Maisie Peters @ Trix (Zaal): Een avond vol hartgebroken zieltjes

Op haar 22 jaar mag de Britse singer-songwriter Maisie Peters al mooie dingen afvinken op haar to do-lijst. Haar debuutalbum You Signed Up for This was een groot succes, ze toerde met die plaat doorheen Amerika, diende en dient nog steeds als het voorprogramma van de arenatour van Ed Sheeran en is zich klaar aan het maken voor haar aanstaande langspeler The Good Witch, die eind juni het levenslicht zal zien. Naar aanloop van die plaat stond Peters dan ook in Trix om ons volledig voor te bereiden voor wat we in juni mogen verwachten.

Als voorprogramma koos Maisie Peters ervoor om zangeres Mia Wray mee te nemen op haar Europese tour. Met een mengeling van pop, soul, indie en folk poogde de Australische het volk warm te maken voor de grote show. Voor een volle zaal betrad Mia Wray het podium met niet meer dan een pianist en drummer. In een simpele outfit met kleurrijk hemdje, rokje en botjes begon ze met volle borst aan haar halfuur durende set en was het haar fel glitterende oogschaduw die ons hypnotiserend meenam. Vanaf moment één had ze heel het publiek met zich mee door haar krachtige en volle stem. Met rode kaakjes kondigde ze “Needs” en vertelde ze dat ze dit nummer geschreven had over het niet krijgen van goede seks met haar partner, wat ervoor zorgde dat iedereen eens goed moest giechelen. De sfeer zat er duidelijk goed in en Wray genoot van de volle aandacht die ze kreeg. Het volk at uit haar hand en zo was iedereen meer dan klaar voor de hoofdact.

Om 21 uur stipt gingen de lichten uit en speelde “Best Song Ever” op volle volume door de zaal. Het publiek scandeerde het nummer uit volle borst mee en het was overduidelijk dat de jonge zangeres hier was met generatiegenoten. Aan de hand van een voice-over introduceerde Peters haarzelf waarop de band het podium betrad. Nog voor de eerste noot gezongen werd, ging iedereen al volledig gek en werd ook “Body Better” van begin tot eind meegezongen. Het enthousiasme van iedereen was oorverdovend en zorgde er dan ook voor dat we soms Peters zelf niet meer konden horen. Al dwarrelend over het podium pakte ze de hele zaal in en evenaarde ze haar enthousiasme met deze van het publiek. Na twee energieke nummer kregen we met “Love Him I Don’t” een eerste, rustig moment waarbij er sporadisch hier en daar een lampje verscheen om de sfeer te vervolledigen.

Peters wist duidelijk waar ze mee bezig was en haar stemcontrole bleek dan ook meer dan degelijk. Alles kwam soms wat te perfect over waardoor het niet altijd duidelijk was of ze al dan niet live zong, maar aan de hand van de backtrack en de luide zang van het publiek maakte haar plaatje meer dan perfect, wat op een wonderbaarlijke wijze lichtjes storend was. Met een cliché praatje over de covid-periode, nam ze ons mee naar onze vijftienjarige zelf en luidde ze “Outdoor Pool” in. Een ware ode voor het kussen van jouw crush en dit werd, zoals bij elk nummer, direct beantwoord door het publiek die het woord voor woord meezong. Met “Brooklyn” werd er even wat tijd gemaakt voor een ander soort liefde, namelijk die van de vriendschap. Vrienden namen elkaar arm in arm en dansten volop mee terwijl Peters de soundtrack voor de vriendschappen aan het bezingen was.

Met wat reclamepraatjes voor het nieuwe album vond Maisie Peters dat het tijd was om haar nieuwe ‘era’ in te luiden en daarbij kregen we dan ook een lied dat we eerder nog niet te horen kregen. “You’re Just a Boy (And I’m Kinda the Man)” was het eerste nummer waarbij niet volop meegezongen werd, simpelweg omdat er gewoon nog geen tijd is geweest voor het publiek om de tekst aan te leren. Het lied zelf is pure nineties dreampop en past dan ook perfect bij wat we eerder mochten horen van de aankomende plaat. Gekend of niet, het volk was blij en enthousiast, en het werd met veel enthousiasme onthaald. Tot enkele keren toe hadden we het gevoel dat we een geheime bijeenkomst gemist hadden, van het meeschreeuwen op “Villain” op de juiste momenten tot de gloeistokjes die doorheen de hele zaal verschenen op de “Glowing Review”. Het waren de simpele dingen die toonden dat de fans volledig mee zijn met hun idool en hun appreciatie maar al te graag toonden.

Peters gaat van het ene nummer naar het andere en in sneltempo werden we doorheen de hele setlist geleid. Hoewel het overgrote deel van het publiek van het vrouwelijke geslacht was, waren de overduidelijk meegesleurde partners goed geconditioneerd en zongen ook zij de nummers vlot mee. Het duurde wel tot “Not Another Rockstar”, een song over de slechte smaak in partners van de zangeres, voor ook deze deel van de groep besloot zich volledig te smijten. De eindstreep was hierbij in zicht en met “Worst Of You” kregen we het ultieme throwback-moment naar de begindagen van de carrière van de Britse. Hier was het dan ook meer dan duidelijk hoeveel de zangeres gegroeid is sinds het begin. De akoestische gitaar kwam hier het meeste tot zijn recht en nam iedereen in een bepaalde sfeer van melancholie met zich mee.

Met nog een dankwoordje voor de bandleden en het sterke voorprogramma van Mia Wray werden de laatste drie nummers van de set voorbereid. “John Hughes Movie” als laatste van de klassiekers om dan volledig door te gaan naar “Lost The Breakup”. Woordspelingen over de stad waar de zangeres zich in bevond zorgden ervoor dat het volume nog meer de hoogte in schoot en het was overduidelijk dat gelijk wat ze doet, niets mis kon zijn voor haar resem fans. Met haar petite gestalte en ietwat schattige uitstraling wist ze met alles weg te komen. Nog voor het nummer gedaan was vloog Peters de backstage in om de aan-knop van de subwoofers overdrive te laten gaan. Al snel vloog de good witch even snel terug op het podium om ons nog één laatste nummer te geven. “Blonde” werd voor een laatste keer doorheen heel de zaal gescandeerd en met een vreemd accent zong ze haar laatste zin om bedankt te worden met nog luider gegil en applaus.

Maisie Peters slaagde erin om een popshow pur sang te geven en het werd enorm gesmaakt door het aanwezige publiek. Het is duidelijk waarom de zangeres het bordje sold-out mocht bovenhalen, maar alles was soms ietwat te gepolijst waardoor het té perfect overkwam. Peters kon rekenen op de achtergrondzang van het hele publiek en het was een pure wisselwerking van enthousiasme tussen de zangeres en fans. Ze bereikte hierbij haar opzet om iedereen haar liefdesperikelen te laten voelen en zowat alle aanwezigen wisten deze te voelen.

The Good Witch komt uit op 23 juni.

Facebook / Instagram / Website

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Body Better
I’m Trying (Not Friends)
Love Him I Don’t
Outdoor Pool
Brooklyn
Cate’s Brother
Pyscho
You’re Just a Boy (And I’m Kinda the Man)
Villain
You Signed Up for This
Glowing Review / Volcano / Good Enough / Favourite Ex / Dear John (Taylor Swift Cover)
Not Another Rockstar
Worst of You
John Hughes Movie
Lost the Breakup

Blonde