© CPU – Nathan Dobbelaere
Inhaler is een graag geziene gast in ons Belgenlandje en die liefde moet wel wederzijds zijn, want de Ierse band houdt hier geregeld halt. Vorig jaar stond Inhaler nog in het Koninklijk Circus, op Rock Werchter en Crammerock. Ook in 2023 krijgen we tal van kansen om de jonge rockers aan het werk te zien, zo stonden ze gisteren – en dat doen ze vandaag nog eens – in een uitverkochte Ancienne Belgique en doen ze in de zomer wederom Rock Werchter aan. Als dat nog niet genoeg is, kan je ze in oktober ook nog gaan aanschouwen in De Roma.
Vooraleer het aan Inhaler was, mocht Blondes de concertavond op gang trappen. De vijfkoppige band startte aarzelend, al leken de fans daar niet echt om te malen. Er werd al snel gedanst voor het podium, maar dat Blondes niet veel moest doen om het publiek te bekoren, was bij aanvang al duidelijk. Ze werden namelijk op een hoop gejoel onthaald en dat ging ook een half uur verder op die manier. Het vijftal heeft met “Coming of Age” dan ook een bescheiden TikTok-hit te pakken en dat moet je omarmen. Toch tapte Blondes naar het einde toe uit een ander vaatje met enkele nummers die toch wel minder voorspelbaar waren dan de openers. Desalniettemin kunnen we met een gerust hart zeggen dat wie pas tegen negen uur naar de AB kwam niet veel heeft gemist.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Dat het publiek extatisch was, bleek al bij het voorprogramma en die trend manifesteerde zich logischerwijs naarmate de avond vorderde. Toen de lichten iets voor negen abrupt uitgingen, schreeuwde het publiek het kot bijeen en eens de Ieren het podium betraden, vlogen er ook enkele rozen richting het podium. “These Are The Days” zette meteen de toon voor wat een avond vol catchy poprocknummers zou worden. Het mag dan ook niet verbazen dat het publiek al snel aan het dansen ging. De zaal at uit de handen van de muzikanten die duidelijk al gewoon zijn geworden aan die status van idolen. Ze stonden bij momenten wat onverschillig tegenover al die gekte, maar eens er een vriendelijk woordje van frontman Elijah Hewson volgde, smolt iedereen al heel snel en duidelijk.
Met “My Honest Face” kregen we al snel een van de grootste hits voorgeschoteld, die net zoals ieder uptemponummer werd meegeschreeuwd. Toch was het “Dublin in Ecstasy” dat door de gewaagdere instrumentatie uitgroeide tot een muzikaal hoogtepunt van de avond. Het waren ook die gewaagdere dingen die we doorheen de avond wat misten tijdens tragere en vlakkere liedjes zoals “The Things I Do”. Echter liet het publiek het hen niet aan het hart komen. Zo werd tijdens “When It Breaks” aardig wat geduwd en getrokken op het middenplein en werd ‘I f*cking hate that bitch’ tijdens “My King Will Be Kind” wederom keihard meegeschreeuwd.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Je zou haast gaan denken dat het publiek dat alles niet zou kunnen volhouden, maar niets was minder waar. Hewson maande de zaal aan om mee te springen en we hoeven je inmiddels niet meer te vertellen dat de fans dat vol enthousiasme deden. Hewson hoefde maar wat met zijn heupen te wiegen om gillende meisjeskreten te veroorzaken. Helaas zorgde dat er ook voor dat Inhaler niet veel meer deed dan dat als podiumact. Het was leuk voor de gillende tienermeisjes, maar we kunnen ons inbeelden dat de U2-fans – want zo zaten er gezien Hewsons afkomst ook veel in de zaal – niet kickten op enkel de zwoele danspasjes.
Tijdens het einde van “Who’s Your Money On? (Plastic House)” brandden doorheen de hele zaal zaklampjes, wat wel een mooi beeld opleverde, maar muzikaal was het toch net niet onderhoudend genoeg om echt te blijven boeien. Gelukkig maakte de band dat al snel goed met een charmeoffensief als “Valentine”. We kunnen je verzekeren dat nagenoeg iedereen in de zaal volmondig ja zou zeggen mocht Hewson hen vragen om zijn Valentijn te zijn. Ook hadden enkele fans fijne cowboyhoeden voorzien speciaal voor dit nummer. De liefde was duidelijk aanwezig in de AB en dat Inhaler meteen daarna “Love Will Get You There” bracht, zorgde voor een leuke combinatie.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Na het zoveelste meezingmoment in de vorm van “Cheer Up Baby” verdween de band achter de coulissen, waarna zo’n twee minuten gekrijst werd, vooraleer de Ieren hun rentree maakten. “If You’re Gonna Break My Heart” had niet al te veel om het lijf, al maakte dat de joelende fans wederom vrij weinig uit. Met “It Won’t Always Be Like This” kregen we wel nog een afsluiter van formaat, waarbij het publiek hun energierestanten al springend nog makkelijk kwijt kan. Finaal werden wederom enkele rozen op het podium gegooid (met enkele sterke vangmomenten van de muzikanten), waarna Inhaler het na een set van vijfenzeventig minuten voor gezien hield.
Inhaler bewees nog maar eens dat ze immens populair zijn en we vermoeden dat hun populariteit in de toekomst ook alleen maar zal toenemen. Ondanks dat het bij de niet-hits met vlagen wat te braaf was, zien we Inhaler de stijgende lijn in hun liveprestaties wel doortrekken. Heel wat nummers van hun recente album kwamen goed tot hun recht en als ze dat bij de komende albums ook kunnen doen, geloven we er heilig in dat ze die evolutie ook zullen blijven doortrekken. Een diehard fanbase hebben ze duidelijk al en dat heeft natuurlijk een pak voordelen. Ze zongen “Dublin In Ecstasy”, maar vanavond was het Brussel dat in extase verkeerde.
Op 22 april speelt Inhaler nogmaals in een uitverkochte Ancienne Belgique. Op 2 juli spelen de Ieren op de main stage van Rock Werchter en op 22 oktober staan ze in De Roma.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
These Are The Days
My Honest Face
Totally
Dublin In Ecstacy
The Thins I Do
When It Breaks
My King Will Be Kind
Now You Got Me
Just To Keep You Satisfied
Who’s Your Money On? (Plastic House)
Valentine
Love Will Get You There
Cheer Up Baby
If You’re Gonna Break My Heart
It Won’t Always Be Like This
