Pinkpop 2023 (Festivaldag 1): Extra laag roze

Pinkpop, het roze feest der gezelligheid, is weer aangebroken. Ondanks het warme weer en de brandende zon liep ook dit jaar de oude renbaan in Landgraaf weer vol en kon de organisatie spreken van een geslaagde eerste dag. Met Electric Callboy, Editors en The War on Drugs stonden er namelijk klappers van jewelste op de line-up van de eerste dag. Als klap op de vuurpijl kwam ook P!nk langs om de vrijdag te voorzien van een extra laag roze. Of wij even enthousiast waren als de grote bazen van het festival, kom je hieronder te weten.

Madoux @ Tent Stage

Terwijl het terrein nog grotendeels moest ontwaken, stond de eerste act al om klokslag twaalf uur klaar. Madoux, die tijdens de uitreiking van de Limburgse Popprijzen werd uitgeroepen tot de belofte van het jaar en zo het felbegeerde plekje wist te bemachtigen, mocht drie kwartier lang het achterste van haar tong laten zien terwijl ze de dag op gang trapte. Tijdens onze laatste ontmoeting in 2021 lukte het haar niet om ons drie kwartier lang te overtuigen, maar eenmaal op de festivalweide van Pinkpop leek van dat gebrek geen sprake meer. Ze oogde zelfverzekerd, bracht de nummers met passie en zat er zelden naast. Ondanks dat we pas twee jaar verder zijn, merkten we aan alles dat ze flinke stappen heeft gezet en dat de status van ‘Belofte van het Jaar’ meer dan verdiend is. Wel zijn de vele babbels tussen de nummers gebleven, waardoor het op sommige momenten eerder op een gezellige ‘spoken word’-voorstelling leek dan op een daadwerkelijk popoptreden.

Lauren Sanderson @ Stage 4

Toen Madoux haar laatste noten zong, trokken wij onze zevenmijlslaarzen aan om richting Stage 4 te gaan. In tegenstelling tot de andere drie podia, ligt deze stage niet meteen dichtbij de oude renbaan, maar aan de rand van het festivalterrein. Hierdoor konden we nog net de laatste helft van Lauren Sanderson zien en van haar zangkunsten genieten. Of ja, zangkunsten… Het waren eerder de playbackkunsten waarmee we het moesten doen. Sanderson liet de backingstrack het zware werk doen en gebruikte haar eigen stem vooral tussen de nummers door, toen ze meerdere malen het publiek bedankte voor zijn aanwezigheid. Een gemiste kans, waardoor wij al vroegtijdig vertrokken om ons klaar te maken voor de volgende show.

Picture This @ North Stage

We maakten rond half twee de eerste stop aan het hoofdpodium van Pinkpop. Waar het in de Tent Stage nog aardig te doen was en we op het terrein bij Stage 4 hier en daar schaduw konden vinden, was het terrein van de hoofdpodia een warme, kale vlakte. Maar dat mocht de pret niet drukken, want de heren van Picture This maakten zich klaar om ons een vijftigtal minuten te vermaken. De Ieren hebben zich in eigen land ondertussen opgewerkt naar rijzende rocksterren, maar kennen op het Europese vasteland tot op heden nog niet dezelfde status. Dit jaar kan echter hun grote doorbraak betekenen, want met een tas vol nieuw werk en een volle festivalkalender lijken de kaarten goed geschud te zijn.

Ook gisteren lagen die kaarten in de juiste volgorde. De groep startte sterk met het vers uitgebrachte “Red Lights”, dat kreeg, ondanks de warmte, het publiek in beweging en er werd stevig gedanst op het dorre, droge gras. Wel merkten we al snel op dat de artiesten op Pinkpop op de praatstoel zaten, want net als eerder op de dag werd ieder nummer geflankeerd door minutenlange monologen. “Get On My Love” kreeg de handen op elkaar en toen de vaste afsluiter “Take My Hand” werd ingezet, kon je merken dat de weide vele fans herbergde. Ondanks de vele babbels gaven de mannen uit Athy een prima performance. De eerste stap is gezet, nu wordt het tijd om de status uit het eigen land doorheen Europa te verspreiden.

Op donderdag 29 juni staat Picture This op Rock Werchter, op zaterdag 4 november in La Madeleine in Brussel en op woensdag 29 november in de Melkweg in Amsterdam.

Maisie Peters @ Tent Stage

Wie graag wat schaduw opzocht, kon daarvoor terecht in de Tent Stage. Wie daarbovenop ook nog eens fan was van toffe poprock, had dubbel prijs. Maisie Peters gaf in de vroege namiddag namelijk haar eerste Europese festivalconcert ooit, en daar had de jonge Britse duidelijk zin in. De zangeres verwierf heel wat naambekendheid doordat Ed Sheeran haar oppikte, haar vastlegde onder zijn label en ze daarna ook mee op tournee nam, al zal ook haar fijne set op Pinkpop ervoor gezorgd hebben dat ze wat extra hartjes wist te veroveren. Erg veel vernieuwends bracht Peters weliswaar niet – een nummer als “Not Another Rockstar” vertelt bijvoorbeeld nog maar eens het verhaal van een slecht liefje -, maar dat betekende gelukkig ook niet meteen iets slecht. De Britse huppelde een uur lang gigantisch enthousiast over en weer voor de opblaasbare letters die ‘The Good Witch’ spelden, waardoor ze bijgevolg soms vergat dat ze moest zingen, maar dat maakte haar aanstekelijke schattigheid dan weer goed.

Die letters spelden overigens ook de titel van haar tweede album dat volgende week het levenslicht ziet, maar waaruit we gisteren al enkele voorsmaakjes te horen kregen. Zo zorgt Maisie Peters samen met haar driekoppige band anno 2023 alsmaar meer voor de rock in het woordje pop, waarbij ze zelf ook af en toe de gitaar ter handen namen. Die positieve energie sloeg ook over op een matig gevulde Tent, die met mondjesmaat meeklapte of wuifde. Dromerig zoals in “Villain” of energiek zoals in het voor het eerst ooit live gebrachte “Run”; de Britse hield Pinkpop een uurtje lang bezig met haar toffe festivalset. De hoogtepunten van het weekend zal ze misschien niet halen, maar ze toverde wel een glimlach op ons gezicht.

Op maandag 26 en dinsdag 27 februari 2024 staat Maisie Peters respectievelijk in Paradiso in Amsterdam en TivoliVredenburg in Utrecht.

Electric Callboy @ North Stage

Om vier uur arriveerde de Tekknotrein van Electric Callboy op het Pinkpopterrein, met als eindbestemming de North Stage. Voorafgaand aan het festival stond de act bij ons met een dikke, rode lijn omcirkeld. Niet alleen door het afgelopen album TEKKNO, wat mede ervoor heeft gezorgd dat de band is gegroeid tot het feestbeest dat het nu is, maar ook omdat dit een van de eerste keren was dat de groep op een festival stond dat niet gedomineerd werd door harde gitaren.

Met maar liefst vijf confettimomenten en diverse verkleedpartijtjes lukte het de band om het voltallige publiek mee te krijgen. Toen de groep het gaspedaal echter volledig intrapte bij nummers als “Spaceman” en “Hurrikan”, merkten we dat sommige festivalgangers de drukte van de Duitsers niet gewoon waren. Ergens wel begrijpelijk, want de coreband is een van de hardste bands die ooit op Megaland hebben rondgelopen. Bij “We Got the Moves” werden voor de laatste keer nog eens de verkleedpakjes opgehaald en de moshpit ingezet. Electric Callboy bewees dat je met harde muziek ook prima een hoofdpodium kan domineren en wij hopen de band vaker te mogen verwelkomen op mainstream festivals.

Op zondag 13 augustus staat Electric Callboy op Alcatraz Open Air, op zondag 5 november op The Rock Circus in Den Bosch.

The Haunted Youth @ Tent Stage

Terwijl Electric Callboy het grote veld op stelten zette, liep de Tent Stage voor een eerste keer helemaal vol, en dat voor een Belgische band. The Haunted Youth kan ook buiten de landsgrenzen op een alsmaar groter wordende fanbase rekenen, met Pinkpop als een van de eerste festivals van de zomer die dat bevestigde. Het recept van Joachim Liebens en zijn band kennen we ondertussen maar al te goed, maar vervelen doet het gelukkig nooit. “Broken” was er meteen boenk op en wat volgde was een lange trip. Dat mag vrij letterlijk genomen worden, want The Haunted Youth deed de hitte aanvoelen als een soort langgerekte koortsdroom, waarbij euforische klanken, dromerigheid en postrock centraal stonden.

Dat laatste vindt alsmaar meer zijn weg in de sets van de band; meer bepaald in de vaak epische breaks in de nummers. “House Arrest” stak op die manier bijvoorbeeld het vuur aan de lont voor het nieuwe “Into You” en het daaropvolgende “Teen Rebel”. Pinkpop surfte van dan af mee op een golf van spelplezier en intensiteit, met spontane meeklapmomentjes tot gevolg. Liebens trok even later zijn t-shirt uit, maar haalde met “Riptide” ook een beetje de flow uit de set. Gelukkig was dat van korte duur, want het sterk gebrachte “Song Hanne”, de cover van Empire of the Suns “Walking on a Dream” en klassieker in wording “Coming Home” scoorden dan weer hoge punten. The Haunted Youth kan met andere woorden ook in Nederland van heel wat succes genieten, zonder daarbij te beginnen zweven. Of om het iets simpeler te zeggen: het Alkens dialect van Liebens klonk ook in Landgraaf even sappig.

The Haunted Youth speelt komende zomer heel wat shows in binnen- en buiteland. Waar en wanneer je de band precies aan het werk kan zien, vind je op de website.

Niall Horan @ South Stage

Voor de mensen die het niet weten: op Pinkpop liggen de North en South Stage recht tegenover elkaar, waardoor je slechts 180 graden moet draaien om de volgende act te zien. Dat is echter niet het enige wat honderdachtig graden draaide op de warme vrijdagmiddag, want ook qua muziekstijl liggen Electric Callboy en Niall Horan, die de volgende artiest op onze planning was, lijnrecht tegenover elkaar. Het muzikale geweld dat een uur lang de North Stage in zijn greep hield, werd de daaropvolgende zestig minuten afgewisseld met de uiterst dansbare tonen van de Ierse wereldster.

De zanger in kwestie bracht afgelopen week zijn langverwachte derde album The Show uit en haalde een uur lang alles uit de kan. Waar oud-boybandcollega Harry Styles vaak overkomt als een muzikaal explosief, hield Niall het een stuk ingetogener ten opzichte van de man waar hij jarenlang een podium mee deelde. Zo werd “This Town” mooi klein gebracht, terwijl het ondersteund werd door de vele stemmen die de weide rijk was. Horan maakte de naam van dit laatste album waar, want hij gaf een show waar je U tegen zegt. Na het aanstekelijke slotnummer “Slow Hands” mocht de artiest onder luid applaus de backstage opzoeken. Als de vervolgcarrière van de One Direction-leden een Olympische wedstrijd was, dan kreeg Niall wat ons betreft de zilveren plak. De gouden medaille is en blijft voor Harry, ook al begint Horan stevig in zijn nek te hijgen.

Op donderdag 7 maart 2024 staat Niall Horan in het Sportpaleis, op woensdag 27 en donderdag 28 maart in de Ziggo Dome.

The Hu @ Tent Stage

Om de hitte te ontlopen, doken we terug de Tent Stage in waar de folkmetalband The Hu op het programma stond. Het bonte gezelschap uit de hoofdstad van Mongolië staat al jaar en dag bekend om het brengen van liederen in hun eigen taal, gecombineerd met de nodige keelzang. Dit alles samen creëert een unieke stijl die ze zelf omschrijven als hunnurock. Ondanks dat waarschijnlijk slechts een enkeling in het publiek de taal begreep, liep de tent voorafgaand aan het optreden toch aardig vol. Toen het achtkoppig gezelschap onder thematische intromuziek zijn intrede deed, merkten we al snel dat dit geen gewone band was.

Of het nu lag aan de diepe klanken in de zang of de keuzes voor lokale instrumenten zoals een morin khuur; de band kreeg het publiek vanaf de eerste minuut mee. Wel ontbraken de uitgedoste krijgeroutfits, maar dat zien we voor op een hete dag als gisteren door onze vingers. Toen de groep het publiek aanwakkerde om mee te schreeuwen, gingen de nodige kelen wijd open en klonk er uit alle hoeken gebrul. De cover van Metallica’s “Sad but True”, die uiteraard in eigen taal gezongen werd, wist het publiek te amuseren en ook met “Wolf Totem”, waarmee de band internationale bekendheid vergaarde, kregen ze de handen op elkaar. Eén ding mag zeker zijn: The Hu heeft tijdens dit optreden een aantal nieuwe fans aangetrokken en wij kunnen niet wachten om de Mongolische krijgers nogmaals te zien.

Op vrijdag 30 juni staat The Hu op Rock Werchter.

The War on Drugs @ South Stage

Toen de avond op gang kwam, betrad The War on Drugs het podium. Doordat de band zowat altijd weet te imponeren, trokken we vol vertrouwen richting de South Stage. We zullen echter niet lang rond de pot draaien: onze verwachtingen lagen misschien ietsje té hoog. En we waren klaarblijkelijk niet alleen, want voor merendeel van het publiek was het eerder een verplicht nummertje dan een act waar iedereen naar uitkeek. De band zat er, waarschijnlijk dankzij de slechte geluidsmix, vanaf het eerste moment niet lekker in en dat straalde af op de aanwezige toeschouwers, want daar kwam amper respons van. Natuurlijk waren de hits die The War on Drugs bracht leuk en meezingbaar, al was het wat ons betreft net iets te veel van de makke kant.

Dat had misschien ook gewoon te maken met het feit dat de band gisteren een beetje een vreemde eend in de bijt was, gesandwicht tussen een reeks energieke popsterren. The War on Drugs kon ons op die manier niet imponeren, maar zonder allerhande extra’s lieten de Amerikanen wel gewoon de muziek spreken; iets waar ze naarmate de set vorderde, wel beter in werden. Lange solo’s in afsluiters “Under The Pressure” en “I Don’t Live Here Anymore” toonden serieuze kwaliteit aan, maar kwamen misschien ietsje te laat.

Op vrijdag 24 juni staat The War on Drugs op Live /s Live in Antwerpen.

Editors @ North Stage

We hadden het al vaker gemerkt deze dag, de acts die na elkaar speelden kwamen qua stijl zelden echt goed overeen. Waar de show van The War on Drugs redelijk tam was, was die van Editors dat allesbehalve. Lichtshows, felle acties van de frontman en de ondergaande zon zorgden ervoor dat het concert de hele weide kon bekoren. Voor de groep, die bekend staat als een van de betere zogeheten festivalbands, is het ondertussen al de zesde keer dat ze op het festival van Pinkpop mocht aantreden, waardoor ze langzaam een onderdeel worden van het meubilair. Nog altijd merkten we echter dezelfde energie als bij de eerste editie. Het viel ons wel op dat de Britten het vooral moesten hebben van hun oudere werk. “Munich” kon rekenen op een respons waar iedere artiest van droomt en we weten zeker dat de festivalklassieker “Papillon” een piek liet zien op de seismometers rondom Landgraaf. Editors bewees nogmaals dat het de perfecte act is voor ieder festival.

Op vrijdag 30 juni staat Editors op Rock Werchter.

P!nk @ South Stage

Pinkpop, of moeten we dit jaar P!nkpop zeggen? Het festival dankt de naam aan het Pinksterweekend, maar wordt al enkele jaren niet meer rond de christelijke feestdag gevierd. Toch heeft de naam dit jaar extra betekenis en dat komt allemaal door de vrouw die zich dit jaar tot headliner heeft geknokt. Ondanks dat de Amerikaanse zangeres haar naam deelt met het festival, stond ze slechts één keer eerder op het programma. In 2010 was het een knalfeest van jewelste, waarbij ze de gekste capriolen uithaalde en vaak aan touwen de lucht in ging. Ook tijdens deze editie van Pinkpop bleef ze niet aan de grond en verkoos ze meer dan eens het luchtruim door over het publiek te zweven als een dartelende duif. Niet dat ze die op de broeierige vrijdagavond nodig had, want ze had ons waarschijnlijk ook zonder die randzaken twee uur lang kunnen vermaken.

Dat P!nk de meeste tijd kreeg van de drie headliners was op zich niet erg, de popkoningin wist namelijk geen seconde te vervelen en toverde een waar spektakel uit haar hoge hoed. Ook de productie was om over naar huis te schrijven. Aan alles was gedacht, van de visuele effecten en talloze achtergronddansers tot aan vuur en vuurwerk. Naarmate de set vorderde, merkten we pas hoe groot de bak aan hits is die de Amerikaanse heeft. Steeds lukte het haar om er boenk op te zitten en legde ze de lat nummer na nummer hoger. Wel merkten we hier en daar wat technische foutjes in de vorm van gemiste of licht valse zangtonen, wat natuurlijk geen schande is als je ongeveer iedere vierkante meter van het podium al rennend verkent. Ook dochter Willow was meegevlogen en mocht in Nederlands Limburg samen met haar moeder “Cover Me In Sunshine” zingen, wat bij menig toeschouwer zorgde voor een ‘aawh’-reactie. Waar vroeger het festival vaak werd afgesloten met gitaren-act, slaagde P!nk erin om de bezoekers met een fijn gevoel richting de camping te sturen.

Op zaterdag 17 juni staat P!nk op Werchter Boutique.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Deze recensies werden geschreven door Bryan Boomaars en Lucas Palmans.