Als er één toonaangevend concept is op vlak van elektronische bassmuziek in de Lage Landen, is het wel Rampage. Het feest bestaat al sinds 2009 en ging van start in Trix, met toen al indrukwekkende headliners als Sub Focus, Sigma en Netsky. Enkele jaren nadien pakte het daar zijn koffers om te verhuizen naar de Lotto Arena en later het Sportpaleis. Het verband tussen de populariteit van drum-‘n-bass en dubstep in ons Belgenlandje en de feesten van Rampage is moeilijk te ontkennen, maar wat de oorzaak en wat het gevolg is, kan uiteraard niemand zeggen.
Desondanks liet het outdoordebuut op zich wachten tot 2019. Lange tijd bleef die editie de enige jaargang, nadat een coronavirus de baas speelde over het festivalvirusje. In 2021 sloeg de organisatie erin om met de ‘Free Party’ op een zeer korte tijdsspanne een waardig alternatief op poten te zetten, dat op 14 en 15 augustus van dat jaar meteen ook de langverwachte heropstart van de Belgische festivals betekende. Dit jaar is Rampage Open Air toe aan zijn derde editie en slaan het festival en zijn bezoekers opnieuw de tenten op in het vertrouwde Lommelse Kristalpark voor een vierdaags (drie festivaldagen en een campingparty op donderdag) ravefestijn. Donderdag en vrijdag gaven onder meer Apashe, Used en Wilkinson al het beste van zichzelf, en ook gisteren werden de beste artiesten zoals Murdock, A.M.C en Andromedik en een hele hoop soldiers – zoals de bezoekers zich noemen en genoemd worden – opgetrommeld om van Lommel de basshoofstad van België te maken.
Heel wat weekendbezoekers hadden dus al flink wat bassen achter de kiezen en hadden bijgevolg misschien al een licht piepje in de oren, maar wij startten ons Rampage-avontuur fris en fruitig bij Dualistic b2b Lexurus in de Dome. Twee heren van de Liquicity-familie is wat we verwachtten, maar op Lexurus bleef Dualistic niet wachten. De Nederlander raakte niet op tijd op het festival, al liet zijn wederhelft dat niet aan zijn hart komen. Dat hart verloor hij trouwens aan het genre in 2012. Sinds toen droomde de pianist van oorsprong ervan om actief bij te dragen aan de scene. Zo gezegd zo gedaan, en dus zijn melodieën logischerwijs nooit ver te zoeken. Euforische geluidsgolven als “Off The Ground” van Sub Focus in een dubbeldrop en een remix van “Miracle” van Calvin Harris verwelkomden ons in het Kristalpark. Twintig minuten na afspraak tekende Lxurus dan toch present en kon de lichttechnicus de ‘Dualistic b2b Lexurus’-visual dan toch bovenhalen. Dimensions remix van “Rhyme Dust” en uiteraard “Continua” en “Waveline”, beide samenwerkingen van de heren, warmden de festivalvloer aan het hoofdpodium op voor de rest van de dag.
Ook onze lichaamstemperatuur steeg en de eerste druppeltjes zweet baanden zich een weg door onze poriën. Om even wat lucht te scheppen, trokken we naar de Tunnel-stage. Daar was de Inceptionz showcase aan de gang: een b2b van vijf dj’s die om beurten een minisetje draaiden. De dj’s boksten tegen elkaar op in een battle, waarvoor feestconcept Inceptionz haar spelpionnen haalde bij Exert: een label voor jonge talenten dat al tracks van Captain Bass, Used en Primate uitbracht in het verleden. Wanneer we aankwamen was Premium aan zet. Hij vertegenwoordigde met jump up een van de hardste drum-‘n-basssubgenres. Na twee dagen aan zware bassen zullen de krekels hier op de wei al wel naar andere oorden gevlucht zijn, maar de Brit haalde hun kenmerkende geluid met plezier terug. Hoge toontje en piepjes kenmerkten de showcase, die vol energie zat en daarmee ook een overvolle stage trok. Ook Noir slaagde er nadien in om met zijn chaotische sound de relatief kleine stage te laten blijven uitpuilen van het volk.
Na een frietje en een paar ritjes in de gratis kermisattracties trokken we terug richting de mainstage, waar Freaks & Geeks de playknop net had ingedrukt. Het duo uit het Verenigd Koninkrijk bestaat voor de helft uit Doctor P, die later nog in de dubsteptent draaide. De eerste releases van de heren kwamen uit via Rampage Recordings, dus was de band met het festival er al. Desondanks bleef het de afgelopen tijd redelijk stil op muzikaal vlak. Vorig jaar bleef de hongerige maag van fans leeg, maar met hun Genesis-ep stoomde het duo zich met vijf nieuwe, sterke nummers klaar voor hun allereerste zomertour. Tegenwoordig brengen ze hun sterke vocalgedreven, melodische dancefloor drum-‘n-bass uit via Elevate Records, waarbij ze vertrekken van invloeden uit de tweede dnb-golf die Pendulum, Noisia en Chase & Status teweeg brachten rond 2010. Hitjes als “Freefalling” en “Waiting For You” deden het goed, al waren er nog heel wat vierkante meters beschikbaar om op te dansen. Daar probeerde Freaks & Geeks verandering in te brengen met een gevarieerde mix van eigen werk, meezingbare culthits en hier en daar een vleugje snelle, hectische techno. De overgangen waren simpel, maar feilloos en na kers op de taart “Elemental” konden we concluderen dat we een van de betere sets van de dag, en misschien wel van het weekend zagen.
Intussen was Andromedik aan zijn set begonnen, en zijn opmars binnen de scene is ook bij de Rampage soldiers niet onopgemerkt gebleven. Wanneer we op de tent afstapten leek er geen millimeter plaats meer over te zijn, maar gelukkig was er nog wat plek achter de dj-booth. Die stond namelijk in het midden van de tent, opgesteld in een 360 graden setup. Wij stelden ons dan maar op richting de rug van Axel Demarbaix, die zijn gekende stijl doorheen de Moon-stage loodste. Een en al positieve vibes drongen onze oren binnen in de vorm van een remix van “Conciousness”, “Time” en zijn splinternieuwe kijk op “champion” van blackwave.. Helemaal gas terugnemen zouden we deze set niet noemen, maar hij paste wel net iets beter bij het begin-van-de-zomer-gevoel dan de meeste sets die gisteren al de revue passeerden. Doordat onze landgenoot de nummers in de mix zo goed op elkaar afstemde, hadden we soms niet eens door dat de volgende track alweer aan de beurt was. Zo vloog het uurtje in de Moon naar het Andromedikstelsel voorbij voor we het beseften.
Een rustpauze was ons – hoewel ingepland – niet gegund, want met wat happy hardcore trok Culture Shock ons terug de Dome in. De Britse dj en producer is een ervaren rot: hij zit al in de scene sinds 2004, nadat hij voor het eerst in aanraking kwam met het genre via Londense piratenradiostations. Een cultuurshock was de overgang van Andromedik naar deze set echter niet, want de specialiteit van beide producers ligt bij melodische drum-‘n-bass. “Panic Room” en ook de graaggebruikte sample van “Children” van de inmiddels overleden Robert Miles ontsnapte niet aan de handen van de producer. Ook hij waagde zich aan een versie, in de vorm van een remix voor “REACT” van Switch Disco en Ella Henderson, en die deed het kwik in de tent – samen met de dubbele drops – nog wat stijgen. Ook de lichtshow bouwt steeds meer op richting hoogtepunt. Een voor een schoten er meer lasers door de tent, en ook de moving heads die eerder nog onopvallend aan de stellingen hingen, lieten nu hun felste kleuren zien. Energieke melodieën en kurkdroge technobeatjes waren ons deel, en als we de sfeer in de tent mochten geloven wanneer de eerste tonen van “Mr Happy” door de boxen schalden, zullen we daar niemand over horen klagen.
In dubstepstage Storm ging het intussen letterlijk een Level Up. Deze dj uit Los Angeles is niet vies van grote podia: met Lost Lands, Electric Forest en nu dus ook Rampage op haar palmares stond ze op zowat elk groot bassfestival. Haar hyperkinetische sound maakte ze wat toegankelijker door er vocals van EDM-klassiekers aan toe te voegen. Zo kregen onder andere “Levels” van Avicii, “Heroes” van Alesso en “Secrets” van Tiësto en KSHMR een vettig dubstepsausje over zich heen. Het was een en al headbangen wat de klok van intussen half tien sloeg. De show werd gekruid door kinderlijke animatievisuals met een creepy randje, die geprojecteerd worden op de grote ledwall waaruit eigenlijk de volledige stage was opgebouwd. Hoewel we in de Storm stonden, drong er ook wat hard techno en psytrance binnen in de setlist van Level Up, waardoor toch ook niet-dubstepliefhebbers hier hun gading konden vinden.
De die hard dnb-liefhebbers vonden we niet in de Storm; die hadden zich rond de booth van de Moon genesteld en genoten van de beats van Craze, die onder andere de onuitgebrachte samenwerking tussen Bou en Chase & Status in het rond stuurde. Plaats genoeg om te dansen, en dat werd dan ook gedaan: frontrow, aan de ledschermen aan de zijkant en ja, zelfs in de vip. In al zijn onregelmatige ritmes wisten wij nog net de weg te vinden en zo kroonde Craze zich tot onze ontdekking van de dag. Geen commerciële drum-‘n-bass, maar pure undergroundbeats van deze verborgen parel. Het indrukwekkende scratchwerk kregen we er gratis bij.
De Bambootent sprong ’s middags al in ons gezichtsveld, en omdat ze er zo mooi uitzag konden we het niet laten om er even een kijkje te gaan nemen. Haar naam heeft de tent alleszins niet gestolen: alle steunpilaren bestaan uit bamboe en de gele constructie op het dak heeft ook iets oosters. Zo ver moeten we het echter niet gaan zoeken op muzikaal vlak. De Brugse Jane Muss liet het tentzeil daveren met haar beenharde techno en core, al leek er in de loop van de dag toch een subwoofer het te hebben begeven als we het geluid mochten aanhoren. Het harde technogenre verovert deze zomer de festivals, al was Rampage de echte hype vorig jaar al voor. Logischerwijs maakt de stage dit jaar zijn comeback en heeft hij ook een grondige makeover gekregen. Naarmate Muss’ set vorderde, transformeerde de trancy techno in beukende techno en zo werd de Bamboostage waardig afgesloten om middernacht.
In de Dome, de Moon en de Tunnel ging het feest nog een uurtje door, dus trokken we naar A.M.C om de laatste drums en bassen tot ons te laten komen. MC Phantom instrueerde ons om 180 graden te draaien en zo kregen we ook eens een set vanaf de andere kant van de centrale stage. A.M.C’s mixtempo lag verschroeiend hoog, maar echt overtuigen deed hij niet. Zijn muziekselectie was uitgebreid, maar iets te eentonig om nog te boeien op het late uur. Onze benen gingen door op automatische piloot en het was dan ook vanuit een ver uithoekje van ons lijf dat we met moeite nog wat energie puurden. Ook qua lichtshow werden we lang niet zo overrompeld als in de Dome. Voor de grootte van de stage mocht dat iets meer zijn, al bleef het 360 gradenconcept wel een speciaal en geslaagd format.
Terwijl de kampeerders de afterparty of hun tent opzochten, gingen wij terug richting auto. Rampage zette opnieuw een sterk festival neer, met enkele sterke sets van onder meer Freaks & Geeks, Level Up en Craze. Ook was het een fijne extra dat de zes kermisattracties op het terrein allemaal gratis zijn en dat we daarnaast ook onze beker of flesje konden vullen met tapwater zonder daarvoor te moeten betalen. Verder zijn alle stages lekker dicht bij elkaar, waardoor we vlotjes konden switchen tussen verschillende podia. Wel had het festival iets beter kunnen nadenken over de timetable, aangezien het op bepaalde momenten aan een stage enorm rustig was, terwijl het elders over de koppen lopen was. Ook iets meer bars en toiletten waren welkom geweest, maar daarmee is ook alles gezegd. De organisatie kan terugblikken op een meer dan geslaagde zaterdag en wat ons betreft: Salute, Rampage soldiers!
