© CPU – Kathleen Ooms
Als we over een tijdreismachine beschikten, dan zouden we gerust eens een legendarisch concert ergens in de jaren tachtig willen bijwonen. Tot het zover is, kunnen we terecht bij School Is Cool om teruggekatapulteerd te worden naar de tijdloze poprock van die periode. Vijfde langspeler Brittle Dream bewees afgelopen najaar dat de band nog altijd niet uitgezongen is en in Het Depot in Leuven sloot School Is Cool gisterenavond de releasetour van dat nieuwste album af. Reden genoeg voor frontman Johannes Genard om zich volledig te smijten – we kunnen niet zeggen dat hij ons niet gewaarschuwd had.
Michaël Lamiroy had een drukke avond voor de boeg, want de viool- en keyboardspeler van School Is Cool verzorgde met zijn project MOONBOAT ook het voorprogramma. Dat trok al aardig wat volk naar het podium en klonk gelukkig luid genoeg om ons warm te maken voor de bal van energie die School Is Cool heet. De vier mannen stonden kinderlijk blij op het podium terwijl ze een achttal nummers brachten uit een nog te releasen debuutalbum. De echoënde uithalen van Lamiroy deden ons soms even aan Eddie Vedder denken, al straalde die eerste met zijn brede en trotse glimlach niet hetzelfde rockstergehalte uit. Het laatste nummer van MOONBOAT was wat rustiger, waardoor het gepraat in de zaal weer kon aanzwellen in afwachting van de hoofdact, maar kreeg toch een dankbaar applaus.
© CPU – Kathleen Ooms
Als muzikanten zelf hun instrumenten komen stemmen, verdwijnt er een stukje mystiek. De reactie van het publiek op de échte opkomst van School Is Cool was dan ook wat lauwtjes: de toeschouwers leken pas door te hebben dat frontman Johannes Genard voor hun neus stond toen de begintonen van “Uh-Huh” weerklonken. Vanaf dat moment knetterde het echter in Het Depot. Genard stond naar eigen zeggen met extreem veel energie op het podium en dat hadden we geweten. Vanaf de eerste noot tot de laatste klanken voor de bisronde stond het publiek geen seconde stil. Enthousiaste kreten weerklonken te pas en te onpas en we zagen dat de band ervan genoot een vurig publiek voor zich te hebben, dat ook de nieuwste nummers van Brittle Dream al kon meezingen, zoals “Comfort” en “Hell or High Water”.
Hoewel Brittle Dream natuurlijk op de voorgrond stond, vuurde School Is Cool ook vaste waarden in haar setlist op ons af. Meezingbare nummers met vrolijke synths en dramatische eightiesgitaren als “Trophy Wall”, “Run Run Run Run Run” of “Close” blijven het goed doen, ook enkele jaren na release. De inspiratie van School Is Cool is misschien niet de meest unieke, want de band steekt de invloed van bijvoorbeeld The War on Drugs niet onder stoelen of banken. Sloten we de ogen, dan leek het alsof we bij “Whisper on the Wind” even een concert van Fleet Foxes bijwoonden, maar het engelachtige gezang van toetseniste Hanne Torfs kreeg wel voor het eerst de hele zaal stil.
© CPU – Kathleen Ooms
Ook de oudere nummers van School Is Cool werden niet vergeten: tijdens “Warpaint” zagen we even de jonge rebellen van Humo’s Rock Rally voor ons en “The World Is Gonna End Tonight” was dan weer een folkfeestje om U tegen te zeggen. De band genoot zichtbaar van het samenspel en drummer Niels Meukens (Warhola, XINK), die pas sinds Brittle Dream bij de band aan boord is, leek ook al helemaal ingewerkt. Bij de aankondiging van het laatste nummer klonk er dan ook een collectieve ‘nu al?’ door de zaal, maar de bisronde had gelukkig nog wat extra’s in petto. Na een heftige uitvoering van het met gejuich onthaalde “New Kids in Town”, waarmee het voor School Is Cool allemaal begon, sprongen alle bandleden het publiek in om in een intieme setting samen met de toeschouwers “In Want of Something” te zingen. Daarna bleek titelsong “Brittle Dream” niet alleen de perfecte albumafsluiter, maar ook het perfecte nummer om een energetische avond af te sluiten met een machtige instrumentale outro.
De sound van School Is Cool is qua inspiratie dan misschien niet de meest unieke, maar in haar veelzijdigheid is de band dat wél. Waar nummers tijdens een albumbeluistering misschien wat veel op elkaar lijken, krijgt elke track in de liveversie juist dat tikkeltje extra energie en pit waardoor School Is Cool nog steeds een vaste waarde in het Belgische muzieklandschap is. En hoewel de avond niet helemaal foutloos verliep (Genard vergiste zich soms in zijn eigen teksten, wat monkellachjes van zijn keyboardspelers opleverde), zagen we vooral een groep die zich rot amuseerde, als een vriendengroep die na vijftien jaar nog altijd met even veel enthousiasme en liefde voor muziek op het podium staat.
Wie dat met eigen ogen wil aanschouwen en de vergelijking met The War on Drugs wil zien, kan dat op 24 juni op het Antwerpse Live /s Live.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Facebook / Instagram / Website
Setlist:
Uh-Huh
Halfway Line
If So
Strange Romance
Comfort
Hell or High Water
Run Run Run Run Run
Trophy Wall
Warpaint
Used To Be So
I’m Not Fine
Close
The World Is Gonna End Tonight
Whisper on the Wind
New Kids in Town
In Want of Something
Brittle Dream
