© CPU – Fleur De Backer
De Duits-Nederlandse Luna Morgenstern is een opkomend muzikaal talent en mag momenteel het voorprogramma van Froukje verzorgen. Met haar elektronische popmuziek zorgt ze voor catchy nummers die ook nog eens een sterke betekenis hebben. Haar recentste nummer “Jealous” werd goed ontvangen en hiermee ontdekt de artieste ook verder haar eigen muzikale identiteit. Nu de release van haar nieuwste ep nadert, mochten wij in gesprek gaan met haar om enkele vragen te stellen.
Binnenkort volgt de release van een nieuwe ep, kan je ons daar iets meer over vertellen?
Over een week, 9 juni, komt mijn ep Dance Dance (Don’t Go) uit. Op 8 juni gaan we een ep release party geven waar ik allemaal vrienden en collaborators, mensen die dus mee hebben gewerkt aan de ep, uitnodigde. Het is ook open voor het publiek. Ik ben echt super blij dat we het op die manier kunnen doen omdat de eerste ep die ik uitbracht, uitkwam tijdens covid. Het voelt heel nice om het deze keer echt te vieren samen met mensen en er echt een moment aan te wijden dat de plaat dan uit is. Tegelijkertijd is het ook de eerste keer dat ik een plaat fysiek uitbreng. We hebben een cd gemaakt, waar ik ook echt super trots op ben. Ik heb voor een cd gekozen omdat ik dat vond passen bij het hele nostalgische gevoel van de plaat. Ik ben zelf nog met cd’s opgegroeid en dan daarna met mp3-spelers, dus ik vond het heel leuk om een medium te kiezen dat ik zelf gebruikte toen ik klein was.
Hoe was het om je eerste ep uit te brengen tijdens covid?
Ik vond het best wel gek. Het was natuurlijk de eerste keer dat ik ooit iets releasete waardoor het allemaal nieuw en best spannend was. Er lag voor mij best wel veel druk op, ik dacht van, ‘oh my god de eerste keer moet gewoon perfect zijn,’ en dat kan natuurlijk helemaal niet. Ik vond het super spannend en surreëel want je releaset iets online. Je krijgt dan appjes en mensen delen het op hun story, al blijft het toch ver weg. Maar ik merk nu met het spelen van shows dat de spanning veel meer wordt opgebouwd naar de release toe. Het voelt veel fijner omdat mensen nu al in aanraking komen met nummers voordat ze uit zijn. Dat maakt het super leuk voor mij omdat ik dan een beetje weet welke nummers aanslaan. Het is fijn om het op die manier te doen en feedback te krijgen van mensen.
Met “IDONTOU” verwoord je jouw reactie op wat er gebeurd is met The Voice Of Holland. Is muziek altijd al jouw uitlaatklep geweest?
Ja absoluut, dat is sowieso zo. Ik ben niet echt een schrijver vanuit concepten, maar meer een soort van verwerker. Alle dingen die ik meemaak, de ervaringen, gevoelens schrijf ik van me af in nummers. Dat is sowieso altijd mijn proces. Het zijn of dingen die ik meemaak, of dingen die terugkomen en die ik dan verwerk. Ik heb het idee dat “IDONTOU” heel veel resoneert met mensen tijdens de shows. Ik heb deze dus geschreven nadat er een BOOS-aflevering was verschenen over het grensoverschrijdend gedrag tijdens The Voice Of Holland en wat er was gebeurd bij meerdere deelnemers. Toen heeft het me heel erg boos gemaakt. Het was een soort woede die zich door de jaren heen opstapelde. Dat was de laatste druppel voor mij, om te horen dat het al zo lang gaande was en dat er niets over gezegd werd. Zodra er iets over werd gezegd werd het stilgehouden. Ik vind het bizar dat dat in onze tijd nog steeds het geval is. Ik wilde daarover heel graag een nummer schrijven, dat dansbaar is en als je er naar luistert best wel leuk is. Het is een heftige boodschap, maar toch een dansbaar nummer. Omdat ik vind dat je door het dansen en het bewegen je lichaam terug kan nemen. Ik vind het een belangrijk nummer om het over te hebben, omdat ik het idee heb dat dit onderwerp heel veel vrouwen raakt. Het is best wel moeilijk om vrouw te zijn in deze business, omdat je vaak als zangeres wordt gezien, terwijl ik zoveel meer ben dan dat en ik ook zoveel meer doe. Ik hoop dat ik door artiest zijn een bijdrage kan bieden, zodat vrouwen normaler worden behandeld.
Op “Jealous” heb je het over jaloezie. Ben je zelf een jaloers iemand?
Ik had deze geschreven vanuit het perspectief van iemand die jaloers was op mij. Ik ben zelf wel eens jaloers. Ik denk dat het iets natuurlijks is, maar ik kan er zelf wel goed op reflecteren. Je voelt het even en dan neem ik een stap terug en denk ik: ‘Is het niet je eigen onzekerheid die nu naar boven komt?’ Meestal is dat het geval wanneer je jezelf vergelijkt met iemand die super tof of knap is. Maar voor “Jealous” was het vooral dat ik niet begreep waarom iemand zo naar deed over mij en waar die jaloezie vandaan kwam. Ik heb geprobeerd om haar perspectief in te nemen, om te begrijpen waar dit allemaal vandaan komt.
Kan je ons iets meer vertellen over je nummer “Summerlove”?
Ik heb eigenlijk een beetje een soort haat-liefdeverhouding met dit nummer. Aan de ene kant denk ik dat hij echt veel te cringe is, maar aan de andere kant vind ik hem gewoon zo leuk. Als ik “Summerlove” speel, slaat hij lekker aan, iedereen springt en zingt mee en dat is fantastisch. Het gaat over een soort van crush die je hebt, zo heftige gevoelens. Ik denk dat je best wel snel iemand leuk kan vinden, ook als je langs iemand loopt. Ik vraag me dan af hoe het leven met die persoon er zou kunnen uitzien. Ik wilde een song schrijven over wat er echt gebeurt als je dan je nummer geeft aan diegene, wat er dan op je afkomt. Het is een spontaan nummer, het is letterlijk het verhaal van mij en mijn relatie.
Hoe zie je de toekomst na de release van je ep. Is er een album op komst?
Nou, ik heb echt heel veel zin in de toekomst. Ik ben weer aan het schrijven, ik weet niet of het een album wordt of een ep, dat laat ik een beetje op me afkomen. Ik zie de toekomst vooral met meer optredens. Ik merk echt dat ik dat super leuk vind. Ik heb echt zin in het festivalseizoen van volgend jaar. Ik heb ook echt zin, ‘I am manifesting’, dat ik met een grotere Europese artiest op tour kan. Dat lijkt me echt fantastisch, om ook gewoon in Duitsland te spelen waar ik vandaan kom, en in de UK en Frankrijk. Dat lijkt me echt allemaal heel tof. Ik hoop heel erg dat ik ooit met Caroline Polachek mee mag, maar ‘let’s see’!
Zijn er al plannen voor een komende tour?
In september heb ik drie optredens in Nederland, dat is 27, 28 en 29 september in Nijmegen, Utrecht en Amsterdam. Die komen er aan en ik ben dus nu bezig met het schrijven van een nieuwe plaat. Ik zou heel graag een album willen doen, maar ik laat het een beetje afhangen van de nummers, wat goed samenwerkt. Ik wil nog niet beloven dat het een album wordt, maar de kans is er zeker.
Wanneer wist je dat je muziek wilde maken?
Dat wist ik eigenlijk altijd al, want mijn vader is muzikant en ik ben daarmee opgegroeid. Hij had een soort mini studio in de woonkamer en er zijn echt opnames van mij, toen ik vier jaar oud was, waar ik al dingen verzin. Ik zou niet zeggen schrijven, maar gewoon een beetje experimenteren. Ik wist het altijd wel al, maar het duurde voor mij best wel lang om zelfvertrouwen op te bouwen om het ook hardop te zeggen dat ik dat wil. Het was even pittig na school om daaraan toe te geven, maar ik ben blij dat ik hiervoor heb gekozen. Het was moeilijk omdat ik dacht van, ‘je moet niet zoveel aandacht willen’, maar ik wil oprecht een popster worden. Wat mij heel leuk lijkt, is niet om bekendheid te hebben zoals Justin Bieber. Dat vind ik dan teveel als echt iedereen in de wereld je gezicht kent en je naam weet. Dat lijkt me echt te heftig. Wat ik echt cool vind, is als je kan touren en reizen met je muziek en dat je tours zijn uitverkocht zoals Caroline Polacheck. Zij is super bekend, maar ook niche, heel veel mensen kennen haar nog niet. Zij kan dus gewoon door een straat lopen en niet herkend worden en dat lijkt mij ’the perfect amount of fame’. En dat je dan ook alle mensen waar je mee samenwerkt goed kan betalen. Het lijkt me heel leuk om iedereen mee te nemen op een reis en samen succes te hebben.
Je noemt jezelf een slaapkamerproducer, welk advies geef je aan beginnende producers?
Niet teveel nadenken, gewoon lekker doen. Download een gecrackte versie van Ableton, het maakt allemaal niet zoveel uit hoe je begint. Ik ben zelf begonnen met Garageband en daar kun je ook echt prima in beginnen. Maak gewoon dingen, leren door te doen, is het beste wat je kan doen en er is zoveel kennis op YouTube met allemaal gratis tutorials. Ik heb ook echt gewoon al mijn kennis van YouTube gehaald, er zijn zoveel tutorials die je kan volgen en echt alles wat je moet weten, zit daar. Gewoon lekker gaan!
Je stijl heeft vintage invloeden. Welke periode inspireert je het meest?
Ik vind zelf de jaren 90 en 2000 super inspirerend, dat ligt denk ik eraan dat ik daarin ben opgegroeid. Nu twintig jaar later wordt het dan weer nostalgisch en interessant. Als ik een paar jaar geleden had gehoord dat ik nu weer low rise jeans zou willen dragen, had ik waarschijnlijk gedacht van ‘no way!’. Ik merk dat die tijd best wel veel herinneringen en emoties meedraagt. Vandaar dat ik er best wel veel invloeden vandaan heb die ook mijn muziek beïnvloeden, maar ook gewoon hoe ik de muziekvideo’s maak met bijvoorbeeld zo een kleine camcorder. Ik hou er niet zo van om met mijn telefoon alles te filmen, want dan zit je weer aan je telefoon. Ik vind het leuk dat je dan gewoon een kleine camera hebt, die ook een toffe look heeft.
Hoe ervaarde je het om als voorprogramma van Froukje te mogen spelen?
Ik vind het zo tof. Ik heb het ook vaak tegen haar gezegd hoe dankbaar ik ben voor deze ervaring. Het publiek slaat echt zo hard aan en ik heb het gevoel dat ik heel erg omarmd word en dat ze de muziek oprecht leuk vinden. Dat heb ik al anders beleefd met andere voorprogramma’s dat het best wel moeilijk kan zijn en dat het net niet lekker klikt. Het is een hele toffe ervaring om te voelen hoe het is als mensen echt connecten met je muziek, daar ben ik heel dankbaar voor.
Je vindt contact tussen artiest en luisteraar belangrijk dan?
Ja zeker en ik heb dat zeg maar nooit zo gevoeld omdat dus alles veel online heeft plaatsgevonden, of omdat er net een andere match was qua publiek. Nu heb ik echt het idee van: ‘Oh oké, zo kan het dus ook!’
Vanwaar kwam het idee om tijdens je optredens “Olaf”, een soort technologisch decorstuk, te gebruiken?
Ik vond het belangrijk en het heeft een praktische reden, namelijk dat als je voorprogramma’s doet, het budget heel klein is. Ik kan niet met een band zo’n tour doen. Ik wilde dan wel een soort van creatieve oplossing voor de liveshows, want ik werk veel met backingtrack, maar ik wil wel gewoon duidelijk maken dat ik dat ook doe. Ik wil me er niet achter verschuilen, maar juist zeggen van, ‘Ik zet nu het volgende nummer aan.’ Dat doe ik dus met Olaf. Doordat ik dus ook mijn muziek thuis produceer achter mijn laptop, vond ik het ook wel leuk om dat soort van te verbeelden in die installatie. Daarom heb ik een oude monitor staan, waar mensen letterlijk het Ableton project kunnen zien, waar ik dingen aanzet. Dat vond ik cool om duidelijk te maken. Dat ik werk met een backingtrack, maar dat ik het dan ook doe met opzet. Het is een keuze en ik vind dat op die manier wel leuk. Zo kan ik ook sommige momenten er laten uitspringen, waarbij ik op een synth speel of gitaar speel. Maar veel is performance en zang.
Welke albums zijn voor jou belangrijk?
Voor mij was Pang van Caroline Polachek heel belangrijk. Dat was voor mij heel inspirerend qua sound en songwriting en ook om haar te ontdekken als artiest. Ik heb haar door dit album ontdekt en toen kwam ik er achteraf achter dat ik haar kende door Chairlift. Dat was echt mijn eerste aanraking met haar als solo-artiest en dat heeft bij mij heel veel losgemaakt. Het heeft ook heel veel motivatie gebracht om nieuwe stijlen uit te proberen. Galore van Oklou is ook een hele belangrijke, een beetje voor dezelfde redenen, want zij is ook producer en schrijver en ze doet ook heel veel in haar productie zelf. Ik vond haar aanpak en invloeden van klassieke muziek super interessant, want het is best wel abstract en heel toegankelijk tegelijkertijd. Dat is iets wat ik zelf ook opzoek in mijn muziek. Ik wil heel toegankelijke poplines en melodieën, maar in de productie mag het wel wat experimenteler zijn. Meer recent Tinkerbell van Palmistry, ook omdat de productie me inspireert.
Zijn er muziekstijlen die je nog zou willen uitproberen?
Zeker, dat is echt altijd in verandering, daarom vind ik het ook zo leuk dat het vandaag niet meer zo belangrijk is in welk genre je zit als artiest. Ik heb nu al weer zin om meer de grunge richting op te gaan. Het is constant in beweging en dat is net het leuke aan muziek maken.
Met welke artiesten zou je graag eens samenwerken?
Ik zou echt super graag een keertje de studio ingaan met Sega Bodega, omdat ik zijn producties interessant vind en ik vraag me af hoe hij het doet. Ik zou denk ik doodgaan, maar ik zou wel heel graag eens een sessie met Caroline Polacheck hebben, maar ik denk dat ik dan helemaal zou dichtklappen. Het zou natuurlijk echt niet normaal zijn. Charli XCX lijkt me ook cool.
Zijn er nog muziekinstrumenten die je graag zou willen leren?
Ik zou supergraag willen drummen. Ik heb het vroeger tijdens de muziekles geprobeerd en ik was er goed in en dacht dan: ‘Waarom heb ik het nooit gedaan?’ Ik heb meer een melodische/harmonische toegang tot muziek en beats vind ik leuk, maar moeilijker om te maken. Het komt niet zo natuurlijk, ik moet meer moeite doen, dus het lijkt me cool om me daar nog in te verdiepen.
Heb je naast muziek nog andere passies?
Muziek is wel echt ‘all consuming’, maar ik hou heel erg van koken, dat vind ik super leuk. Ik heb er ook wel te weinig tijd voor. Ik vind creatief zijn met kleding ook super leuk. Vintage dingen kopen en veranderen vind ik heel nice. Ik sport ook graag, dat vind ik belangrijk. Ik merk ook nu dat het echt nodig is als je zo een showrun hebt, dat je ook gewoon fit bent en voor je mentale gezondheid is het ook wel nice.
Zijn er modeontwerpers waar je naar opkijkt?
Ik hou heel erg van Charlotte Knowles en Ottolinger, die inspireren me met het gebruik van heel veel layering en verschillende texturen. Dat vind ik dus heel interessant. Ik heb niet per se een fashion icon en ik wil ook niet te veel Caroline Polachek zeggen (lacht).
