.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Gaan we jullie vaker zien nu blijkt dat Europa je is bevallen?
Ja, dat is wel de bedoeling. Het was altijd voor mij een droom om in Europa te mogen performen en nu dat eindelijk gelukt is wil ik niet meer zonder. Dus je kan ons de komende jaren zeker terug verwachten.
Volgend jaar al?
Wie weet. We hebben wel met een bevriende band samengezeten om een tour voor volgend jaar samen te stellen, maar dat is op dit moment door omstandigheden uitgesteld. Er zijn plannen om volgend jaar voor een of twee maanden richting Europa te gaan. Waarschijnlijk gaat het iets worden in de trant van een clubtour. We hebben zelfs afgelopen week al een document ondertekend, dus het lijkt steeds dichterbij te komen. Maar ja, door omstandigheden zijn de plannen voor nu in de koelkast gezet en we zien wel of het binnenkort doorgaat.
Paledusk: Facebook / Instagram / Website
Fan van de foto’s in dit artikel? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
