Ruim twintig jaar al timmert Anthony Gonzalez met zijn project M83 aan zijn muzikaal parcours. Voor het grote publiek kwam de doorbraak er in 2011 met het fantastische dubbelalbum Hurry Up, We’re Dreaming waarbij vooral single “Midnight City” grote sier maakte. Dankzij de grootse, bij momenten filmische sound werd Gonzalez ook meermaals uitgenodigd om zijn steentje bij te dragen aan de soundtracks van verschillende films. Zo componeerde hij de volledige score van de sciencefictionfilm Oblivion en ook voor Disney mocht hij voor verscheidene films even aan de slag als flexi-jobber. Het laatste volwaardige studioalbum DSVII dateert alweer van 2019, dus het werd stilaan tijd om ons nogmaals toegang te geven in het wonderlijke universum van M83.
Fantasy kondigde zich vooraf aan als een plaat die live een grote impact zou moeten teweegbrengen dankzij de nog prominentere rol die de guitaren en synths – die nochtans kenmerkend zijn voor de band – toegemeten kregen. Daarbovenop wou de frontman ook vocaal en op vlak van lyrics meer naar de voorgrond treden, wat resulteerde in naar eigen zeggen misschien wel zijn meest persoonlijke album tot op heden.
Hoewel het album overal aangekondigd werd op 17 maart, verraste M83 alles en iedereen door midden februari reeds het eerste deel van de plaat te releasen onder de noemer Chapter One. Opener “Water Deep” ontspint zich volledig instrumentaal als een rustige, langgerekte maar sfeervolle intro om vervolgens naadloos over te gaan in de vooruitgestuurde single “Oceans Niagara”. De lyrics van dit nummer beperken zich tot het herhalen van de twee woorden ‘beyond adventure’, maar na afloop van deze uitroep heb je wel het gevoel dat er telkens een nieuwe, muzikale laag gedrapeerd wordt op het aanwezige klanktapijt. Een eerste echte uitbarsting volgt snel in de vorm van “Amnesia”. Dankzij de rotvaart in het nummer, de spacey sounds en de vocale afwisseling tussen Gonzalez en vrouwelijk bandlid Kaela Sinclair, waan je jezelf rondscheurend in een ruimteschip op weg door één of ander melkwegstelsel.
Het gaspedaal – of waarmee vliegt zo’n ding zelfs? – wordt bij momenten even snel weer losgelaten als het werd ingeduwd, waardoor de filmische kant van de band weer de bovenhand neemt. De lang uitgesponnen zanglijnen in combinatie met de kenmerkende synths en geprogrammeerde strijkers stuwen de overige songs op het eerste deel van het album telkens weer naar een nieuwe muzikale explosie. Het klinkt allemaal heel herkenbaar, maar daarom niet minder goed. Vooral tijdens “Earth To Sea” word je meegezogen in het avontuur waarop M83 je wilt meenemen. De grootsheid in het nummer staat echter in schril contrast met de nietigheid die weerklinkt als Gonzalez het nummer neerlegt met de woorden ‘may all of me be forgotten’.
Voor het schrijfproces van Fantasy stapte Gonzalez tevens af van zijn oude gewoontes. Hij koos er deze keer niet voor om in zijn eentje te werken aan ruwe demo’s, maar betrok zijn bandleden van bij de start bij de creatie van de nieuwe songs. Omwille van het volledige pandemieverhaal en de grote tijdspanne ten opzichte van de vorige tour, werd de nadruk nu gelegd op lange jamsessies met zijn trouwe kompaan Justin Meldal-Johnsen en saxofonist Joe Berry die quasi een volledig jaar in beslag namen. Deze aanpak is heel hard merkbaar bij “Kool Nuit”, een nummer dat afklokt op net geen acht minuten. In het begin van deze trip word je eerst zachtjes in slaap gewiegd door de synths om vervolgens een nieuwe, meer uptempo dimensie te betreden waarbij de drums een prominente rol bekleden. Het hele zootje ontaardt vervolgens in een krachtige climax om daarna weer rustig uit te faden.
M83 mikt duidelijk niet op het uitbrengen van radiovriendelijke hitjes – wat de huisstijl niet ten goede zou komen – maar neemt de tijd om in elk nummer een nieuw verhaal te vertellen. Het tweede deel van het album borduurt gestaag verder op de sterke punten die we eerder al aanhaalden zonder eentonig te gaan klinken. De tracks op Fantasy nodigen uit om live in al hun dimensies groots uitgesponnen te worden. Het staat buiten kijf dat een concert van deze band een unieke beleving moet zijn.
Voor het artwork en de vormgeving van de video’s kon de frontman opnieuw rekenen op de deskundige hulp van zijn broer en filmmaker Yann Gonzalez. Het masker waarmee Anthony Gonzalez poseert op de albumhoes moet een zekere afstand en een bepaald mysterie creëren tussen de artiest en zijn publiek, iets waar de Fransman groot belang aan hecht. Het is zijn manier om in te gaan tegen de openheid die je tegenwoordig lijkt te ervaren doordat artiesten je op hun sociale media toegang geven tot het bijwonen van het opnameproces. Het monster moet enerzijds afschrikken, maar anderzijds ook gevoelens van genegenheid oproepen bij de fans.
Fantasy is overduidelijk meer dan een samenraapsel van nummers, het is een wereld waartoe je wordt uitgenodigd. Eentje waarin je mag dromen, waarin gevoelens van blijdschap, liefde en vrijheid centraal staan.
Wie de reis doorheen het universum van M83 live wilt meemaken, kan de band aan het werk zien op vrijdag 18 augustus op Pukkelpop of op Lowlands datzelfde weekend.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek “Earth To Sea”, ons favoriete nummer van Fantasy, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
