Aime Simone weet zijn naam steeds meer te associëren met de creatie van unieke muzikale landschappen. De uit Parijs afkomstige muzikant met Noorse roots bracht heel wat tijd door in Los Angeles en Berlijn, wat duidelijk invloed heeft op zijn muziek. De ongewone kruising van popmuziek en creaties die eerder voor clubnachten dienen, worden aangevuld met elementen uit onder meer punk, hiphop en chanson. Het lijkt erop dat Aime Simone van elke taart een stukje wilde en daar krijgen we met Oh Glory het eindresultaat van te horen.
In 2020 verscheen debuutplaat Say Yes, Say No en daarop maakten we voor het eerst kennis met de wereld van de artiest. Al snel werd duidelijk dat hij een geheel eigen visie had op popmuziek en de luisteraar meenam in een vrij experimenteel klankenbad dat inmiddels al het hart van muziekliefhebbers in Oekraïne en Berlijn wist te veroveren. Die kunst verfijnde hij de afgelopen jaren en daar is Oh Glory uit geboren, een wandeling op de wankele koord die licht en donker van elkaar scheidt.
Oh Glory is een introspectief album dat zich bijna als emotionele beeltenis profileert. Openingstrack “Never Far” ontstond dan ook uit de herinneringen aan het huis van zijn grootouders in een comateuze toestand tussen bewustzijn en dromen. Hoewel de instrumentatie aanvankelijk aan hiphopsongs uit de vroege jaren 2000 doet denken, voelen we ook een uit soul ontstane zanglijn. De ietwat nasale klanken maken al snel plaats voor boeiendere vocalen die de hoogte in gaan en laat het net dat zijn dat Aime Simone echt een eigen smoel geeft. Bij momenten voelt het geheel ietwat cliché en zoetsappig aan, maar de ongewone verpakking zorgt gelukkig voor voldoende afleiding.
Het releaseproces van Oh Glory kent een nogal lang uitgesponnen verloop. Zo kregen we in 2021 met “Answer The Night” al een eerste single te horen en liet een tweede puzzelstukje van het album meer dan een half jaar op zich wachten. Op zich allemaal geen probleem, maar daardoor verloren we tussendoor de aandacht wel een beetje. “Baby Don’t Quit”, een van de recentere singles, verkent een meer organisch klankenpallet. Thematisch gaat het over de lockdown, een onderwerp dat ook in 2023 nog steeds een afdruk nalaat in heel wat muziek, ondanks dat we die periode net heel graag achter ons willen laten. De meer toegankelijke klanken doen denken aan het Amerikaanse poptrio LANY, al leunt Aime Simone nog meer op productionele snufjes.
Na een aantal liedjes, valt echter op dat Aime Simone iets te vaak op dezelfde experimenten teert. Persoonlijke teksten met een universele boodschap worden gehuld in vocale effecten en elektronische producties. Halverwege zorgt de artiest vaker wel dan niet voor een moment om tot rust te komen, om vervolgens weer op volle kracht door te gaan. Enige vorm van afwisseling krijgen we met “In Love” dat zich als een soort hyperpopballad profileert, maar ook doet terugdenken aan de hoogdagen van Tokio Hotel. Aime Simone probeert zich af te zetten tegen de huidige rockscène en blijkt beter mee te drijven op de hedendaagse golven der pop- en urban muziek. Op “Not A Rockstar” legt hij ons in geuren en kleuren uit tegen welke verwachtingspatronen de muzikant zich afzet, maar helaas blijft het de instrumentale basis van dit nummer ook weer in dezelfde lijn te liggen van wat we eerder al hoorden.
Aime Simone neemt ons op Oh Glory mee naar de club, maar laat ook diep in zijn ziel kijken. Het resultaat is een uiterst samenhangende plaat die wellicht iets te veel op hetzelfde recept teert, ondanks de interessante thema’s die aangesneden worden. We hadden het experiment van de muzikant graag wat meer richtingen op willen zien gaan, maar appreciëren de constante kwaliteit. Op 25 oktober kan je Aime Simone in de Brusselse Botanique aan het werk zien, een dag later stelt hij zijn album voor in Melkweg, Amsterdam.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Baby Don’t Quit”, ons favoriete nummer van Oh Glory, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
