Het is haast niet te geloven dat Sigur Rós’ meest recente album Kveikur reeds in 2013 uitkwam. In tussentijd kregen we natuurlijk nog wel wat wat intermezzo’s in de vorm van onder meer Route 1 (24 Hour Version) en soloprojecten voorgeschoteld, maar de honger volledig stillen, deed het nooit. De klank en kleur van de muziek die de IJslanders aan de mens brengen, zitten nog steeds bij ieder beetje muziekliefhebber fris in het geheugen en in tussentijd is weinig verschenen dat de band op het vlak van sfeerschepping weet te benaderen. Het nieuwe ÁTTA, dat nog maar zopas werd aangekondigd, is het achtste studioalbum op het palmares en die titel betekent dan ook niet meer of niet minder dan ‘acht’ in de IJslandse taal.
De bezetting van de van de band heeft doorheen de bijna drie decennialange geschiedenis van Sigur Rós al heel wat verschillende vormen aangenomen, maar voor dit nieuwe werk grijpt men maar al te graag terug naar de formule die tot de mooiste resultaten leidde: vaste bandleden Georg Hólm en ook Jónsi, die gitaar en – belangrijker nog – zang voor zijn rekening neemt, en terug van weggeweest: Kjartan Sveinsson. Het drietal kon voor ÁTTA beroep doen op de diensten van het London Contemporary Orchestra, dat voor opname van deze plaat mee de studio’s indook. Meervoud inderdaad, want naast de eigen Sundlaugin Studio en verschillende plaatsen in de VS, mocht ook de Abbey Road Studio eraan geloven. Uitkomst van dit alles: een Sigur Rós dat tegelijk zelden meer kracht en meer breekbaarheid uitstraalde.
Albums van Sigur Rós zijn altijd een beetje als ontdekkingsreizen doorheen nieuwe werelden. De licht elektronische hoekjes en kantjes in openingstrack “Glóð” lijken je uit de reële wereld te zuigen om je in sneltempo af te voeren richting poorten van weer een nieuw, onontdekt rijk. Bij het daaropvolgende “Blóðberg” aangekomen, helpen de verschillende strijkers met regelmatige crescendo’s je over een desolaat gebied van woestijn en rotsen dwalen. “Skel” doet ons even opkijken naar een wondermooie oase, die aan de horizon lijkt te verschijnen. Jónsi’s falsetto weet hoop op te wekken en de piano zorgt voor een terugkeren van de rust. Of het al dan niet om een fata morgana gaat, is niet helemáál duidelijk, want daarna wordt de sfeer weer wat grimmiger en breekt de chaos uit in “Klettur”. Deze laatste duurt ons iets te lang en flirt met behulp van zijn repetitiviteit met het vervelende. Na deze kleine struikeling wordt koers gezet richting nog meer mooie plekjes, waarvan we het bestaan nog niet van kenden.
De luisteraar tot in het diepste van zijn ziel raken, zonder dat die ook maar een snars begrijpt van wat Jónsi precies uitkraamt in zijn IJslandse en verzonnen taal, dat is iets dat Sigur Rós kan en reeds bewezen heeft. “Andrá” doet dat en zorgt ervoor dat de niet te begrijpen taal toch verstaanbaar wordt en ieders hart zachtjes afbrokkelt en tegelijk weer gelijmd. De akoestische gitaar die middenin opduikt is het ideale stapje terug om daarna op te bouwen naar een prachtig slot. Met “Fall” laat de band zien dat ze ook kan uitblinken in minimalisme en het niet per se grootse orkesten moeten zijn, maar ook kan boeien met niet veel meer dan piano, sustainpedaal en Jónsi’s zangkunsten.
Het IJslands trio levert een plaat af waarbij andermaal sfeerschepping centraal staat. ÁTTA is het type plaat dat je best in één ruk uitluistert, en niet hier en daar eens een nummertje ervan opzet, want dan krijg je niet de tijd en ruimte om te bekomen van je jetlag van de reis richting Sigur Rós’ universum en je er volledig te settelen. Op sommige momenten slaagt de band er in om diep te ontroeren, maar slaagt ze er anderzijds niet in om de adem volledig af te snijden en voorgaande albums als Ágætis Byrjun en Með Suð Í Eyrum Við Spilum Endalaust te evenaren.
Deze nieuwe laat zich ongetwijfeld live makkelijk vertalen naar een ervaring die alle zintuigen weet te prikkelen en daar zal de band handig gebruik van maken. Ze trekt dan ook komende maanden door Europa met het London Contemporary Orchestra. Wie hierbij wil zijn moet snel zijn: in de Benelux kan je je enkel nog op de wachtlijst zetten voor tickets voor het Holland Festival in Amsterdam. Ook passeert de band Rock Werchter, al zal deze show geen deel uitmaken van hun ‘Orchestral Tour’. Toch raden wij aan zaterdagavond zeker The Barn niet links te laten liggen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Andrá”, ons favoriete nummer van ÁTTA, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
