DeWolff staat al jaren bekend als een van de allerbeste Nederlandse, psychedelische bluesrockbands. In 2008 wonnen de mannen, die toen nog tienerjongens waren, de eerste prijs van de prestigieuze Kunstbende. Daarna ging het behoorlijk snel, want al snel volgde een platencontract en uitverkochte shows in de grote zaal van Paradiso. Inmiddels zijn we al vijftien jaar verder en in die tijd heeft de band maar liefst acht studioalbums uitgebracht, wat uitkomt op meer dan één langspeler per twee jaar. We mogen DeWolff meer dan terecht een uiterst productieve band noemen.
Je hoort mensen wel vaak zeggen dat kwaliteit ten koste gaat van kwantiteit, maar bij de Nederlandse band is dat allesbehalve het geval, want alle acht de albums zijn simpelweg heel goed. Ook op het gloednieuwe Love, Death & Inbetween illustreren onze Noorderburen hun grote klasse en dat doen ze al van bij de start.
Opener “Night Train” lijkt een eerbetoon te zijn aan James Brown en zijn gelijknamige nummer. De Amerikaanse zanger had zich mocht hij nog leven alleszins vereerd gevoeld, want het liedje is van zeer hoge makelij. De gitaren gaan al snel in overdrive en de zang van Pablo van der Poel klinkt zowel bluesy als soulvol. Van der Poel is niet de enige die zo fraai kan zingen, want DeWolff lijkt er ook de beste achtergrondzangeressen hebben uitgepikt. Voor een openingsnummer kan het alleszins al tellen.
Je zou bijna gaan vrezen dat het nu alleen maar minder goed kan worden, maar DeWolff doet gewoon verder op het elan waarmee de band deze plaat begon. Nummers zoals “Will O’ The Wisp” en “Jacky Go To Sleep” zijn aan de kalmere kant, met als gevolg dat de fantastische zang van van Der Poel en het grandioze Hammondorgelspel van Robin Pisso wat meer op de voorgrond terechtkomen. Het zorgt er ook voor dat de veelzijdigheid en met name ook het individuele talent van de muzikanten in de spotlight wordt gezet.
Op Love, Death & Inbetween staan een pak lange songs, maar “Rosita” spant toch met ferme voorsprong de kroon. Het lied duurt maar liefst zestien en een halve minuut, wat zelfs nog geen seconde te weinig is en dat komt mede doordat de band zodanig genre-overstijgend is. Soul, blues, rock en gospel passeren allemaal de revue, waardoor “Rosita” voortdurend blijft entertainen. Wie bij het luisteren niet zo goed zou opletten, zou naar alle waarschijnlijkheid zelfs niet doorhebben dat hij al zestien minuten naar hetzelfde nummer aan het luisteren is.
Het enige nadeel dat we over het geheel van het album echt kunnen opmerken is dat het net wat te vaak laid-back is om onze attentie erbij te houden, zoals bijvoorbeeld op “Gilded (Ruin Of Love)”. Er hadden gerust wat meer nummers op het album mogen staan als “Message For My Baby” en het eerdergenoemde “Night Train”, want die weten het tempo makkelijk de lucht in te stuwen. Daarmee weet het album ook meteen onze aandacht weer naar zich toe te trekken. Dat onze focus er niet ten alle tijde weet bij te blijven, zal ook wel met de lengte van de langspeler te maken hebben, want platen die langer dan een uur duren zijn we ten slotte ook niet meer gewend de dag van vandaag.
Na een dikke vijftig minuten luisteren weet “Wontcha Wontcha” het tempo nog eens op te trekken en dat hadden we om eerlijk te zijn ook wel nodig, waarna Love, Death & Inbetween met “Queen Of Space & Time” als een nachtkaarsje uitdooft. Het is op zich zeker geen slecht lied, maar na een uur — waarvan ruim de helft met soortgelijke laid-backnummers werd gevuld — is het misschien toch net te veel van het goede.
Love, Death & Inbetween is zeker weer een sterk album van DeWolff, maar we hadden het liever als twee albums van een half uur gezien dan als een langspeler van ruim een uur. Het moet gezegd worden dat heel wat andere bands niet zouden wegkomen met zo’n lange plaat, maar DeWolff slaagt daar wel in, ondanks de minieme dipjes. DeWolff stelt nooit teleur; dat blijkt maar weer.
Op 18 februari staat DeWolff in een uitverkochte Ancienne Belgique. Voordien staat de band in een heleboel zalen in Nederland.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Rosita”, ons favoriete nummer van Love, Death & Inbetween, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
