Lokerse Feesten 2023 (Festivaldag 5): Britse beneveling

Lokerse Feesten zat op dinsdag op de helft van zijn tiendaagse en kon op die dag uitpakken met een naam van jewelste. De Britpoplegendes van Blur kwamen namelijk voor het eerst in tien jaar nog eens terug naar België nadat ze enkele weken geleden al met The Ballad of Darren terug onder de levenden kwamen met een nieuwe plaat. De festivaldag met Damon Albarn en co bovenaan de affiche was al enkele maanden op voorhand uitverkocht en dus was het over de koppen lopen. Naast Blur tekenden ook Hot Chip, Baxter Dury, Warmduscher en Ada Oda present om zo heel wat spectrums van de gitaarmuziek te verorberen.

Baxter Dury @ Main Stage

Begin juni verscheen I Thought That I Was Better Than You, de nieuwste plaat van Baxter Dury. De zoon van Ian Dury is en blijft een figuur en dat werd op het podium van de Lokerse Feesten meteen duidelijk. De man kwam strak in het pak op en toonde meteen zijn grootse charisma door als een echte crooner op het podium rond te lopen. Alleen kreeg dat croonergehalte toch zijn typisch Britse invloed toen hij een pint in zijn hand nam en als een echte pubganger zijn publiek vol arrogantie aankeek. Dat arrogante was er weliswaar enkel in zijn blik, want hij verklaarde meermaals zijn liefde aan het publiek. Dat was fijn, want dat haalde toch maar mooi in de miezer zijn beste dansmoves boven.

De mix van repetitieve punk en dansbare pop is een unieke mix, maar wel eentje die aanslaat. Zeker als de zwoele stem van Dury, die bij momenten aan Gainsbourg doet denken, wordt gecombineerd met de zachte vocals van de zangeres. Naast het catchy muzikale, was er ook een show waarbij Dury zijn kledij eens uitdeed en dan weer aan om uiteindelijk bij “Cocaine Man” een soort van pruik op te zetten samen met een camouflagevest. Het mag duidelijk zijn, samen met zijn absurde dansmoves heeft Baxter Dury een charismatisch voorkomen dat aanslaat. Dat hij afsloot met “Baxter (these are my friends)”, zijn samenwerking met Fred again.., bewees dat hij het publiek wilde laten dansen en dat lukte.

Ada Oda @ Club StuBru

De enige Belgische band op de affiche gisterenavond kwam uit Brussel. Ada Oda mag dan wel nergens airplay krijgen, door de plezante liveshows weet de groep toch telkens opnieuw zieltjes voor zich te winnen. Dat was op de Lokerse Feesten niet anders. De band speelde er namelijk opnieuw een heel strakke show waarbij catchy postpunk werd afgewisseld met hardere songs die voor een kleine moshpit zorgden. De mensen die even wilden schuilen voor het regenweer werden aangenaam verrast door het vijftal. Dat het allemaal in het Italiaans werd gezongen, zorgde zelfs voor een nog meer unieke sfeer. Zangeres Victoria Barracato bekende dat ze eigenlijk al een ticket had gekocht om Blur te zien, om dan later te ontdekken dat ze eigenlijk zelf hier mocht spelen. Dat ze op die manier genoot, zagen we doordat ze zelfs eens op de rug van de bassist kroop tijdens het zingen. Ada Oda’s missie om een nog groter publiek te bereiken leek in Club StuBru geslaagd.

Hot Chip @ Main Stage

Hot Chip moest de zon door de regen proberen krijgen. Helaas lukte dat niet, want de weergoden waren de band niet goed gezind. Toch probeerden de synthpoppers er alles aan te doen om de sfeer er goed in te krijgen. Dat begon al meteen extreem catchy met “Huarache Lights”, waarbij de synths zich goed in onze oorkanalen nestelden en Alexis Taylor als een roze cowboy meteen toonde dat hij een uitstekende frontman is. Daarna zakte de set een beetje in omdat er veel nieuw werk passeerde en het publiek zich wat moest verwarmen aan een pintje. Gelukkig heeft Hot Chip veel hits in zijn arsenaal en na de helft van de set zorgde “Ready for the Floor” voor een eerste euforie-explosie. Het was het begin van een tweede deel dat veel meer ambiance teweeg bracht en we zagen ook aan het publiek dat er meer gedanst werd. Bij “I Feel Better” danste zelfs bijna het volledige terrein mee en ook afsluiter “Over and Over” was een schot in de roos. Op die manier had Hot Chip toch maar mooi iedereen warm gekregen in het regenachtige weer.

Warmduscher @ Club StuBru

Warmduscher uit Londen had de lastige taak om tussen Hot Chip en Blur in Club StuBru te spelen en mensen die vooraan wilden staan bij Blur maakten deze lastige oversteek niet meer. Dat bleek een fout te zijn, want de band bracht een furieuze set waarbij de gitaren aan het ronken gingen. Frontman Clams Baker is één brok charisma en hierdoor liet hij de zaal ook meebouncen op de snedige muziek. De baslijn kreeg een prominente rol toegedeeld en kwam in Club StuBru ook heel vettig naar voor. Daardoor bracht Warmduscher ook iets smerigs, maar nooit werd het te vuil. De swagger die bij de band overheerst, werd ook duidelijk in Lokeren. Zeker toen er ook nog eens een tempo hoger werd geschakeld en het publiek iets wilder tekeer ging. Warmduscher bleek dus geen koude douche te geven aan de aanwezige fans, maar enkel maar te bevestigen.

Blur @ Main Stage

De enige naam waarvoor iedereen op de vijfde dag naar Lokerse Feesten kwam, was vanzelfsprekend Blur. De Britpoplegendes lieten de weide vol, heel vol, lopen waardoor het soms wat benauwelijk werd. Het volk moest en zou Blur zien, en dus was het zelfs bij dit wisselvallige weer over de koppen lopen. Stipt om kwart na tien waren de heren daar al en met “St. Charles Square” kregen we meteen een nummer uit de nieuwste plaat te horen. Een snedige track die de toon zette voor de rest van de show. Damon Albarn was namelijk naar goede gewoonte in zijn nopjes en verkende al snel het volledige podium om te kijken wat er zoal te beleven viel in Lokeren.

Met “There’s No Other Way” als tweede song in de set werd er meteen een klassieker geserveerd, waardoor de energie plots een boost kreeg. Het catchy nummertje uit de jaren negentig blijft zijn tijdloze gehalte behouden, waardoor het ook nu nog steeds als een paal boven water staat. Nadien moest er niet aan kracht ingeboet worden en ook Graham Coxon toonde wat voor een sterke gitarist hij wel niet is. Bij momenten waren zijn solo’s overdonderend en bij “Advert” smeet hij zijn instrument zelfs eens in de lucht terwijl hij daarvoor de versterkers al had opgezocht om de noisy sfeer te laten overheersen.

Want ook dat is Blur. Naast de hits en de herkenbare sound, kan het er ook heerlijk noisy en hard aan toe gaan. Zo bewees ook “Popscene”, dat live nog een stuk harder binnenkwam. Het grootste deel van het publiek bleef weliswaar tamelijk apathisch en dat was ook Albarn na een tijd opgevallen. Hij vertelde dat Belgen namelijk beter zouden moeten zijn dan de Fransen als het op enthousiasme aankwam. Dat liet niemand zich zeggen, al was het toch wachten op de echte hits voor iedereen echt onder stoom kwam. Aan de band zal het alvast niet gelegen hebben, want die stond van begin tot eind onder stoom. Toch waren er ook hier en daar schoonheidsfoutjes, met bijvoorbeeld een fout aan het begin van “End of a Century” en ook “The Narcissist” klonk niet altijd even correct.

Dat deerde weliswaar niet, want Blur bleef als een hogesnelheidstrein doorgaan met af en toe wat gebrabbel door Albarn tussendoor. Hij zocht zo nu en dan ook het publiek op en dook er zelfs meerdere keren in, waardoor hij als volksmenner nog steeds geen gelijke kent. Bij “To the End” liet hij een fan meezingen die de stress duidelijk niet onder controle kon houden. Toch zorgde het voor een schattig moment waarbij duidelijk werd dat Damon Albarn en ook de band van hun fans houden. De hoogtepunten in de set waren weliswaar bij de grootste hits. Zo was “Country House” een eerste moment van euforie en werd “Parklife” als een echt anthem door het volledige terrein meegezongen. Ook “Girls & Boys” en natuurlijk “Song 2” waren de bangers die iedereen die zelfs slechts voor de gelegenheid kwam kijken, meekregen. Dat het bij die hits af en toe meer druppelde, maakte het des te unieker.

“Tender” liet de volledige Lokerse Feesten nog eens goed meezingen, ook nadat het nummer op zijn einde kwam. Zelfs bij de iets rustigere songs was het publiek volledig mee en het viel op dat de band in de tien jaar dat ze weg was toch bekender is geworden. Het publiek was namelijk tamelijk divers, maar toch vooral jonger dan de afgelopen dagen. Blur spreekt dus nog steeds een nieuw publiek aan en blijft vernieuwend. “The Universal” was het epische sluitstuk van een set die voor iedereen bij de Lokerse Feesten met stip was aangeduid. De organisatie was duidelijk trots met deze act op de line-up en ook het publiek was duidelijk erg opgetogen. Dat er uiteindelijk een erg fijne set werd gespeeld waarbij alle hits passeerden, liet iedereen met een warm hart naar huis gaan.

Setlist Blur:

St. Charles Square
There’s No Other Way
Popscene
Tracy Jacks
Beetlebum
Trimm Trabb
Villa Rosie
Coffee & TV
End of a Century
Country House
Parklife
To the End
Barbaric
Girls & Boys
Advert
Song 2
This Is a Low
Tender
The Narcissist
The Universal