Soms heb je van die artiesten of bands die eigenlijk geen introductie meer nodig hebben. Een van deze bands is Electric Callboy. De groep heeft, mede door de aanpassing van hun naam, duidelijk afscheid genomen van hun oude imago en stijl. Waar vroeger vaak simpele metalcore gemaakt werd met hier en daar een artistieke uitspatting, wordt nu sinds een aantal jaar de ‘electronicore’-weg ingeslagen. Het muzikale sextet uit Castrop-Rauxel vond het, na enkele singlereleases die stuk voor stuk viraal gingen door de videoclips, daarom tijd voor een nieuwe plaat.
Dat de band een nieuwe weg insloeg, is al duidelijk hoorbaar in de singles voorafgaand aan de release van het album. De band heeft sinds “Hypa Hypa” en de toevoeging van zanger Nico Sallach de partysmaak goed te pakken, en dat laat ze maar al te graag horen. De plaat kent een succesvolle start met de opzwepende hits “Pump It” en “We Got the Moves”, die meteen de toon zetten en laten horen wat je kan verwachten van het album. Na een ijzersterk begin gaat de groep de poppunkkant op met “Fuckboi“. Het geschreeuw en de luide gitaren worden ingewisseld voor zwoele vocals en een rustige gitaarriff. De toevoeging van Conquer Divide was de juiste keuze; je kan duidelijk voelen dat er chemie aanwezig is tussen de twee bands. Deze song is echter over het gehele album gezien misschien de vreemde eend in de bijt. Het is een dertien-in-een-dozijn-poppunknummer dat eigenlijk te soft is voor een plaat met dit energieniveau.
Gelukkig dendert de Electric Callboy-trein snel door en komen we terecht bij “Spaceman”, waarbij rapper FiNCH zijn intrede doet. Het nummer begint rustig, maar ontpopt zich al gauw naar een waardig Electric Callboy-niveau. De Russische hardbass die volgt, zou zeker niet misstaan in een willekeurige underground discotheek in Berlijn. Als vervolgens de gitaren erin vliegen, gaat het helemaal los en wanneer de zanger de tekst ‘Oh, I’m raving like a maniac’ scandeert, kan je bijna niks anders doen dan hun voorbeeld op te volgen en zelf ook een rave starten.
Op de tweede helft van de plaat komen we voor het eerst songs tegen die nog niet eerder zijn uitgebracht. Met “Mindreader” en het Scooter-achtige “Tekkno Train” wordt steeds een andere afslag genomen binnen de EDM. Allen beginnen met een flinke dosis elektronische beats om vervolgens vergezeld te worden door het nodige gitaarwerk, een trend die je over het gehele album ziet. Ook “Parasite” is daar geen uitzondering op. Het begin klinkt als een mix van willekeurige techno-dj om vervolgens na een twintigtal seconden vol de grunts in te clashen. Dit nummer heeft alles in zich om de nieuwe hit van de band te worden en steekt met kop en schouders boven de rest van de nog niet eerder uitgebrachte songs uit. Een zeer welkome aanvulling voor de setlist tijdens liveconcerten.
Een van de meest gehypete bands van de afgelopen jaren stelt verre van teleur. TEKKNO, dat uitgebracht werd door Century Media, is een mengelmoes van verschillende stijlen en genres, maar vormt toch een groot geheel vol met nummers die uit volle borst meegezongen kunnen worden tijdens het volgende festivalseizoen. De nieuwe weg die de band inslaat, slaat aan en lijkt er eentje te zijn waar de groep op voort kan borduren. Aankomend voorjaar staat Electric Callboy voor hun grootste Europese tour tot nu toe, met optredens in onder andere de 013 in Tilburg (28 februari en 1 maart) en in de Lotto Arena (2 maart). Met dit nieuwste album onder hun arm zijn ze meer dan klaar om het muzieklandschap te veroveren.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
