© CPU – Fleur De Backer (archieffoto)
Bijna exact een maand na de release van The Day My Father Died kwam SYML liefde en leed bezingen in De Roma in Antwerpen. SYML, die door het leven gaat als Brian Fennell, is vooral gekend voor zijn simplistische, maar krachtige songs die niet veel nodig hebben om de luisteraar stil te krijgen. Het is de zevende keer dat de artiest België wat komt bijleren over de schoonheid van pijn en daar was De Roma hem zeker dankbaar voor.
Het voorprogramma was de Nederlandse néomí, die melancholische en breekbare muziek bracht. Ze werd daarbij vergezeld door gitarist en pianist Jesse, waarmee ze prachtige harmonieën creëerde. In 2022 bracht ze de ep before uit en ondertussen schreef ze ook enkele nieuwe singles. Dat néomí nog aan haar proefstuk toe is, kon je als toeschouwer duidelijk merken wanneer ze voor haar eerste nummer bekende dat ze moest zwaaien naar de bewaker om te bevestigen dat ze wel echt de artieste van het voorprogramma was. néomí’s stem echode door De Roma en vooral de eerste twee nummers kwamen heel sterk over. Haar teksten gaan voornamelijk over liefdesverdriet, waarover ze grappend zei dat mensen haar na een show vaak vragen of alles wel goed met haar gaat. Alles ging gelukkig best oké. Bij haar voorlaatste nummer haalde het publiek plots de lichtjes boven, waarbij haar dankbaarheid zich uitte in een krop in de keel. néomí’s gebroken hart en minimalisme sluiten goed aan bij SYML, dat valt niet te betwisten. We zagen een vlotte, ingetogen artieste die de aandacht van het publiek kan trekken met een instrumentaal mooie begeleiding. Het voorprogramma was een nummertje te kort, als je het ons vraagt.
Naast een gitaar en piano, stonden de (alt)viool en drums van SYML al de hele tijd te pronken op het podium. Als Brian en de vierkoppige band het podium betraden in hun witte outfits, was het enthousiasme van het publiek duidelijk te merken. Brian greep onmiddellijk naar zijn gitaar en wanneer de eerste akkoorden van “You and I” weerklonken, kon het publiek zich niet stilhouden. SYML koos ervoor om het optreden te starten met drie singles, en dat kon het publiek wel smaken. Zingen en dansen was tijdens deze twee uurtjes dan ook allesbehalve verboden. Instrumentaal en vocaal sloegen ze de nagel op de kop, maar dat kon ook niet anders met een feilloze stem als die van Brian. Bij iedere uithaal hield het publiek even de adem in.
Het publiek werd verwend, dat staat buiten kijf. Door het optreden heen werd de muziek steeds vergezeld van een prachtig lichtspel, dat de act enkel maar naar een hoger niveau tilde. De nummers klonken nog beter dan op het album en dat was waarschijnlijk te danken aan de vrouwelijke stem, die het een vollere sound gaf. In ruil voor kwaliteit en emotie van de band, bood het publiek respect. De toeschouwers waren enthousiast en triest wanneer dat moest, en voelden Brian en zijn band enorm goed aan. Toen SYML bij enkele songs alleen op het podium stond en een van zijn eerste parels “Fear of the Water” bovenhaalde, kon je een speld horen vallen. Ook tijdens het enige akoestische pianonummer “I Wanted to Leave”, waar hij een ontroerende anekdote aan koppelde, was er geen geroezemoes te horen. Alle songs werden dan ook heel vlot gespeeld en die vaart werd nooit onderbroken, zelfs niet toen Brian aan zijn welbekende ‘questions’ begon. Met vragen als ‘what’s your favourite beer?’ en ‘can you tell me you love me?’ ontstond er alleszins een groot gemeenschapsgevoel tussen artiest en aanschouwer. Dat er wel vijf jarigen in de zaal aanwezig waren, was dan ook de ideale aanleiding voor een collectieve “Happy Birthday”.
Na enkele pakkende nummers en nog een vragenronde was het duidelijk tijd voor het publiek om helemaal los te gaan. De band stond ondertussen al terug op het podium en SYML schotelde ons “Clean Eyes” voor, een single van zijn eerste album, waarna “Where’s My Love” volgde. Twee nummers waarbij niemand eraan kon weerstaan om niet mee te zingen, waardoor De Roma al snel gevuld werd door honderden stemmen en bijna evenveel decibels. In tegenstelling tot de meeste andere bands, kondigde Brian aan dat hij geen fan is van het bisnummerconcept en vertelde hij het publiek om gewoon te genieten van de laatste aankomende nummers. Afsluiten deed hij met een ode aan de liefde: ‘above all, choose love, always’, zei de zanger voor hij het akkoord van zijn laatste song “Corduroy” inzet. SYML is een van de enige artiesten die pijn zo mooi kan brengen en er nog een feestje van kan maken ook. Wie een gebroken hart heeft, had na deze avond er een gratis sessie therapie opzitten.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Setlist:
You and I
Chariot
Believer
Lost Myself
Sweet Home
Girl
The Dark
Have a Little Faith in Me
Fear of the Water
I Wanted to Leave
Flags
Dim
Tragic Magic
The Day My Father Died
Laughing at the Storm
Meant to Stay Hid
Symmetry
Clean Eyes
Where’s My Love
Corduroy
