Samiam werd opgericht in 1988 en is daarmee al meer dan drie decennia actief in de punkrockscene. Met hun combinatie van punkrock met pop- en indie-invloeden veroverden ze al snel een eigen plekje tussen al dat groot punkgeweld. Samiam werd vaak vergeleken met bands als Green Day, Rancid en Bad Religion, en hebben in de Dookie-hoogdagen zelf de kans gekregen zich bij een groot platenlabel aan te sluiten. Toch hebben ze nooit dezelfde commerciële successen behaald als die andere bands. Desondanks hebben ze nooit de handdoek in de ring gegooid en blijven ze muziek maken. Hoewel de band nooit officieel uit elkaar is gegaan, heeft het maar liefst twaalf jaar geduurd voordat dit nieuwe album uitkwam. In die tijd hebben ze geprobeerd om iedereen bij elkaar te krijgen om aan een nieuw langspeler te werken. Dat was echter een helse taak, aangezien alle bandleden in verschillende delen van de Verenigde Staten wonen. Toen ze eindelijk allemaal samen waren, sloeg de pandemie toe.
Samiam stelt ons direct gerust, want de muziek op Stowaway laat horen dat ze nog steeds strak als een eenheid functioneert. De gitaristen Sean Kennerly en Sergie Loobkoff brengen licht en schaduw in de muziek, terwijl de nieuwe ritmesectie, bestaande uit Colin Brooks en Chad Darby, voor de stevige basis zorgt. De zang van Jason Beebout klinkt rauw en gaat nog steeds over falen, het niet kunnen handelen of communiceren, of simpelweg de zoektocht naar betekenis. Dit alles wordt gebracht met een dosis doorzettingsvermogen en een hoopvolle boodschap om voor succes te blijven gaan. We mogen dus stellen dat Samiam terug is van weg geweest. Ze zijn nog steeds het vijftal dat misschien nooit die hoge commerciële toppen heeft gescheerd, maar onmiskenbaar een invloed heeft gehad op ontelbare bands.
Stowaway bevat twaalf nummers en opent met de explosieve track “Lake Speed”. De wervelende gitaren die een sireneachtige sound creëren gaan vervolgens over in een snel, urgent tempo. Ook nummers als “Something” en “Highwire” zijn krachtig en energiek, waarbij vooral drummer Colin Brooks opvalt met zijn indrukwekkende drumsolo’s. Met “Light Out, Little Hustler” krijgen we vrij snel op het album een krachtige muilpeer verkocht. Het nummer zit vol met beukende drums, snelle en krachtige gitaren met een vleugje sprankeling, en vocale prestaties die op het randje van een zenuwinzinking lijken te liggen. Dit nummer bewijst meteen dat de band nog steeds weet hoe ze een goede punkrocksong moeten neerpennen. Het is een klassieke Samiam track en doet het beste vermoeden voor de rest van het album.
Hoewel de muziek hier krachtig en energiek is, zijn de teksten melancholisch en emotioneel geladen. Zo gaat datzelfde “Lights Out, Little Hustler” over het gevoel van afstand en onthechting. Terwijl op “Crystallized” de ontkoppeling tussen de spreker en de persoon aan de andere kant van de telefoon wordt benadrukt. Op “Shut Down” wordt het thema van depressie aangehaald en op “Shoulda Stayed” gaat het over spijt vanwege verslaving. Ondanks de zware onderwerpen blijft de muziek opbeurend en de refreinen blijven in je hoofd hangen. Zanger Jason Beebout zingt met empathie en pathos, waardoor de luisteraar zich kan inleven in de emoties die worden uitgedrukt in de teksten.
Songs als “Shut Down” en “Natural Disasters” pompen doordachte teksten uit bovenop instrumentele stukken die een nostalgisch geluid leveren dat fans van Samiam hebben leren kennen. De baslijn in “Natural Disasters” is lekker zwaar en ondersteunt de verschillende melodielijnen die het nummer interessant maken. Het refrein is groots en de backing vocals nemen het nummer naar een hoger niveau. Op “Stanley” klinkt Samiam dan weer zoals we hen het beste kennen: met een speels gitaarlijntje en een strakke volle ritmesectie overgoten met een knallend refrein. Ze klinken als in hun beste dagen zonder ook meer het minste te willen veranderen aan hun sound.
Dit is niet zomaar een comeback. Het is eerder een evolutie, een wedergeboorte, een voortzetting na twaalf jaar afwezigheid voor de grotendeels vergeten neven van de Gilman Street-familie. Na het tekenen bij een groot platenlabel in de jaren negentig en touren over elk bewoond continent met bijna elke grote alternatieve naam uit die tijd, kwam het leven in de weg te zitten. Stowaway is een welkome toevoeging aan de discografie van Samiam gezien het album krachtige nummers bevat die op een energieke manier emoties weten over te brengen. Ondanks dat het zo lang heeft geduurd voordat de langspeler werd uitgebracht, is het wachten de moeite waard geweest. De toekomst van de band is onzeker, maar één ding is zeker: deze plaat laat zien dat Samiam nog steeds in staat is om uitstekende muziek te maken.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Lights Out, Little Hustler”, ons favoriete nummer van Stowaway, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
