Brutus, STAKE & Psychonaut @ VIERNULVIER (Concertzaal): Bruut, bruter, Brutus

Studio Brussel bestaat veertig jaar en dat zullen we gevierd hebben! Het hele weekend lang organiseert de radiozender concerten in Gent, sommige gratis en andere betalend. Onder andere de shows van Psychonaut, STAKE en Brutus waren in een mum van tijd uitverkocht en op die manier wordt nog eens bevestigd dat de luisteraars van StuBru van gitaren houden. De avond werd op gang getrapt met de melodieuze en harde muziek van het Mechelse trio Psychonaut, daarna kwamen Brent Vanneste en zijn vrienden van STAKE de boel afbreken met hun postmetal, om dan uiteindelijk af te sluiten met de krachtige muziek van Brutus. Het was een intense, zweterige avond en het deed tegelijkertijd verdomd veel deugd om eens alle remmen los te gooien. Om het in de woorden van Studio Brussel samen te vatten: bruut, bruter, bruutst.

Psychonaut

“Halls of Amenti” werd door Psychonaut uitgekozen tot opener van de avond en dat was een goede keuze. De lange, instrumentale intro was een goede manier om het publiek op te warmen en tegen dat “All Your Gods Have Gone” aanbrak, bevonden we ons helemaal in het donkere universum van de band. De zingende bassist en de (meestal) schreeuwende gitarist wisselden elkaar vlot af voor de vocals waardoor er een sterke dynamiek ontstond. Ondertussen kwam daar scheurend gitaarwerk bij, al mogen we zeker de drummer niet vergeten te vermelden. Hij zat wat meer verdoken op een donkere, achterste rij, maar zijn drumwerk was fenomenaal. De opzwepende slagen met op de nodige momenten een stevige dosis kracht deden al onze haartjes trillen tijdens de meest epische stukken. Zeker tijdens “All I Saw as a Huge Monkey” gaf de drummer het beste van zichzelf en samen met de snerende gitaarklanken werden we meer opgeladen dan overvolle Duracell-batterijen.

“Violate Consensus Reality” van de gelijknamige plaat is een samenwerking met Stefanie Mannaerts van Brutus, die voor de gelegenheid eventjes het podium op dook. Haar relatief zachte zang zorgde voor een eerder melodieus moment, iets dat werd voortgezet door de twee frontmannen van Psychonaut. Het nummer groeide uiteindelijk uit tot een epische escapade, en dan moest “The Fall of Consciousness” nog aanbreken. De gitaarrif werd al gauw meegezongen en het headbangen van het publiek werd naar een iets hoger niveau getild. Het enthousiasme in de zaal verstrekte dat van de drie muzikanten op het podium, waardoor er een heuse climax werd bereikt. Psychonaut zette de avond dus sterk in gang en deed ons helemaal warmlopen voor de volgende bands.

STAKE

Ondanks dat er tijdens de soundcheck van STAKE duidelijk wat problemen waren met het drumstel, kon de band toch meteen alles geven tijdens opener “The Sea Is Dying”. Van bij de eerste gitaartonen werd er enthousiast gereageerd en dat was een voorbode voor wat er nog zou komen. Het duurde niet lang vooraleer de eerste moshpit losbrak en dat kon ook haast niet anders met de gigantisch energetische en vuile muziek. De momenten waarop Brent Vanneste de voorste meters van het podium ging verkennen, vlogen zijn zweetdruppels tot haast achterin de zaal alsof hij het eerste sacrament uitvoerde. Voor de rest was er weinig dat de katholieke kerk zou hebben goedgekeurd aan het concert aangezien het met momenten leek op het aanbidden van de duivel. Wanneer het tempo van de muziek eerder terughoudend was, voelde het aan als een brandende zonsopgang die we vanaf het hellevuur aanschouwden. En wanneer ook de zang trager was, voelde het aan alsof de frontman donkere spreuken over het publiek uitsprak, waar de aanwezigen goed op reageerden.

Tijdens de tweede helft van de show werden zowel de muzikanten als het publiek nog harder en zo werd er steeds meer en meer gestagedived. Tijdens nummers als “Dickhead” dreven er fans op een mensenzee alsof het iets alledaags was en sprongen enthousiastelingen van het podium, terwijl Brent het achterste van zijn stembanden liet zien. De bassist deed zijn werk zonder veel toeters en bellen en verdween in zijn strakke focus toen de zaal tijdens “Careless” voor het laatst helemaal openging. Zwarte t-shirts vlogen op bevel van de almachtige muziek naar elkaar en zo maakte STAKE er een krachtige einde van. Het quatro deed de zaal uit hun hand eten en met rondvliegend zweet en drijvende mensen ging het energiepijl door het dak.

Brutus

‘Wie zijn idee was het om ons na STAKE te zetten?’, vroeg Stefanie Mannaerts zich na een paar nummers af. De muziek van Brutus mag dan ook wel bombastisch en energiek zijn, ze is een pak properder dan die van STAKE. Het is ook net iets minder explosief, waardoor er minder gemosht en gestagedived werd, maar dat maakte de show niet minder goed. Al van bij opener “Liar” reageerde het publiek enthousiast en het trio had er ook duidelijk veel zin in. De stem van de drumster was aanvankelijk niet altijd even goed te horen, maar tegen dat “War” aanbrak was dat probleem gelukkig opgelost. De extreem spannende, eerste helft en de wilde, tweede helft waren mekaars uitersten, en het is en blijft een gouden combinatie waar het publiek enthousiast op reageerde. Ja, er werd toch gemosht. Ook tijdens “Miles Away” werd er met zachtere en helse stukken gespeeld. Een drafje, in galop, draf en nog meer en hardere galop. Een optreden van Brutus is er eentje met geven en nemen, en ook deze keer ontstond er zo een zalige rollercoaster van metal.

“All Along” schopte het tot een van de hoogtepunten met de scheurende gitaren, een bassist in spreidstand, dreunende drums en verrassend genoeg een stagedivende Psychonaut. De kracht in de muziek was te voelen tot in het uiteinde van onze pink. Handen en armen gingen de lucht in tijdens “What Have We Done”, waarbij er op dramatische wijze werd meegezongen. De muziek van Brutus bevatte meer dan eens dramatische, filmische elementen en zoals tijdens dit nummer was dat om onze vingers bij af te likken. Afsluiten deed de band met “Dust” en “Sugar Dragon”, twee songs die opnieuw strak en met volle overtuiging werden gebracht. Een band als Brutus blijft indrukwekkend om naar te kijken en zeker wanneer Stefanie Mannaerts helemaal opgaat in haar drumwerk kunnen we niet anders dan verbluft staan kijken. Aan het einde van de show hing er zelfs bloed aan haar gezicht. Brutus sloot af met een zeer sterke set en wist ons buiten adem de nacht in te sturen.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist Psychonaut:

Halls of Amenti
All Your Gods Have Gone
Interbeing
All I Saw as a Huge Monkey
Violate Consensus Reality (met Stefanie Mannaerts)
The Fall of Consciousness

Setlist STAKE:

The Sea Is Dying
Catatonic Dreams
Charades
Deliverance Dance
Track Into the Sky
Zone Out
Fuck My Anxiety
Dickhead
Gravity Giants
Careless

Setlist Brutus:

Liar
Horde II
War
Victoria
Justice de Julia II
Miles Away
Brave
All Along
What Have We Done
Dust
Sugar Dragon