© Jimmy Fontaine
Sueco mag dan nog maar 26 zijn, hij heeft toch al twee fases in zijn muzikale carrière meegemaakt. Met zijn debuut in 2019 heette hij nog Sueco The Child en bracht hij rapmuziek, drie jaar later vormde hij dat om naar poppunk op It Was Fun While It Lasted. Het is ook onder die laatste gedaante dat hij een Europese tour ondernam die hem onder meer naar Trix Club bracht. De zaal was niet voor de helft gevuld, maar iedereen die er was kon wel woord voor woord meebrullen. Op die manier toonde Sueco vooral het schrijven van makkelijke songs onder de knie te hebben.
Openen mocht LØLØ, die eind vorig jaar nog het voorprogramma deed van Leah Kate in AB Club. Toen gaven we haar nog de tip om minder backtrack te gebruiken, maar het leek erop dat ze ons artikel nog niet gelezen heeft. Ondanks dat de zangeres een goeie stem heeft en bij de songs waarbij de backingtrack minder opvallend was goed haar noten haalde, werden we toch vooral gestoord door de luide opnames op het bandje wanneer dat niet zo was. De zangers heeft met “Debbie Downer” een leuke, catchy song die ook nu weer het publiek omtoverde tot cheerleaders en ook bij de cover van “Teenage Dirtbag” mocht de gitarist zijn mooiste pruik terug opzetten. De set is, buiten enkele nieuwe songs, niet gewijzigd, maar het enthousiasme is wel gebleven. Zo stond LØLØ constant van de ene naar de andere kant van het podium te bewegen en te huppelen. Op die manier maakte ze dan toch een speelse en leuke indruk, maar het mag allemaal wat minder cliché en vooral zonder backingtrack.
Toen we een blik gaven op Sueco’s Instagram zagen we dat hij zich gisteren nog op spoed lag en op doktersadvies niet mocht optreden. Hij trok er zich geen fluit van aan en begon stipt om 21.15 u. aan zijn set in Trix Club. Een “Loser” was hij dus alleszins al niet, zoals hij op zijn openingssong beweerde, maar hij straalde enkel rock-’n-roll uit. Met de nodige energie, krachtige gitaren en een heel aanstekelijk refrein liet hij de zaal al een eerste keer volledig meebrullen. Het was opvallend, maar iedereen die voor hem stond kon woord voor woord de tekst meezingen.
Dat was handig, want zijn medisch probleem zou wel een met zijn stem te maken kunnen hebben. Hij klaagde namelijk dat hij pijn had aan zijn stem en met enkele rochels doorheen de show en heel wat water viel het ook op dat hij er echt last van had. Niet sterk bij stem dus, maar dat was niet erg, want het publiek zong toch luider dan hij. Sueco smeet zich wel volledig om niet te tonen dat hij echt aan het lijden was. Bij “Story Of My Life” volgde zo een hevige break waarbij we zelfs enkele grunts uit zijn keel te horen kregen. Het nummer werd duidelijk iets steviger gemaakt voor de live-performance. Zo hypete hij het publiek wel op door te laten klappen of handen in de lucht te steken.
Toch was het pas bij “It’s Going Good!” dat er voor het eerst een echte moshpit in de zaal kwam. Sueco riep de zaal op om te moshen en uiteindelijk was dit niet de eerste keer dat het zou gebeuren. De korte en snedige songs kwamen heerlijk binnen, maar ook Sueco had nood aan rust. “Salt” was op die manier een soort van ballade waarbij de zaklampen mochten worden bovengehaald. Bij opvolger “Motel 666” moest de pit dan ook net iets groter, iedereen in de zaal moest zich erin begeven. In die missie slaagde hij bijna, maar het viel toch op dat we enkele mindere songs van de plaat te horen kregen. “SOS”, origineel met Travis Barker, stak terug de vlam in de pan met een catchy refreintje.
Met “fast”, een Tiktok-hit, kregen we het enige nummer uit 2019 te horen en het viel meteen ook op dat het niet echt paste bij de krachtige poppunksongs die hij elders bracht. Ook hier maakte dat de fans geen moer uit, want die bleven hun kelen maar schor schreeuwen. Zelfs “POS”, dat nog maar enkele maanden uit is, werd woord voor woord meegezongen. De fans van Sueco zijn duidelijk dedicated zoveel is duidelijk. Dat er dan ook constant werd gevraagd aan hem om een BeReal te nemen, zagen we voor één keer door de vingers. Hij ging er ten slotte maar twee keer op in.
Naar het einde toe werd de energie nog eens wat opgetrokken, waarbij “Paralyzed” en “Hate You Too” de ultieme songs daarvoor waren. Die laatste begon nog akoestisch om dan in de laatste 37 seconden volledig alles in grut te spelen. Sueco kan dus wel een heel strakke poppunkshow zonder kapsones spelen. Natuurlijk zijn de verplichte publieksbetrekkingen (inclusief sitdown) aanwezig, maar met zestien nummers in een goeie 45 minuten, werd er wel een strak tempo aangehouden. De songs zijn aanstekelijk en dat viel ook duidelijk op aan het publiek dat alles woord voor woord meezong en filmde. Sueco is de poppunkheld voor de nieuwe generatie, zoveel is duidelijk.
Setlist:
Loser
PRIMADONA
Drunk Dial
Story Of My Life
It’s Going Good!
Salt
Motel 666
Next Ex
SOS
Sober/Hungover
fast
Today
POS
It Was Fun While it Lasted
Paralyzed
Hate You Too
