In 2019 was (toen nog) Lũpḁ Gang Gang Quartet onze Zalm van de maand. Zo’n vier jaar later kon dit viertal, ondertussen als LũpḁGangGang, voor de zoveelste keer zien dat hun jarenlang sleutelen aan de bandidentiteit loont. De verwachtingen voor een debuutalbum werden torenhoog gelegd door avontuurlijke ep’s Urban Detox en S T A L I N G R A D. Niet enkel werd Dopamine Overdose laaiend enthousiast ontvangen, maar ook stelden ze dit maar al te graag voor in een uitverkochte releaseshow in de VOLTA.
Als support namen ze KASK-band Mugger Hugger mee, een groep die door VOLTA omschreven werd als LũpḁGangGang zonder keys. We begrijpen deze vergelijking, gezien de combinatie van jazz, pop en rock die ze spelen, maar bij Mugger Hugger lag de focus wel heel hard bij het freaky gitaarspel van Midas Heuvinck. Deze ging snel en wild toonladders af of veranderde voortdurend van akkoord terwijl hij een funky riff speelde. Deze mathrock stond in fel contrast met de rustige indierock met brave zang die de basis vormt van het drietal. Het was een vreemd samengaan van klanken dat voor ons niet volledig klopte. Fascinerend was het wel, maar overtuigd zijn we nog niet.
Van wie we wel overtuigd zijn, is LũpḁGangGang. Het nummer dat misschien wel het meest voor hun muzikale identiteit spreekt was opener “Out the Light”: hoekige, vaak gedempte gitaarriffs, groovy baslijnen, opzwellende synths, de samenzang van Anton Robberechts en Lena Thijs, en proggy fusionstukken afgewisseld met popgevoelige refreinen. “Wanderer” is er nog zo eentje, maar dan met een heel dromerig gevoel. De hese stem van Lena was hier bijzonder krachtig, de koebelsolo van toetsenist Miel De Koninck des te meer.
“Elsewhere” wisselde het dromerige af met een Horse Lords-achtige riff die alle energie de hoogte in deed schieten. Toch bleef alles redelijk gemoedelijk en was het even wachten tot het feest echt losbarstte. “Swamp Girl”, misschien wel het minst spannende nummer, ging verder op deze zwoele toer. Losbreken gebeurde echter wel op het moment dat de black midi-achtige riff in het midden van “Dada Data” inviel. Nadien volgde een gelukzalige versie van popsong “Yesterday Didn’t Matter” en werd “kienda”, de ‘enige ballade’, ingezet. Miel nam plaats achter een concertpiano en zette de rustige intro in. De rustige dark jazz sloeg plots om naar een chaotische dissonantie die ons wederom aan black midi deed denken.
Ook de climax kon ons bekoren. De samenzang “Time Faded” klonk als een sollicitatie voor Belgische popprojecten à la Simon. Beide stemmen kwamen het best tot hun recht wanneer ze samen klonken. Bij “Candy” danste en zong het publiek plots uitbundig mee. Op “The Fountain & the Red Gemini” gingen de drums van Rob Swennen wild tekeer en bisronde “Pollpunt” berustte op een struikelende riff over een dansbare beat. Het publiek gooide haar benen nog even in de dans en met “Ântwârpe” van De Strangers sloten ze gelukzalig af.
Ondanks dat dit een releaseshow was en LũpḁGangGang op de intro na alle nummers van Dopamine Overdose voorstelde, voelde het tegelijkertijd als een best of-show waarbij alle nummers op gelijke voet staan. Het is één mooi geheel, één sound, één identiteit. Toch mag het naar ons gevoel soms nog iets rauwer qua energie en dynamiek. We zijn heel benieuwd hoe dit viertal blijft groeien in hun discografie, liveshows en muzikale gekte. De LũpḁGangGang-gang kan enkel maar blijven groeien en wij horen er graag bij.
Setlist
Out the Light
S T A L I N G R A D
Wanderer
Elsewhere
Metaphor
Swamp Girl
Dada Data
Yesterday Didn’t Matter
kienda
Time Faded
Candy
The Fountain & the Red Gemini
Pollpunt
Ântwârpe (De Strangers cover)
